Crachàt

“Anarchism is founded on the observation that since few men are wise enough to rule themselves, even fewer are wise enough to rule others.”   – Edward Abbey

Houdt een kliek een meeting in Kopenhagen met een gigantisch potentieel aan macht: bakken die er totnogtoe niets van. Publiek, pers, tijdsgeest: alles mee – maar eigen volk eerst, natuurlijk. Isolationisme au point. Het zal wel weer wachten zijn op Obama ‘The Miracle’.
Heel die bijeenkomst is uiteraard flut, want er zit geen enkele fabrieksleider of captain of industry aan die tafels. Waarom is er bij hen geen verantwoordelijkheidszin? Uiteindelijk is het slechts een hypocriete bedoening die schril afsteekt tegen de openluchtbijeenkomst. Want daarbuiten zijn de echte globalisten, zij die veel meer met elkaar gemeen hebben dat die staatsleiders, zij die veel meer idealist zijn om Yes We Can te mogen beweren. De wereld zou pas echt in gevaar zijn wanneer er geen jeugd meer was die, desnoods met wat steentjes, zich wil laten horen. ‘Jammer van die paar klootzakken’ hoor je dan zeggen.
Bullshit. Alsof het daarom draait. Alsof die steentjes belangrijk zijn. Alsof die iets van de grote gebeurtenissen zouden remmen. De welgestelde burgers mag zichzelf wel op de borst kloppen dat ie netjes recycleert en de verwarming lager draait: zonder de bewustmaking van de pleiade aan actiegroepen deed die brave burgers niets.
Het jammere is het steeds maar opnieuw wentelen in welstand van zij die vandaag teveel te verliezen hebben, omdat ze zouden moeten sparen voor morgen.
Want waar of niet waar, ontkenner of overtuigde van de klimaatverandering veroorzaakt door de mensheid: daar gaat het niet om. Verstandig en verantwoordelijk omspringen met de grondstoffen, dieren, atmosfeer, toekomst, whatever: dat wel. Bijzonder eenvoudig. En daar heeft elke Kopenhaagse protester oneindig meer krediet in het morele debat dan de zogenaamde staatsleiders.