Christian Jongeneel

1.816 Artikelen
361 Waanlinks
2.092 Reacties
Achtergrond: Christian Jongeneel
Christian Jongeneel is auteur van twee romans en zakelijk leider van twee literaire instellingen in Rotterdam. Op de achtergrond is hij politiek actief voor GroenLinks.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Memristor

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Circuit met zeventien memristors (Foto: Hewlett Packard Laboratories)

Hewlett-Packard heeft een chip gemaakt waarop transistoren samenwerken met memristoren, een nieuw type elektronisch geheugen met potentieel revolutionaire toepassingen.

Wanneer een elektrische stroom in een zekere richting door een bepaald type materiaal stroomt, neemt de weerstand daarvan toe. Stroomt het de andere kant op, dan neemt de weerstand af. Als de spanning eraf gehaald wordt, onthoudt het materiaal de laatst aangenomen weerstand. Deze eigenschap heet memristance en is normaalgesproken een verwaarloosbaar effect. Maar naarmate de componenten op een chip kleiner worden, is het effect relatief groter en neemt de relevantie van memristance toe.

Het is ook denkbaar om componenten speciaal te ontwerpen voor memristance. Dergelijke memristoren bleken uiterst moeilijk te maken. Het concept werd al in 1971 bedacht, maar pas dit voorjaar slaagde HP erin een zuivere memristor te maken. Eerder deze maand presenteerde het bedrijf voor het eerst een chip waarin memristoren verwerkt zijn, een zogeheten field programmable array (fpga). Dit zijn relatief eenvoudige chips die zich laten instellen als een schakelbord.

De meest voor de hand liggende toepassing voor memristoren is als geheugen-schakeling. Elektronische geheugens zijn nu ofwel heel snel met een voortdurend energieverbruik (ram) ofwel langzaam maar duurzaam (flash). De memristor is snel en onthoudt zijn stand zonder energie. Dat zou bijvoorbeeld betekenen dat je computers gewoon aan en uit kunt zetten, zonder lange opstart- en afsluitprocedures. HP denkt dat de eerste apparaten met memristorgeheugen volgend jaar al op de markt kunnen zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Islamisten krijgen klop in Bangladesh

Parlementsgebouw van Bangladesh (Foto: Flickr/bengal*foam)

Aanvankelijk leek het er even op dat Bangladesh na twee jaar militair bewind helemaal terug bij af was. Gisteren waren er verkiezingen met dezelfde twee hoofdrolspelers als in de afgelopen twintig jaar. Maar de verwijdering van bijna dertien miljoen niet-bestaande kiezers uit de registers heeft wel degelijk iets opgeleverd: een duidelijke uitslag. De seculiere Awami League heeft deze verkiezingen verpletterend gewonnen.

De voorlopige uitslagen geven de Awami League van Sheikh Hasina 255 van de 300 zetels in het parlement. Hasina’s eeuwige rivale Khaleda Zia van de Bangladesh National Party (BNP) krijgt er 32. De fundamentalisten van de Jemaat-e-Islami, bondgenoten van de BNP, houden twee zetels over. De BNP heeft al geprotesteerd tegen de uitslag, maar volgens de 200.000 lokale en westerse waarnemers is de uitslag geloofwaardig.

De BBC rapporteert een opgewekte sfeer bij de verkiezingen, waar twee jaar geleden nog sprake was van geweld. Dat was indertijd de reden voor het leger om in te grijpen, met stilzwijgende steun van de internationale gemeenschap. De militairen hadden gehoopt dat nieuwe gezichten de indertijd meteen aangekondigde verkiezingen van gisteren zouden domineren, maar stuitten op onbreekbare weerstand van Awami en BNP. Met zo’n duidelijke uitslag kan de winnaar zich in elk geval niet meer achter obstructie door de ander verschuilen mocht ze de verwachtingen niet waar kunnen maken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Staatsgreep in een narcostaat (Deel 2)

Straatbeeld in Conakry (Foto: Flickr/martapiqus)

Een paar dagen na dato is het nog altijd onduidelijk wat precies de achtergrond is van de staatsgreep in Guinee, die kwam precies een maand na de al even mistige mislukte poging in buurland Guinee-Bissau. In de afgelopen dagen schaarden meer en meer van de afgezette machthebbers zich achter de junta. Vandaag kreeg de overleden dictator Lansana Conté een staatsbegrafenis (beeld) in hoofdstad Conakry.

