ACHTERGROND - Of toch niet?
Zo maar een berichtje op nu.nl (naar aanleiding van dit bericht in het FD): uit een onderzoek onder 449 HR-managers blijkt dat organisaties bepaald niet tevreden zijn over hun eigen personeel. Maar liefst 88% van de ondervraagde managers zou het liefst personeelsleden vervangen.
Een probleem daarbij is dat er een grote mismatch zou bestaan tussen de kwaliteit van het aanbod van personeel en de specifieke skills die bedrijven zoeken. ‘De Nederlandse arbeidsmarkt zit op slot,’ stelt Dick Koopman, directeur van Yacht (en de opdrachtgever van het onderzoek). Ook starre regelgeving speelt hierbij een rol: de huidige ontslagwetgeving maakt het moeilijker voor bedrijven om aan hun specifieke behoefte aan personeel te voldoen.
Het gevolg: economische schade, aldus Koopman.
Maar wat is nou de oorzaak van deze mismatch? Zijn Nederlandse werknemers te dom of te lui? Dat blijkt toch net iets gecompliceerder te liggen:
Jarenlange reorganisaties en kortetermijnfocus hebben geleid tot verwaarlozing van de zittende werknemers, die onvoldoende zijn bijgeschoold. En werkgevers hebben grote moeite om jonge, hoogopgeleide specialisten te strikken. […]
De meest gehoorde klacht is gebrek aan kennis en kwaliteit, maar ook de beperkte gedrevenheid van de werknemers is een probleem.
Kortom: werknemers willen de perfecte werknemer (jong, hoogopgeleid, gedreven en met specialistische kennis) gewoon van straat kunnen plukken. En – zodra diens kennis achterhaald is (want investeren doen we blijkbaar niet meer) – op straat zetten en vervangen door de volgende jonge, gedreven specialist. Desnoods uit het buitenland:
Detacheerders als Yacht wijken daarom steeds vaker uit naar landen als Spanje of Griekenland, waar het perspectief op hoogwaardig werk minder goed is dan in Nederland.
Met andere woorden: werkgevers willen voor een dubbeltje op de eerste rij. Ze willen perfect passend, hoogopgeleid personeel met actuele, specialistische kennis zonder aan bijscholing te willen doen. Ze willen gedreven mensen die middels een soepeler ontslagrecht subiet aan de kant kunnen worden gezet zodra hun kennis achterhaald is.
Je hoeft geen genie te zijn om te bedenken dat dit niet gaat werken.
Reacties (9)
Ik denk dat maarliefst 88% van de werknemers het liefst hun manager zouden vervangen. Of gewoon wegsturen en zich weer eens bezig gaan houden met de inhoud in plaats van met gezever over ’targets’ en andere management bullshit.
Doet mij denken aan de tijden dat Nederlandse managers het liefst jonge werknemers wilden met 10 jaar werkervaring. Of een hele trits aan buzzwords oplepelden die wel hip klonken, maar weinig met het daadwerkelijke werk te maken hadden. Als er ëën beroepsgroep is die totaal onkundig is, dan zijn zij het wel.
@0
Is het niet gewoon een beetje van allebei? De werkgevers hebben gelijk dat er teveel pretopleidingen/massaopleidingen worden gedaan en dat oudere, onproductieve werknemers (die nog met 1 vinger typen en vertikken met iets nieuwers dan Windows XP te werken) wel heel makkelijk kunnen blijven zitten waar ze zitten, wat weer ten koste gaat van wat een werkgever een jongere werknemer kan bieden. Aan de andere kant investeren de werkgevers zelf te weinig, stellen ze onmogelijke eisen op het gebied van werkervaring en flexibele werkuren en worden zeldzame, veelgevraagde (meestal technische) specialisten lang niet altijd meer of zelfs maar evenveel betaald als de 13-in-een-dozijn bedrijfskundige of jurist.
@3: “..oudere, onproductieve werknemers”. En wat wilde je dan doen met deze groep? Afdanken en bij grofvuil zetten terwijl de overheid roept dat we met z’n allen langer meer moeten werken? Das de spagaat waar we in zitten. Bedrijfsleven wil alleen snelle, hyper intelligente, generalistische specialisten met autistische analytische wiskunde skills en tegelijkertijd commerciele social skills etcetc..enne niet te oud aub. Helaas zitten we in de echte wereled en daar zijn veel ouderen (lees 40+), ietwat minder intelligentere, etcetc
werknemers willen de perfecte werknemer (jong, hoogopgeleid, gedreven en met specialistische kennis) gewoon van straat kunnen plukken.
Wat ik hierin mis is dat jonge werknemers ook een stuk goedkoper zijn, *en* dat ze alle bullshitbingo nog voor zoete koek slikken. Na je derde reorganisatie (centraal, decentraal, centraal) beginnen kreten als ‘efficientie’ en ‘synergie’ sleets te raken.
