Joost

Soms ben je blij dat een debat wordt uitgesteld, zodat je er nog wat aandacht aan kan geven. Afgelopen maandag was er zo’n debat. De Kamer zou die dag een aanpassing van de Algemene Wet Gelijke Behandeling (AWGB) bespreken. Na de aanpassing zal het op scholen verboden zijn om onderscheid te maken op iemands seksuele voorkeur. Maar het zal tegelijkertijd mogelijk blijven om een leraar of leerling van school te verwijderen als er uiting wordt gegeven aan één specifieke voorkeur: de homoseksuele.

Homo-jongerenorganisatie Expreszo besteedde er aandacht aan en riep homo- seksuele jongeren op zich ziek te melden en naar Den Haag af te reizen om tegen het voorstel te protesteren. De oproep werd blijkbaar ook door de minister gehoord, aangezien zij zichzelf die dag ook ziek meldde. Dus ging het debat niet door.

Zelf heb ik nooit gesnapt waarom een homoseksuele leraar zo nodig op een streng-christelijke school zou willen werken. Dan moet je toch iets masochistisch hebben. Maar mogen ze daarom gediscrimineerd worden? Nee natuurlijk niet. Maar ik heb wel een beetje begrip voor de moeite die onze streng-christelijke medemensen hebben met zulke leraren op hun scholen.

Anders ligt dat met homoseksuele leerlingen. Zij hebben hoogstwaarschijnlijk weinig invloed gehad op de schoolkeuze, en komen vaak pas op de middelbare school achter hun seksuele geaardheid. Feitelijk zadel je deze mensen op met een dubbel probleem, wat het ‘uit de kast komen’ nog verder bemoeilijkt. Als ze willen uitkomen voor hun homoseksualiteit werpt dit een extra drempel op. Niet alleen riskeren ze de afwijzing van hun omgeving, maar ook nog een extra kans op afsluiting van hun vrienden, ook al zijn die bereid de ‘coming out’ te accepteren.