Wat hebben “socialist healthcare” en een vrije gezondheidsmarkt gemeen?
Bij allebei bepaalt een ander op welke zorg je recht hebt,
Bizar: collectief Eurodusnie zoekt steun bij Europese Commissie
Ze hebben een klacht ingediend bij de Europese commissie over ongeoorloofde staatssteun door de Gemeente Leiden
OK, ik geef het toe: ik, en meerdere op dit blog, zijn een beetje vooringenomen, want een fan. En ja, hij is grappig en we gebruiken zijn filmpjes niet voor niks geregeld op GC. En ja, het is een online poll en die zijn maar een klein tikkie betrouwbaarder dan een peiling van Maurice de Hond. Desondanks moest ook ik een beetje gniffelen toen Jon Stewart van The Daily Show na een online poll van Time Magazine werd uitgeroepen tot meest betrouwbare nieuwsman van de VS. De concurrentie was overigens niet mis; de andere drie keuze mogelijkheden waren Katie Couric, Charlie Gibson en Brian Williams, alledrie verbonden aan grote omroepen. Katie Couric en Charlie Gibson waren bijvoorbeeld beiden interviewers van Palin in de verkiezingscampagne, waarbij ze twee keer diep door het ijs zakte.
Stewart zelf zal er waarschijnlijk niet blij mee zijn. Hij ziet het als een teken van zwakte dat hij als comediant voor veel mensen als betrouwbaarder wordt gezien dan de echte nieuwsmedia en hij heeft in het verleden veelvuldig journalisten op hun verantwoordelijkheden gewezen, met soms een onverwacht resultaat. Zo verscheen hij in oktober 2004 bij het CNN-programma Crossfire, waar hij de vloer aanveegde met gastheren Paul Begala en Tucker Carlson. Hij vond het onder andere idioot dat zij hem de les gingen lezen, terwijl zijn show overduidelijk satire is en destijds werd voorafgegaan door, in zijn woorden: “puppets making prank phone calls.” Een paar maanden na zijn verschijning werd Crossfire om onduidelijke redenen uit de lucht gehaald, maar velen menen dat het ding met Stewart behoorlijk invloed heeft gehad op die beslissing.
BREKEND NIEUWS: Kenny van Hummel uit de tour!
Hij is gevallen in dezelfde bocht als Menchov en afgevoerd in een ambulance.
Het militair-industreel complex. Het klinkt sinister en zelfs vele non-aluhoedjes hebben lang gedacht dat zij stiekem de wereld bestuurden. De zeer innige verbondenheid tussen voormalig vice-president Dick Cheney en het bedrijf Halliburton was wat betreft weinig verrassend. Kennelijk is de positie van de militaire bedrijven in de Verenigde Staten de laatste tijd echter verslechterd. Gisteren leed het complex een gevoelige nederlaag. De Amerikaanse Senaat stemde met 58-40 in met een amendement om 1,75 miljard dollar bij de F-22 weg te halen. De stemming was een resultaat van tegenstand van beide partijen; 42 Democraten, de socialist Bernie Sanders uit Vermont en 15 Republikeinen. Republikeinse presidentskandidaat John McCain liep na de stemming bijkans high-fivend richting de persruimte, samen met zijn mede-initiatiefnemer, de Democratisch Senator Levin uit Michigan.
President Obama beschouwde het amendement als een overwinning en dreigde een initiatief vanuit het Huis van Afgevaardigden om het amendement om te keren te vetoën. Hij gebruikt het geld dat vrijkomt liever om de Amerikaanse grondtroepen met 22.000 man uit te breiden. Hoewel het daarmee lood om ijzer lijkt – kisten in de lucht worden ingeruild voor kisten op de grond – is in werkelijkheid niets minder waar. Normaal gesproken waren dit soort enorm grote en prestigieuze wapenprojecten, die banen opleverden in heel veel staten, onaanraakbaar. Deze keer koos de Senaat echter niet voor het beste van het beste, maar voor een goed-genoeg oplossing in de vorm van de Joint Strike Fighter, en geld voor zaken die beter passen in de Amerikaanse lange termijn belangen, namelijk potentiële voeten op de grond. Een historische beslissing dus.
