Abhorsen, auteur op Sargasso

We leven in een tijd van tegenstellingen tussen verschillende groepen in onze samenleving. In een drieluik probeert GeenCommentaar wat achtergrond te verschaffen met een psychologisch sausje. Vandaag het derde en tevens laatste deel dat ingaat op hoe mensen beïnvloedbaar zijn door groepen, maar ook hoe een groep beïnvloed kan worden.

Buchenwald Concentration Camp (Foto in publiek domein)

Na de Tweede Wereldoorlog is veel onderzoek gedaan naar het hoe en waarom van negatief groepsgedrag, hoe mensen zich kunnen conformeren aan verwerpelijke wereldbeelden en binnen zo’n groep verschrikkelijke wreedheden kunnen begaan. Hoe had het zover kunnen komen met de Duitsers? Waren de Duitsers een wreed en verschrikkelijk volk of waren wij allemaal in staat tot zulke daden? Als dat laatste het geval is, hoe kon een dergelijke situatie dan ontstaan?

The Asch effect
Voordat we direct op de extremen duiken is het interessant om naar een studie te kijken van Solomon Asch. Asch was ervan overtuigd dat mensen de rede altijd zouden laten zegevieren boven groepsdruk en zette een experiment op om deze hypothese te bewijzen. De uitkomst bleek echter precies het omgekeerde. Groepsdruk kan iemand bewijsbare onjuistheden doen geloven.

Het Asch experiment (Bron: Wikimedia commons)

Asch zette een experiment op waarbij hij mensen deed deelnemen aan een ogenschijnlijk simpel visueel experiment. Een groep mensen kreeg steeds een aantal lijnen te zien en moest aangeven welke lijn hetzelfde was aan een daarnaast getoonde lijn. Slechts een van de deelnemers was echter zonder het te weten de echte proefpersoon. De overige leden van de groep maakte deel uit van het onderzoeksteam. Deze groepsleden begonnen geleidelijk duidelijk visueel onjuiste conclusies te trekken. Eerst een, daarna iemand die met de eerste instemde, tot uiteindelijk alleen de echte proefpersoon over was. Deze vertoonde duidelijk verwarring en werd zelfs nerveus.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotlight: Mohammed Bouyeri Salah Edin!

28 maart 2008 , 09:27 , door Abhorsen

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Salah Edi, oh wacht of is het Mohammed B? ;) (Foto in publiek domein)

U wellicht bekend van zijn baanbrekende acteervermogen in een bepaalde Nederlandse film gaat deze week de Spotlight over Nederlands Ergste Nachtmerrie, rapper Salah Edin. Salah Edin, die zichzelf vernoemd heeft naar de Koerdische generaal Saladin, staat in Nederland vooral bekend vanwege zijn gelijkenis met Mohammed Bouyeri en zijn actieve rol in het integratiedebat.

De meeste mensen zullen Salah Edin eerder kennen vanwege zijn politieke mening dan zijn muziek. Als zij, door overmatig peroxide gebruik, hem al niet per ongeluk verwarren met de moordenaar van Theo van Gogh (geeft niet hoor Geert, al die buitenlanders lijken ook zo op elkaar). Hierdoor delft de muziek van Salah Edin wel eens het onderspit, en dat is toch jammer. Kortom, hoog tijd voor een spotlight over een van de betere rappers die Nederland rijk is.

(Het land van…)

Internationaal
Voordat Salah Edin echt doorbrak in Nederland kreeg hij al internationale erkenning binnen de rap-gemeenschap. Hij ontmoete Cilvaringz van de Wu-Tang Clan die hem bijna direct tekende voor zijn Ringz & Partners Entertainment label. In die tijd tourde hij ook door meer landen dan welke andere rapper dan ook. In het begin rapte hij dan ook nog niet in het Nederlands. Hij begon in het Engels, maar besloot uiteindelijk om in het Arabisch te gaan rappen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De psychologie van discriminatie II: categorisering

27 maart 2008 , 11:36 , door Abhorsen

We leven in een tijd van tegenstellingen tussen verschillende groepen in onze samenleving. In een drieluik probeert GeenCommentaar wat achtergrond te verschaffen met een psychologisch sausje. Vandaag het tweede deel dat ingaat op hoe groepen zichzelf en elkaar categoriseren en het ontstaan van een zogenaamde ingroup bias.

Er zijn in de loop van de tijd veel studies geweest naar hoe wij groepen indelen en welke waardes wij toekennen aan de groep waar wij zelf toe behoren (ingroup) en welke aan de groepen (outgroup) waar wij niet toe behoren. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat we al snel een ingroup bias ontwikkelen, en deze vooroordelen hoeven op niets anders dan lidmaatschap van de groep gebaseerd te zijn. Daarbij ontwikkelen we tegenover de outgroup een zogenaamde outgroup homogeneity bias. In het kort komt het erop neer dat wij de eigen groep positiever benaderen enkel en alleen vanwege lidmaatschap van de groep, terwijl we juist negatiever staan tegenover buitenstaanders.

Blue vs Green
De Nederlandse psycholoog Jaap Rabbie deed in de jaren tachtig een interessant onderzoek om de ingroup bias te onderzoeken. Totaal willekeurig deelde hij een groep in tweeën. De ene groep kreeg blauwe pennen en blauw papier. De andere groene pennen en groen papier. Vervolgens werd aan aan de leden van de beide groepen gevraagd om elkaar te beoordelen. Hoewel de groepsindeling volledig willekeurig was bleek dat men gebaseerd op de kleurindeling individuen van de eigen kleur positiever evalueerde dan die van de andere kleur. Deze groepsidentificatie vond plaats nog voordat de verschillende groepsleden ooit met elkaar samen moesten werken en zonder dat zij elkaar kenden.