Overzicht

DeJa

20 Artikelen
43 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De veiligheid van meningsuiting

, door

Eén van de dingen die ik persoonlijk behoorlijk lastig vind in de discussie rondom Wilders en zijn film is het bepalen van mijn eigen positie. Enerzijds heb ik een behoorlijke hekel aan elke vorm van georganiseerde religie en zeker aan religies die andersdenkenden veroordelen of erger. Anderzijds heb ik een even grote hekel aan generaliseren en het op één hoop gooien van grote groepen mensen op basis van uiterlijkheden of (hopelijk slechts enkele) extremisten.

Ik heb absoluut niet de illusie de islam of de bijbehorende cultuur ook maar enigszins te begrijpen. Wat mij wel opvalt en ongerust maakt is het gemak waarmee in mijn ogen geweld als reactie op kritiek wordt neergezet. Wat mij nog ongeruster maakt is het feit dat ik niet zie hoe de meerderheid onder de moslims dat geweld afkeurt. Wanneer deze meerderheid het fundamentalisme met het bijbehorende geweld niet afkeurt, waar staan zij dan? Zijn ze bang zich uit te spreken? Vinden ze geweld acceptabel? Naast bovenstaande gebrekkige omgang met kritiek en het gemakkelijke geweld is daarnaast de manier waarop deze religie met afvalligen en vrouwen omgaat voor mij iets waarvan ik een heel ongemakkelijk gevoel krijg. Wat ook daarbij volgen mij weer het ergste is, is niet het feit dat het ooit zo in een boek is gezet, nee het is het feit dat naar mijn beleving een groot deel van de moslimgemeenschap deze praktijken al dan niet stilzwijgend goedkeurt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Erfenissen, recht of onrecht?

, door

Deze week heeft het kabinet in de persoon van de staatssecretaris van financiën aangekondigd dat er vergevorderde plannen zijn de belasting op erfenissen behoorlijk te verlagen. Hoewel ik principieel redelijk liberaal kapitalistisch van instelling ben, vraag ik mij af of de effecten van zo’n maatregel eigenlijk wel wenselijk zijn.

Ik ben een groot voorstander van een samenleving waarin de overheid, waar mogelijk, zorg draagt voor vergelijkbare beginkansen voor iedereen. Deze beginkansen kunnen bijvoorbeeld tot stand komen middels gelijke rechten op onderwijs en redelijke voorzieningen en ondersteuning voor de minder kansrijke bevolkingsgroepen in de samenleving. Uitgaande van deze zoveel mogelijk vergelijkbare beginsituatie zal vervolgens ieder individu zijn of haar eigen weg moeten vinden en daarbij op basis van zaken als persoonlijke aanleg, intelligentie en instelling meer of minder succesvol zijn gedurende zijn of haar leven.

Tot zover is er wat mij betreft nog niet zoveel aan de hand. Dit model zorgt ervoor dat ieder individu het maximale uit zijn of haar aanleg kan halen en dat ieder individu in principe vergelijkbare kansen heeft op zaken als zelfontplooiing en kapitaalvergaring. Er zullen in dit model, zoals in elk model, personen, denk aan chronisch zieken en bepaalde groepen gehandicapten, overblijven die niet in positie zijn de eigen kansen te benutten. Een beschaafde, rijke maatschappij als de onze beschermd deze groepen in meer of mindere mate en draagt zorg voor primaire en secundaire levensvoorwaarden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bescherm de klokkenluiders!

, door

Enkele weken geleden heeft een Amerikaanse rechtbank bevolen dat de website Wikileaks.org, na een klacht van de Zwitserse bank Julius Baer, onbereikbaar moet worden gemaakt. Vervolgens heeft diezelfde rechtbank deze onbereikbaarheid weer ongedaan gemaakt. Gisteren heeft de bank zijn aanklacht tegen Wikileaks ingetrokken. Wikileaks.org is een website waarop klokkenluiders anoniem informatie en documenten kunnen plaatsen over misstanden in de politiek en het bedrijfsleven. Hoewel Wikleaks nooit onomstreden is geweest en de site zelfs als CIA project werd afgeschilderd heeft met name de informatie over de behandeling van gevangenen in de gevangenis van Guantánamo Bay de nodige internationale ophef veroorzaakt.

