Geen idee hoe je bovenstaand nummer zou moeten classificeren. De basis is hiphop, met Latijns-Amerikaanse en Arabische invloeden. Ana Tijoux is een Chileens-Franse muzikante, die voor deze gelegenheid samenwerkt met de Brits-Palestijnse Shadia Mansour.
Ratatat is een duo uit New York, dat alternatieve rock maakt met stevige invloeden van elektronica.
Goed, het lukt dus aardig om binnen de kortste keren vergeldingsbombardementen uit te voeren op Raqqa, hoofdkwartier der jihadisten en thuis van nog veel meer ongelukkigen die er toevallig woonden toen het onheil uit de woestijn kwam aanwaaien met Toyota’s en moderne wapens waarvan we ons nog altijd afvragen hoe die in hun handen hebben kunnen vallen. De fanatici hebben om onze haat verzocht en wij hebben hen op hun wenken bediend. De rest lijdt honger en krijgt van ons niets, behalve granaatsplinters als ze pech hebben.
Ik zeg: olie en bloem. Als het lukt bommen te gooien, moet het toch ook mogelijk zijn om voedseldroppings te organiseren om te laten zien dat we de armzalige burgers van Raqqa niet vergeten zijn. En ik zeg: thee. Kilo’s en kilo’s thee, in zakjes, in balen, rozenthee, muntthee, kamille. We zullen ze de thee door de strot duwen tot ze er scheel van zien.
Op diverse fora zag ik afgelopen weekend dat als linksmensen na de gebeurtenissen van Parijs nog steeds niet de schellen van de ogen waren gevallen, ze officieel staatsgevaarlijk verklaard mochten worden of woorden van die strekking. Ik geef mezelf bij deze aan. Al pleegt IS tien aanslagen in Nederland, dan nog kan de terreur onze maatschappij niet fundamenteel bedreigen, evenmin als Al Qaida New York eronder heeft gekregen.
Het grootste gevaar voor onze vrijheid, cultuur en democratie ligt in onszelf, in zelfdestructie uit blinde woede over ons verlies, in het gegeven dat volgens de jongste peilingen inmiddels een kwart van de bevolking voor de Dark Side dreigt te bezwijken. Ooooooh, dat mag je helemaal niet zeggen. Sorry, je hebt gelijk. Dat was behoorlijk onkies. Sterker nog, die vergelijking was volkomen misplaatst en ik zal het nooit meer doen. Nogmaals, sorry. Gelijk oversteken?
Een oude opname van de Libanese zangeres Fairuz, inmiddels in de tachtig, die nog sporadisch optreedt, maar alleen als de mannen in de regio stoppen met vechten.
Cristina Branco zingt een lied over verlies.
U kent de Mickey Mouse Club allicht omdat zij ons grootheden als Christina Aguillera, Britney Spears en Justin Timberlake gebracht heeft, van die kindsterren die ontspoorden om hun sprong naar de volwassenheid te markeren. Annette Funicello zat bij die club in de jaren vijftig. Toen zij groot werd toonde ze tegen de wil van Disney haar navel aan het grote publiek. Te zien in bovenstaand clipje.
Singer/songwriter Lianne La Havas (Londen, 1989) heeft onlangs haar tweede album uitgebracht. Het eerste werd met lof overladen en ook het tweede is weer een sfeervol mengsel van soul en jazz.
De Mexicaanse/Texaanse accordeonkoning Flaco Jiménez speelt een fijn potje volkse dansmuziek. In het clipje ziet u eerst een minidocu over de vinylproductie in de jaren zeventig, daarna een live optreden met een wijze les over het bezit van een rijbewijs en tot slot papa Jiménez, die iets over de Beierse roots van de TexMex verraadt.
Sinds de instroom van moslims in de jaren zeventig goed op gang kwam, zijn abortus en euthanasie gelegaliseerd, is de legging een normaal kledingstuk geworden en kwam het homohuwelijk tot stand. Ja, zult u zeggen, maar wat hebben die twee met elkaar te maken? Dat is precies mijn punt: niets. De ijzingwekkende islamisering van Nederland heeft geen noemenswaardig effect gehad op de aanhoudende secularisering.
Dat wordt binnenkort allemaal anders, schijnt. De horden die nu aanspoelen gaan de trend keren. Ga maar na: wanneer hun aantal verdriedubbelt, wonen er in Nederland percentueel ongeveer evenveel moslims als in Rusland en iedereen weet hoe dat land er onder kalief Poetin aan toe is. Probeer dezer dagen in Moskou nog maar eens aan een fles wodka te komen. Het einde van Europa is in zicht, maar het lukt me nog steeds niet om onrustig te slapen. Dat is vermoedelijk een kwestie van oefenen.
Het Oekraïense parlement heeft voor de tweede keer een wet afgewezen die homo’s gelijke rechten geeft op de werkvloer. Het aantal voorstanders verdubbelde ten opzichte van de eerste keer, dus de derde keer zal het wel lukken, want de worst (vrij reizen in de EU) is groot. Maar het proces is wel een aanwijzing hoezeer de papieren EU-werkelijkheid van de praktijk af staat.