Overzicht

Abhorsen

94 Artikelen
141 Waanlinks
1.374 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Polarisatie, oplossing of probleem?

, door

Haat & liefde (Foto Flickr / ron.richardson)Polarisatie is inmiddels alweer een tijdje een hippe term in de media en binnen de politiek. Volgens de voorstanders is polarisatie goed om zaken eindelijk eens besproken te krijgen, de onderste steen boven te krijgen. Dankzij de polarisatie zou het mogelijk zijn om hervormingen door te voeren en de bezem door de regenten cultuur te halen. Polarisatie hoort inmiddels al weer een aantal jaren bij het publieke debat. De vraag die bij mij opkomt is dan ook: draagt deze polarisatie echt bij aan het oplossen van de problemen binnen Nederland?

Hoewel het internet niet bekend staat om haar genuanceerde mening valt het mij meer en meer op dat in plaats van hervormen of de zaken te benoemen vooral de angst lijkt te overheersen. Weinig mensen lijken belangrijke onderwerpen serieus te durven bespreken. Zo is het integratie-debat na genoeg niet te voeren. Dit verzandt eigenlijk altijd in twee kampen die elkaar voornamelijk voor rotte vis uitmaken zonder echt op de inhoud in te gaan. Ook lijkt een groot aantal mensen heel erg voorzichtig te zijn geworden, juist als het gaat om zaken als integratie, politiek en religie. Men is zo bang in het Wilders-kamp geplaatst te worden dat men de gekste politiek correcte bokkensprongen maakt. Zodra iemand zich tegen een bepaald standpunt uitspreekt wordt deze vaak direct vakkundig in het kamp van de aanhangers van het andere extreem geplaatst. Plaats voor nuance is er niet meer. Je bent of het een, of het ander. Er lijkt geen tussenweg meer. Als je kritiek hebt op Moslims ben je een Wilders aanhanger, als je kritiek hebt op het gescheld op het internet behoor je tot de “linkse kerk” of vul je je dagen met het knuffelen van allochtonen. Andere opties lijken er vaak in het debat niet meer te zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

QvdD: Consumentenvertrouwen is een symptoom

, door

Men denkt vaak dat het consumentenvertrouwen een belangrijke graadmeter is voor de economie als geheel, maar dat valt tegen. De motor van de economie ligt tegenwoordig aan de aanbodzijde: er moet geproduceerd worden. Eerst moeten er nieuwe bedrijven worden opgericht en nieuwe diensten worden bedacht, daarna volgt de vraag. Het consumentenvertrouwen is daarom eerder een symptoom, dan een belangrijke graadmeter.

Aldus cultureel econoom en filosoof Arjo Klamer in het februarinummer van Filosofie magazine.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moslim omroep doet beroep op Scientology-experts?

, door

Demonstratie tegen Scientology (Foto: Flickr/A. Seraphin)Op zaterdag mag de ochtend gevuld worden door de kleinere doelgroepspecifieke omroepen. Een van deze is de Nederlands Islamitische Omroep (NIO), een afsplitsing van de Nederlandse Moslim Omroep (NMO). Als men geen koranverzen aan het voorlezen is, wil ik nog wel eens naar deze omroep kijken. Soms is er namelijk een interessant interview of een sterke discussie te zien.

Deze zaterdag viel mijn mond echter open van verbazing tijdens het bekijken van de herhaling van Nioscoop. In deze uitzending komt een tweetal “deskundigen” aan het woord, zij leggen uit dat religie niet de bron van geweld en zelfmoordaanslagen is, maar de psychiatrie! (zie uitzending gemist +/- rond 19de minuut). Er wordt de indruk gewekt dat zelfmoordaanslagen geheel niet aan religie zijn verbonden. Men wekt zelfs de illusie dat druggebruik en marteling door (psychiatrische experts?) aannemelijkere redenen zijn. Waar heeft de NIO deze “deskundigen” gevonden?

Volgens het programma zijn deze deskundigen afkomstig van het “NCVRM”. Een organisatie die ik niet op het Internet terug kan vinden. Tijdens hun betoog, waarin o.a wordt verteld dat alle grote misdadigers in de geschiedenis een psychiater als rechterhand hadden gehad, van Hitler tot Stalin, krijgen we shots te zien van verschillende boeken en brochures over de psychiatrie met inspirerende titels als “Chaos en Terreur: het product van de psychiatrie” (pdf), “De wrede realiteit: schadelijke psychiatrische ?behandelingen?” (pdf), “Het Schaden van de Jeugd: de psychiatrie vernietigt kinderen” (pdf) en “Het creëren van Racisme: het verraad van de psychiatrie” (pdf). Alle uitgegeven door het Nederlands Comité voor de Rechten van de Mens (NCRM). Zouden deze NCVRM deskundigen misschien van het NCRM zijn?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: My Dying Bride; so dark, black and yet fine