Naast de commotie rondom Wikileaks kwam deze week Fred Spijkers opnieuw in het nieuws. Onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam brachten een rapport uit met de conclusie “ministers, staatssecretarissen en hun ondergeschikten hebben Spijkers het leven gedurende 23 jaar onmogelijk gemaakt, omdat hij onrecht aan de kaak stelde.” Tenslotte berichte dit medium gisteren over een schandaal binnen de Belgische overheid, waarbij wederom niet naar de boodschap maar naar de boodschapper gekeken werd.

Kijkend naar de behandeling van klokkenluiders als Fred Spijkers, Ad Bos, Gerrit de Wit en Paul Schaap en daarbij alleen de Nederlandse situatie in ogenschouw nemend, kan ik niet anders dan concluderen dat politiek Nederland klokkenluiders nog altijd vooral als lastig en ongewenst beschouwd en dat van actieve bescherming of zelfs aanmoediging van dit fenomeen geen sprake is. Hoewel ik vanuit het standpunt van machthebbers begrijp dat het fenomeen klokkenluider vooral als last en gevaar wordt ervaren zou juist in een echte democratie openheid en melding van misstanden toegejuicht moeten worden, sterker nog dit gedrag zou moeten worden beloond en geactiveerd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zijn werkgevers te vertrouwen met een flexibeler ontslagrecht?

, door

Eén van de regelmatig terugkerende onderwerpen op de politieke agenda is een flexibilisering van het ontslagrecht. Met name de werkgeversvertegenwoordigers en ‘de politieke partijen ter rechterzijde’ zijn grote voorstanders van een flexibeler systeem.

Wanneer ik kijk naar het gedrag van bepaalde topmanagers van grote werkgevers dan vraag ik mij af hoe moreel legitiem de bemoeienis van deze mensen met het ontslagrecht is. Het is duidelijk dat voor werkgevers het Amerikaanse systeem van ‘employment at will’ het ideale uiteindelijke systeem is. Dit systeem waarbij de werkgever geen enkele morele verplichting ten opzichte van zijn werknemer heeft en vice versa kent een ongekende flexibiliteit.

Kijkend naar hoe grote delen van ‘de top’ van het bedrijfsleven zich hebben ontwikkeld, dan denk ik dat elke flexibilisering van het arbeidsrecht op dit moment net zo snel tot meer, als tot minder werklozen zal leiden. De top is namelijk helemaal niet bezig met het algemeen belang, het werknemersbelang, het aandeelhoudersbelang, of het bedrijfsbelang! De top lijkt puur en alleen bezig met het eigen belang! Hoewel dit gedrag natuurlijk van alle tijden is, wordt in een wereld van informatie en communicatie pas schrijnend duidelijk hoezeer de top bezig is met eigenbelang. Het gaat in grote delen van het bedrijfsleven allang niet meer om het draaiend houden van een organisatie waarbij de belangen van klant, aandeelhouder en werknemer in balans moeten worden gehouden, nee het gaat helaas alleen nog maar om het snelle geld. Snel geld dat niet terecht komt bij aandeelhouders of werknemers, nee snel geld dat middels bonus en optieregelingen terecht komt bij de leden van de raad van bestuur.

In dat licht bezien vertrouw ik de werkgevers niet met een flexibeler ontslagrecht. Het is zo makkelijk om te roepen dat een vernieuwing 200.000 nieuwe banen oplevert! Niets staat namelijk diezelfde werkgevers in de weg om tegelijkertijd 500.000 of meer duurdere werknemers te lozen. Wat wij ‘gewone werknemers’ niet mogen vergeten is dat een verregaande flexibele arbeidsmarkt ook in Amerika vooral tot veel wegwerpbanen heeft geleid. Banen waarbij werknemers twee of meer werkgevers nodig hebben om rond te kunnen komen. Wegwerpbanen die op geen enkele wijze bijdragen aan een eerlijker verdeling van inkomen en middelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Globalisering, vloek of zegen?

, door

Noot van de redactie: DeJa is een nieuwe blogger op Sargasso, introductie volgt binnenkort.