De junta noemt steeds de ’territoriale integriteit’ van Guinee als reden voor de staatsgreep, maar het is onduidelijk wat daarmee bedoeld wordt. Er is namelijk helemaal geen onmin met buurlanden. Die stuurden allemaal een hoge afvaardiging naar Contés begrafenis en de president van Senegal nam zelfs het voortouw om steun voor de jonge machthebbers uit te spreken (en te suggereren dat verkiezingen wellicht wat eerder zouden kunnen plaatsvinden dan 2010). Andere landen veroordeelden de staatsgreep.

De frase ’territoriale integriteit’ lijkt eerder een echo van oppositieleider Ba Mamadou’s beschuldiging aan Conté, dat die meer en meer op buitenlandse huurlingen steunde om zijn regime overeind te houden. De lagere rangen van zowel leger als politie hebben dit jaar gestaakt. In mei van dit jaar gingen muitende soldaten plunderend door Conakry, omdat hun lonen niet werden uitbetaald. Toen de politie een maand later staakte, kwam het tot een bloedig treffen met het leger. In november kraakte Conakry weer in zijn voegen vanwege rellen. Ineenstorting van het land was een reële optie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Olie, de vloek van São Tomé

Potentieel rijke eilandbewoners (Foto: Flickr/kaysha)

In onze serie straatarme voormalige kolonies van Portugal waar het niet zo goed mee gaat; vandaag aandacht voor São Tomé e Príncipe, een staatje bestaand uit twee kleine eilandjes ten zuiden van Nigeria. Jarenlang leefde het van de cacao-export, totdat in 2001 de wereldmarkt instortte. Nu is er olie gevonden en verschijnen er dollartekens in de verkeerde ogen.

Der Spiegel wijdde eerder dit jaar een reportage aan de oil boom, compleet met louche bedrijven die voor een schijntje lucratieve contracten afsluiten, lokale politici die blijken te kunnen schelden in het Duits, en vissers die bang zijn dat ze niet alleen geen cent van de opbrengsten krijgen, maar ook nog hun bestaan ondermijnd zullen zien door milieuvervuiling. Quote van een voormalige premier: “Many people have stopped working and are waiting for the oil.”

Op papier is het bijna voorbeeldig geregeld. Het oliegeld komt direct in een fonds, dat gestald wordt bij de Federal Reserve in New York en beheerd door een breed samengesteld comité. Maar zoveel zegt dat allemaal niet. Vandaag stond een aantal politici voor het hekje, waaronder twee voormalige premiers, op beschuldiging van corruptie. Geld uit ontwikkelingsfondsen werd aangewend voor privé-uitgaven van het lullige soort.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kerken wensen Mugabe dood

Demonstranten aan de Zimbabwaanse grens (Foto: Flickr/Sokwanele-Zimbabwe)

Kerken in heel Afrika gaan op 25 januari bidden of God niet spoedig Robert Mugabe tot zich wil nemen, de president van Zimbabwe, het land waar het altijd nog erger kan. Volgens de kerken is Mugabes taaiheid een belangrijke oorzaak van de ellende. Ze verwijten andere landen en zichzelf gebrek aan daadkracht. De ‘Africa Day of Prayer and Fasting for Justice in Zimbabwe’ moet ook daar verandering in brengen.

Ondertussen is in Zimbabwe zelf sprake van een politieke impasse. Leden van de oppositie verdwijnen nog altijd op grote schaal, terwijl de onderhandelingen over het delen van de macht zo vast zitten als een muur. De regering heeft gedreigd met nieuwe verkiezingen. Het aantal choleradoden ligt inmiddels boven de duizend.

Het is de dreiging van cholera die in buurland Zuid-Afrika alle alarmbellen heeft doen afgaan. Militair ingrepen is geen taboe-onderwerp meer, al vindt de vermoedelijke nieuwe president Jacob Zuma, een verklaard tegenstander van Mugabe, dat nog een stap te ver, omdat van een oorlogssituatie geen sprake is.

