De Weg naar Kennis
Het katholieke onderwijssysteem dat ik in mijn jeugd onderging was zo rigide dat ik mij nu alleen maar kan afvragen hoe het mogelijk is dat 333 jaar na de grote onderwijshervormer Comenius een dergelijke vorm van onderwijs nog gegeven kon worden. Comenius was een onderwijshervormer en een pansophist, die de maatschappij radicaal wilde hervormen via een nieuwe onderwijs methode: leraren moesten aandacht besteden aan de beleving van het kind en de manier waarop het leerde. Het was een van de methoden die hij uiteenzette in ‘The Grote Didactiek’ en in ‘The School van de Jeugd’. Maar zo lang als ik mij kan herinneren was dat precies wat ontbrak. Al vanaf mijn tijd op de Sint Josef lagere school in Born, Limburg associeerde ik school en leren met verveling en plichtmatige repetities. Dat gevoel van verveling wakkerde op het Bischoppelijke College in Sittard een zo mogelijk nog grotere weerzin aan tegen studeren. Uiteindelijk ben ik nog voor het einde van het vijfde leerjaar van school gegaan. De vreugde in en leergierigheid naar kennis die Comenius beoogde als een leidend licht in het hart van het kind te ontbranden heb ik inmiddels gelukkig weer hervonden. Tegenwoordig werk ik als bioinformaticus aan genetisch onderzoek voor Yale University, een universiteit met een van de meest indrukwekkende bibliotheken en collecties van de wereld. In de waan en naam van de roos dwaal ik soms langs de stille en eindeloze rijen boeken in de ‘Stacks’. Ik voel de pansofische sensatie en het besef dat zelfs meer dan 10 jaar katholieke onderwijsmethodes de zin en betekenis van de menselijke Rede en het licht van Prometheus niet hebben kunnen doven.