Globalisering of mondialisering van onze samenleving lijkt een onontkoombaar en onomkeerbaar fenomeen te zijn. Kijkend op Wikipedia naar een definitie, dan wordt onder deze term verstaan ‘een voortdurend proces van wereldwijde economische, politieke en culturele integratie, met als centraal kenmerk een wereldwijde arbeidsdeling, waarbij productielijnen over de wereld worden gespreid.’

Op zich denk ik dat het klopt dat toenemende globalisering inderdaad een onomkeerbaar en voortrazend proces is dat steeds sneller onze maatschappij en de gehele wereld veranderd. Wat ik mij daarbij afvraag is in hoeverre globalisering bij te sturen is en in hoe verre globalisering op de langere termijn iets goeds of iets slechts is.

Om te beginnen met goed of slecht, ik persoonlijk denk dat globalisering niet per definitie neutraal is, maar dat er inderdaad vormen van ‘goede globalisering’ en ‘slechte globalisering’ zijn. Ik denk niet dat globalisering gestopt of zelfs maar echt afgeremd kan worden, wel denk ik (of hoop ik) dat globalisering enigszins bijgestuurd kan worden.

Waarom zou ik globalisering willen bijsturen? Wanneer ik kijk naar redenen voor globalisering, dan zie ik op dit moment eigenlijk maar twee redenen die er echt toe doen. Vermindering van arbeidskosten enerzijds, aanboren van nieuwe consumentenmarkten anderzijds. Zolang die twee krachten enigszins in evenwicht zijn lijkt er nog niet veel aan de hand. Echter volgens mij gaan deze twee krachten niet automatisch gelijk op. Schaarser wordende grondstof-, energie- en voedselbronnen kunnen of zullen deze krachten uit evenwicht brengen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Naar een één kind politiek!

, door

Sargasso biedt gelegenheid tot het plaatsen van gastbijdragen.
Vandaag plaatsen wij een bijdrage van DeJa.

Hoewel het met een christenfundamentalistische regering niet als haalbaar moet worden beschouwd, zou een één kind politiek voor de Nederlandse samenleving een stuk gezonder zijn dan de huidige situatie waarin het krijgen van kinderen wordt bevorderd middels kinderbijslag, kinderopvangtoeslag, kinderaftrek en andere maatregelen.

De bevolkingsdichtheid van Nederland bedraagt 394,3 inwoners per vierkante kilometer. Van de ‘gewone landen’ (niet stadstaten of eilanden) staan we daarmee na Bangladesh en Zuid-Korea op de derde plaats. Binnen Europa kennen we daarmee zelfs een nog hogere bevolkingsdichtheid dan Luxemburg (185,7) en Liechtenstein (214) maar ook ten opzichte van bijvoorbeeld China (137,7) lopen we ver voorop.

Door de politiek wordt volcontinue geschermd met de komende en hoe erg dat toch wel niet is voor onze samenleving. De waarheid is dat het op dit moment voor 50+’ers al nauwelijks mogelijk is een nieuwe baan te vinden en dat door het juist inzetten van 50+ en wellicht op termijn vrijwillig optrekken van de pensioenleeftijd naar 67/70 jaar er geen enkel vergrijzingsprobleem is. Er is enkel een klein financieringsprobleem, maar ook dal zal middels de genoemde kleine verandering volkomen teniet worden gedaan.
Onze huidige kinderbijslag is ingevoerd in 1941 als een rechtstreeks uitvloeisel van de ariërpolitiek van Hitlers Groot Duitse Rijk. Hoewel er sindsdien de nodige aanpassingen hebben plaatsgevonden is de essentie nog dezelfde. De grootste, wat mij betreft positieve verandering in dit stelsel, heeft plaatsgevonden in 1995, toen de bijdrage per kind gelijk is gesteld. Natuurlijk door een kabinet (Paars-1) zonder christenfundamentalistische grondslag!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Leve de Republiek der Twaalf Verenigde Nederlanden

, door

Sargasso biedt gelegenheid tot het plaatsen van gastbijdragen.
Vandaag plaatsen wij een bijdrage van DeJa.