De vraag is hoe lang nog. De hyperinflatie treft ook de onderste gelederen van het leger. Meldingen van muiterij en plunderingen nemen toe. De moordaanslag een paar dagen geleden op luchtmachtcommandant Perence Shiri, een neef van Mugabe, kon niet onmiddellijk geplaatst worden. De regering wees naar buurland Botswana waar oppositieleden guerrillatraining zouden krijgen, maar het land ontkent. Zimbabwe glijdt verder en verder.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: Collegiale topmanagers

“Ik heb toen meteen een mail gestuurd naar SDM met het voorstel dat ik een groot deel van mijn bonus zou inleveren als zij geld zouden terugstorten in PCM, maar SDM wilde dat niet.”

Voormalig PCM-topman Theo Bouwman vindt het oncollegiaal van huidig topman Bert Groenewegen dat die stiekem zijn bonus inleverde. SDM is de Stichting Democratie en Media, de grootste aandeelhouder van krantenuitgever PCM.

Wat denkt u: is het inderdaad onfatsoenlijk om je collega’s als graaiers neer te zetten door zelf van je bonus af te zien?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

VNG wil af van subprime hypotheken

uis te koop (foto: flickr/aloxe)

Minder vermogende Nederlanders kunnen, wanneer zij een huis kopen, een hypotheekgarantie afsluiten. Als ze dan in de problemen komen en hun huis onder de prijs moet verkopen, staat de overheid garant dat zij niet met een restschuld blijven zitten. Kortom, een sympathieke maatregel om het risico van huizenbezit te verlagen, maar het garantiefonds bevat dus wel de kwetsbaarste hypotheken. Subprime, noemen ze dat elders.

De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG), een bekende beleggersclub, weet al sinds enkele jaren dat de Nederlandse huizenprijzen nogal fors stijgen. Dat gaat natuurlijk een keer mis en dan is het niet denkbeeldig dat er onvoldoende in het potje zit. In dat geval zijn rijk en gemeenten de klos. Dus wil de VNG nu uit het garantiefonds stappen.

Fijne timing, erkent de VNG, maar ja, je moet als lokale overheden nu eenmaal je financiële risico’s goed managen. Tja, zo kun je er ook tegenaan kijken. Van een afstandje lijkt het verdacht echter veel op een verzekeraar die probeert weg te lopen op het moment dat er dreigt te moeten worden uitbetaald – en het is sowieso een gevalletje vestzak-broekzak, want het gemeentefonds wordt weer uit de rijksbelastingen gevuld.

Nettoresultaat: onnodige paniekzaaierij door de VNG.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat de bits over ons zeggen

Boekcover

Op 19 september 2007 reed Tanya Rider nabij Seattle in een ravijn. Acht dagen lang hing ze ondersteboven in het wrak van haar auto, voordat reddingswerkers het recht hadden om haar gsm-gegevens op te vragen en haar te vinden.

Hal Abelson, Ken Ledeen en Harry Lewis beginnen hun boek ‘Blown to bits’ met dit voorbeeld om de mogelijkheden en complexiteit van het digitale bestaan aan te duiden. Tanya had een mobiele telefoon bij zich, waardoor de telefoon-maatschappij haar zou kunnen traceren tot op het moment dat het apparaat in de crash kapot ging. Toen Tanya’s echtgenoot Tom naar de politie stapte om haar verdwijning te melden, kon de politie echter niet zomaar het mobieltje traceren. Daar heeft ze namelijk het recht niet toe vanwege Tanya’s privacy. Pas toen ze na een week Tom begonnen te verdenken van een misdrijf, konden ze erbij en vonden zo Tanya, die zwaargewond was, maar het uiteindelijk wel overleefde.

In het tijdperk voordat alles digitaal werd zou dit dilemma niet bestaan hebben. De informatie van het mobieltje was er simpelweg niet, dus hoefden er ook geen omgangsvormen voor worden verzonnen. Maar inmiddels bevatten computers wereldwijd talloze persoonsgegeven, van de bankrekening tot de flickr-account (die van jezelf, maar ook die van anderen waar je misschien wel op de achtergrond staat van andermans portret, misschien wel in gezelschap van iemand met wie je niet in het openbaar gezien wilt worden).

Vorige Volgende