Het was een van de belangrijkste punten uit zijn campagne en het brak bijna het presidentschap van de vorige Democraat Bill Clinton: grondige hervorming van de gezondheidszorg. Hoewel het lijkt alsof hij er nu vanaf gestapt is, wilde Obama dat het Congres uiterlijk 7 augustus een wet zou hebben om over te stemmen, dus het is niet gek dat de gemoederen in de Verenigde Staten onderhand hoog lopen.
Erg veel schot lijkt er echter vooralsnog niet in te zitten en de Republikeinen speculeren al openlijk over de mogelijkheid ook dit Democratisch presidentschap eens flink op de pijnbank van de gezondheidshervorming te kraken. De GOP en hun supporters van de looney right hebben de talking points van Frank Luntz in ieder geval uitstekend bestudeerd.
Congres aan het roer
Obama heeft juist het Congres het heft in handen gegeven en wil dat zij met een plan komen waar hij zich ook in kan vinden. Dat heeft ertoe geleid dat er onderhand tenminste zes min of meer serieuze plannen voor hervorming bestaan, waar allemaal verschillende groepjes steun aan verlenen. Geen van deze plannen kan echter vooralsnog op een meerderheid rekenen. De meest heikele punten in de discussie hebben vooral te maken met of er naast private verzekeringen ook een door de overheid georganiseerde verzekering moet komen, de kosten van de hervorming en of het uiteindelijke plan het resultaat moet zijn van samenwerking tussen de twee partijen.
Eerst samenwonen leidt tot vaker scheiden
Maar goed, is het echt causaliteit of alleen correlatie?
Sarah Palin heeft een forse berg kritiek gehad op haar besluit af te treden als gouverneur van Alaska. Dat gaat haar verdere politieke carriere niet echt helpen, maar nu wordt haar besluit ingezet om andere Republikeinen een hak te zetten. Hieronder zie je het meest recente spotje van de Democratische Commissie voor de Senaatsverkiezingen, waarin o.a. ze Florida-gouverneur Charlie Crist aanvallen.
Slechte implementatie Electronische Patienten Dossiers kost levens
Da’s weer eens een ander soort dodelijke “kinderziekte.”
Goldman Sachs draait op subsidie
Zo is het makkelijk 11 miljard aan bonussen uit te keren.
In deze serie kijk ik naar aanleiding van het advies van de commissie-Brinkman naar innovatie binnen de krantensector. Eerder ging ik in op de innovatietheorien van Christensen en Bhide en keek ik in hoeverre zij toepasbaar waren in concrete innovatiesituaties in de Nederlandse krantenwereld. Ook hebben we gekeken naar het interview met Nu.nl oprichter Kees Zegers. Hij eindigde met de conclusie dat het grootste probleem voor innovatie interne barrieres binnen de kranten zijn. Vandaag kijk ik wat daaraan te doen is en welke mogelijkheden kranten hebben om nieuwe markten aan te boren.
Zegers, overigens furieus over het advies van Brinkman, geeft overduidelijk aan dat de innovatiebarrieres intern zitten. Ook Christensen waarschuwt daarvoor. Als je dus als perssector wil innoveren, zul je eerst je organisatie op innovatie moeten inrichten.
Uit de vorige afleveringen van deze serie kan je afleiden dat de perssector onder andere de volgende stappen en principes zal moeten nemen en toepassen:
1. Zorg dat het ideeënmanagement goed op orde is. Hoe gemakkelijk bereiken initiatieven van buiten de krant? Hoeveel besluitvormingsmomenten zijn er nodig voordat een nieuw initiatief gestart wordt? Zijn er in de organisatie budgetten beschikbaar om de mogelijkheden van nieuwe initiatieven te testen? Worden afgewezen ideeen eens in de zoveel tijd nogmaals tegen het licht gehouden? Praat elke dag met willekeurige mensen, ook die jouw krant niet lezen, over waar zij informatie voor gebruiken.
Eigenlijk vind ik dit nog de orgineelste oplossing voor het taxiprobleem. Iemand nog andere suggesties?