Ons land is ooit begonnen (1588) als de eerste republiek van de moderne tijd. Dankzij gekonkel, intriges, burgeroorlog, onderdrukking en de macht van buitenlandse monarchieën hebben verre achterneven van de oorspronkelijke oranjes uiteindelijk, mede met dank aan Napoleon, in 1815 definitief de macht gegrepen. Eén van de eerste zaken die door de oranjes werd verprutst was de unie met België. Binnen 15 jaar na het ontstaan van de monarchie is België, met medeneming van Luxemburg, vooral dankzij ene meneer Willem 1 van Oranje gevlucht. Daarmee was dus definitief een einde gekomen aan Nederland als invloedrijk land binnen Europa.

Willem 1 en zijn nageslacht stammen op geen enkele wijze af van de oranjes die daadwerkelijk iets hebben betekent, Willem, Lodewijk, Adolf en Maurits. Deze mensen, die voor het merendeel tijdens de onafhankelijkheidsoorlog tegen Spanje zijn gesneuveld, hebben daadwerkelijk bijgedragen aan het ontstaan van het land Nederland. De huidige oranjelijn daarentegen stamt af van personen die, voortkomen uit de broer van Willem van Oranje, Jan van Nassau-Dillenburg. Het huidige vorstenhuis zou dan ook eigenlijk niet Oranje-Nassau, maar Nassau-Dillenburg moeten heten.

Maakt dit verleden van de huidige Oranjes slechte of gevaarlijke mensen? Nee, in het geheel niet! Het verleden toont alleen de zinloosheid en het gevaar van een monarchie aan! De mens is geneigd het verleden te vergeten, te verdraaien en te romantiseren. Feit is dat het huis Oranje-Nassau-Dillenburg, met uitzondering van de tachtigjarige oorlog en wellicht (discutabel) de tweede wereldoorlog geen positieve rol van betekenis heeft gespeeld. De illusie daarnaast dat een koningshuis noodzakelijk of zelfs maar positief bijdraagt aan ons gevoel van Nederlanderschap (wat dat ook mag zijn) lijkt mij zo langzamerhand ook wel doorbroken.
Wat mij persoonlijk het meeste stoort aan een monarchie is de belediging die dit instituut is voor het gezond verstand. Geloof in een monarchie kan slechts één van twee dingen betekenen. Of er bestaat een hogere macht die ervoor zorgt dat de juiste opvolger klaar staat. Of een monarchie is een kansspel waarbij de uitslag elke keer weer een verrassing is. De historie leert ons dat keuze twee de juiste lijkt te zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waar zijn de helden?

, door

Sargasso biedt gelegenheid tot het plaatsen van gastbijdragen.
Vandaag plaatsen wij een bijdrage van DeJa.

Eén van de zaken die mij, eigenlijk al sinds het beroemde 9-11 moment, verbijsterd is het gemak waarmee we in de gehele westerse wereld onze vrijheden en privacy opgeven.

Wanneer ik alleen al kijk naar de Europese en Nederlandse situatie dan zie ik een aantal zorgelijke ontwikkelingen. Ontwikkelingen die nauwelijks nog te rijmen zijn met een democratische maatschappij, die absoluut niet passen in onze maatschappij of onze manier van denken en doen en die eigenlijk alleen maar passen binnen een totalitaire staat. Om zomaar wat voorbeelden te noemen, kijk naar artikel V-8 van het regeerakkoord, waarin in niet eens bedekte termen censuur wordt voorbereid of kijk naar de Europese bewaarplicht van verkeersgegevens.

Ik ben niet verbaasd over het feit dat regeringen of politici in het algemeen dit soort wetgeving willen doorduwen. Het is van alle tijden dat (ook democratische) politici meer invloed willen uitoefenen op het gedrag van hun burgers en het is van alle tijden dat de overheid het moeilijk vind haar plaats, namelijk als dienaar en niet als opperbaas, te beschouwen.

Waar ik door verbijsterd ben is het gemak waarmee wij, de burgers van Nederland & de rest van Europa dus, over ons heen laten lopen en dit soort zaken laten gebeuren. Waar zijn de dappere mannen en vrouwen van de jaren dertig en veertig gebleven? Waar is de geest van de jaren zestig en zeventig gebleven? Is het dan echt waar? Zijn wij definitief een lamlendig zootje chips vretende, bier zuipende televisieconsumenten geworden die alleen nog maar bezig zijn met kijken naar intelligentieondermijnende leutertelevisie als mongols, ‘gore geer’ en ‘boer zoekt hoer?

Vorige