Christian Jongeneel

1.816 Artikelen
361 Waanlinks
2.092 Reacties
Achtergrond: Christian Jongeneel
Christian Jongeneel is auteur van twee romans en zakelijk leider van twee literaire instellingen in Rotterdam. Op de achtergrond is hij politiek actief voor GroenLinks.
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Lodewijk en Diederik

Arme Lodewijk Asscher. Vier jaar lang is hij door die gemene Diederik Samsom weggemoffeld achter een bureau ergens op het ministerie van sociale zaken, vanwaar hij met lede ogen moest toezien hoe de partij – zijn partij! – naar de ratsmodee geholpen werd door die rubberbootgast met z’n ‘nieuwe energie’ en ‘echte verhaal’. Geef Lodewijk eens ongelijk dat hij de onverlaat er flink van langs gaf in het eerste interne lijsttrekkersdebat.

Hij zal dezer dagen nog wel eens terugdenken aan zijn grootste heldendaad, het tegenhouden van de privatisering van Schiphol. Dat waren nog eens tijden. Rechte rug! Algemeen belang! Niks verpatsen van staatsboedel aan de achterban van de VVD! Tien jaar geleden alweer. Wat vliegt de tijd toch als je even je aandacht laat verslappen.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Fascinatie

Had Hillary Clinton de Amerikaanse verkiezingen gewonnen, dan was er nu even geen nieuws meer uit dat land geweest. Maar ’s werelds fascinatie met Donald Trump is zo groot dat er nog geen krant zonder hem voorbij kan gaan. Hij is hotter dan de volgende aflevering van Game of Thrones.

Wat mij dan weer fascineert is dat dezelfde media die hem als een pathologische leugenaar ontmaskerden, wél zijn verkiezingsbeloften voor waar lijken te verslijten. Het is een aandoenlijke behoefte aan houvast waarvan zeker is dat die niet bestaat. Het is zelfs de vraag of Trump Amerika weer groots gaat maken.

Quote du Jour | Moreel leiderschap

Behandel de democratie als deel van de amusementsindustrie en je krijgt Trump en Brexit. Dat is de les van 2016. Het probleem is niet het programma van Trump of de Brexiteers. Het probleem is juist het ontbreken van een coherent en realistisch programma waarmee je het überhaupt betekenisvol oneens kunt zijn. En toch wonnen beide campagnes, door de tegenstander te ontmenselijken en verder rechters, wetenschappers, ambtenaren, centrale bankiers en de journalistiek aan te vallen – stuk voor stuk onmisbare pilaren van de democratie.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Onderzeeër

De Russische vloot in de Middellandse Zee heeft een Nederlandse onderzeeër verjaagd die te dicht in de buurt van hun vlaggenschip kwam. Zeggen de Russen. De Nederlanders houden hun mond stijf dicht. Want geheim. Maar de boodschap is helder: jullie Russen vliegen al jarenlang met straaljagers hinderlijk door ons luchtruim, wij gaan met onze onderzeeër even terug pesten.

Het schijnt in de lucht altijd een joviale boel te zijn, met Russiche piloten die tegen begeleidende Nederlandse F16’s zeggen dat ze ook maar gewoon in opdracht een rondje vliegen. Hoe het in de Middellandse zee ging, zullen we allicht nooit weten. Maar uit het voetbal weten we dat een vriendelijke handdruk voor het fluitsignaal geen belemmering is voor een doodschop erna.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Reagan & Trump

Toen Ronald Reagan president van Amerika werd, dachten we dat de wereld zou vergaan. Het viel mee. De Amerikanen gaven hem een tweede kans. Het viel weer mee. Aan het eind van die acht jaar was een Rus, Michail Gorbatsjov, ’s wereld meest vooraanstaande politicus. Daarna verprutsten de Russen het weer. Nelson Mandela en Barack Obama namen het over.

Als Donald Trump (dan wel Hillary Clinton) de nieuwe president van Amerika wordt, is de post van meest gezaghebbende politicus ter wereld vacant. Die leemte in moreel leiderschap is spannend, maar niet rampzalig. Ook deze keer zal de wereld niet vergaan.

Quote du Jour | Bijna aan het eind

“We are very near the end of a long period of very difficult decisions.”

Behalve de Grieken zelf heeft bijna niemand het meer over de economische crisis daar. Nog even en daar is ook geen sprake meer van, meent premier Tsipras, aanvankelijk gekozen omdat hij zich tegen hervormingen verzette. Volgens hem zit de herstructurering van het land er nu bijna op. De onderhandelingen over schuldverlichting kunnen beginnen.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Wraking

Zoals u waarschijnlijk wel weet is de rechtsstaat een complot van de media om de macht in dit land op slinkse wijze in de handen te frommelen van ongekozen, linkse juristen die niets liever doen dan de wil van het volk negeren. Het is dus genade van Geert Wilders dat hij ze één voor één wil wraken in plaats van allemaal tegelijk.

Het minder-minder-minder-proces is politiek gemotiveerd. De vraag is door wie. Mijn vermoeden is dat Geert zelf de boel zo lang mogelijk wil rekken, op hoge toon aandacht van de gehate Staatsomroep eisend, om tot half maart volgend jaar in beeld te blijven. Dat Nederlandse rechters op zo’n opzichtige manier aan een politieke reclamecampagne meewerken is inderdaad wel een reden tot wraking.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Halloween

Halloween is nieuwlichterij die een aanslag pleegt op het oernederlandse Sint Maarten. Santa Claus is een Amerikaanse oplichter die een grotere bedreiging vormt voor Sinterklaas dan de verkleuring van zijn assistent. Toch hoor je die roze gasten en Halbe Zijlstra daar nooit over. De Amerikaanse invasie is kennelijk beter verteerbaar dan het belangeloze verlies van een snipper traditie.

Dit is het bange Nederland van 2016. We zijn best bereid een traditie in te leveren als we daar een vette consumptiefopspeen voor terug krijgen. Gebeurt het om aan de bezwaren van onze medemens tegemoet te komen, dan is het huis te klein. De zombies lopen niet alleen met Halloween door onze winkelstraten.

Quote du Jour | Klimaat en fictie

I have been preoccupied with climate change for a long time, but it is true of my own work as well, that this subject figures only obliquely in my fiction. I have come to be convinced that this discrepancy is not the result of personal predilections: it arises out of the peculiar forms of resistance that climate change presents to what is now regarded as serious fiction.

Vorige Volgende