, door

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

My Dying Bride (Persfoto Last.fm)My Dying Bride is een van de grootste, zo niet de grootste, doom-metal bands ter wereld. Een band die al vele jaren het depressieve hart van mening zwartkijker en ras-pessimist sneller langzamer doet kloppen. Voor zij die niet ingewijd zijn in dit genre zal het een verrassing zijn, maar de muziek die My Dying Bride maakt is geen snelle gillende metal gemaakt door mannen in strakke spendex in beren vellen. Het tempo ligt tergend traag, de teksten zijn poëtisch en het gebruik van viool en keyboard wordt niet geschuwd. Maar het is boven alles vooral lood- en loodzwaar.

(Your River / Turn Loose the Swans)

Symphonaire Infernus Et Spera Empyrium
My Dying Bride behoord tot de zogenaamde grote drie, ‘The Peaceville Three‘, van de tweede generatie doom-metal bands. Deze naam refereert aan het feit dat allen bekend werden via het Peaceville label. Naast My Dying Bride waren dit Anathema en Paradise Lost. My Dying Bride de enige die nog immer bij Peaceville vertoeft en ook de enige die het genre is trouw gebleven (beide andere bands maken zelfs geen metal meer, Anathema maakt tegenwoordig prachtige Pink Floyd geïnspireerde rock en Paradise Lost speelt leentje buur bij de rock en zelfs new wave).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Anna Ternheim; For all days to come

, door

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Anna Ternheim (Persfoto / Last.fm)Er zijn van die dagen dat het leven je als atheïst best wel moeilijk wordt gemaakt. Als je geconfronteerd wordt met schoonheid die eigenlijk alleen maar van goddelijke afkomst kan zijn. Als het niet anders kan zijn dan dat er een engel van oogverblindende schoonheid en met een hemelse stem door God naar ons, simpele stervelingen, is toegestuurd. Het zijn van die dagen als Anna Ternheim’s prachtige stemgeluid uit je speakers rolt. Pijnlijke dagen van verwarring, een mengeling van verwondering en verbazing. Pijnlijke dagen die je telkens opnieuw wil oproepen. En gelukkig kan dat door haar albums nog een keer op te zetten.

(Shoreline / Somebody Outside)

Geboorte van een nachtegaal
Anna Ternheim is een Zweedse singer-songwriter, vooral bekend om haar buitengewoon gevoelige en fragiele luister- en liefdesliedjes, beter beschreven als kleine gevoelige juweeltjes. Oorspronkelijk voorbestemt om architect te worden koos zij er gelukkig voor om de liedjes die in haar hoofd rondzweefde achterna te gaan. Ze besefte dat ze niet in de wieg was gelegd voor het ontwerpen van mooie huizen, en stortte zich op het maken van liedjes met een buitengewone schoonheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De weg naar Isfahan

, door

Afbeelding van Avicenna (Bron: Wikimedia commons)Jaren geleden maakte Gilbert Sinoué’s boek ‘Avicenne ou la route d’Ispahan‘ al grote indruk op mij. In deze in het Nederlands als ‘De weg naar Isfahan‘ vertaalde roman beschrijft hij het leven van de Perzische medicus en filosoof Ali Ibn Sina (بو علی الحسین ابن عبدالله ابن سینا) die bij ons in het westen beter bekend is onder zijn Latijnse naam Avicenna. Het boek is een fictief werk over hoe het leven van Avicenna ongeveer verlopen zou zijn. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van een logboek van één van zijn leerlingen (Aboe Obeid el-Jozjani) die twintig jaar aan Avicenna’s zijde heeft geleefd. En natuurlijk de vele historische informatie en overgebleven werken. Een werk van fictie dat gebaseerd is op een historische documenten.


Wie was Avicenna?
Voordat het boek besproken wordt, is het handig eerst stil te staan bij de historische figuur Avicenna. Avicenna leefde in de bloeiperiode van de wetenschap in Perzië en de gehele islamitische wereld. De tijd dus dat er een korte periode van Verlichting plaatsvond in het Midden-Oosten, de zogenaamde Islamitische Gouden Tijd of Islamitische renaissance. Op zeer jonge leeftijd toonde Avicenna uitzonderlijke talenten, vooral op het gebied van de medische wetenschap. Hij werd gezien als een wonderkind. Zo kende hij op zevenjarige leeftijd de Koran uit zijn hoofd en kreeg reeds op zijn 18de de titel van geneesheer.

Vorige Volgende