Ander punt is dat werkgevers misschien wel ‘gedreven’ werknemers willen, maar de werkgever waar ik zit wil liever hebben dan werknemers vooral doen ‘wat hun opgedragen wordt’. Da’s net even iets anders..
@4
“En wat wilde je dan doen met deze groep? Afdanken en bij grofvuil zetten”
Nee, gewoon een beetje de tweedeling verkleinen in de moeite die een jongere werknemer moet doen voor een euro vs. de moeite die een oudere werknemer daarvoor moet doen. Het type* oudere werknemer waar ik het over had kan wel productiever zijn maar vertikt het omdat ze toch al hun zekerheden al hebben binnengesleept onder een ouder systeem. Je kunt ook wat meer salaris en secundaire voorwaarden verschuiven richting jongere werknemers.
* voor mensen erover beginnen, ja, natuurlijk zijn er ook heel veel oudere werknemers die wel nog productief en gemotiveerd zijn, in lichamelijk zware beroepen is onopvallend lantefanteren zelfs helemaal niet mogelijk, maar man wat maakt leeftijd een verschil onder ambtenaren en kantoormedewerkers.
@1: Ik denk dat maarliefst 88% van de werknemers het liefst hun manager zouden vervangen.
Jaja, managers doen niks en techneuten komen d’r in hun eentje wel uit. Yawn. Ik heb toch net iets te vaak met horkerige collega’s te maken gehad om te weten dat een Cc’tje naar hun leidinggevende soms gewoon echt noodzakelijk is om dingen gedaan te krijgen.
Niets is makkelijker dan jezelf verschuilen in grote organisatie. Dat geldt zowel voor managers als voor uitvoerend personeel. Helaas bestaat er nog steeds geen objectief systeem om productiviteit te meten, zeker niet bij management en kenniswerkers. Wat je dan veel ziet zijn een combinatie van theatermakers, dikdoeners, mini-koninkrijkjes, egotrippers, roddelaars, ondermijners en slachtoffers. Ik ben vast een aantal categorien vergeten. Doorgaan doet binnen welke grotere organisatie dan ook 20% van het personeel 80% van het werk. De overige 20% neemt de rest voor haar rekening, en vaak zelfs dat met tegenzin. Onderzoeken hebben uitgewezen dat ongeveer 1/3e van het personeel redelijk tot goed gemotiveerd is. 1/3e is neutraal. En 1/3e werkt actief maar niet openlijk de doelstelling van de organisatie tegen. Dat kan de sfeer op de werkvloer behoorlijk verpesten, zonder dat het duidelijk is waarom de resultaten tegenvallen. Werkgevers staan dan voor een duivels dilemma: wie kan ik vertrouwen? De afdeling personeelszaken probeert op die vraag antwoord te geven, maar kan zoals gezegd geen produktiviteit meten en gaat dus vaak over op het overwaarderen van loyaliteit tegenover zogenaamd kritische geluiden. Loyaliteit kan gespeeld zijn, daar komt immers de term hielenlikker vandaan. Kritiek kan welgemeend en betrokken zijn, en zlefs goed onderbouwd mocht men de moeite getroosten er kennis van te nemen.
Wat je in de praktijk dan ziet gebeiren in een dergelijke feitelijk disfunctionele organisatie dat iedereen elkaar de maat gaat zitten nemen. Zwarte pieten. Die werkt teveel vanuit thuis en zij gaat altijd om klokslag 4 uur de deur uit. Hij surft teveel op internet zij klaagt altijd over het een of ander.
Zij die het meest mondig zijn vallen vaak het meest op en vliegen er dus als eerste uit. Wat overblijft is een verzameling grijze muizen in een macabere stoelendans wiens enige doel en drijfveer wordt om de volgende bijltjesdag te overleven.
Als werkgever van een grote organisatie kun je het bovendien nooit iedereen naar de zin maken, hoe hard je het ook probeert. En niemand vraagt zich af waar een ondernemer de motivatie vandaan haalt om voor de zoveelste keer een verwende verzameling brandhout to moeten motiveren in de wetenschap dat het weinig tot geen effect zal hebben. De organisatie is weer hoognodig aan een ‘reorganisatie’ toe waarbij diegenen aan wie zich men het meest ergert op diplomatieke toon te verstaan wordt gegeven dat we ‘helaas met pijn in ons hart afscheid moeten nemen van een x aantal werknemers’ voor wie we uiteraard alles zullen doen binnen het sociale plan yadayadayada..
Geef het nou maar toe mensen. Veel van jullie zijn ook gewoonbte oud. Zo niet qua leeftijd dan wel van geest. Vastgeroest en verslaafd geraakt aan het volgens eigen opinie veels te lage salaris dat uiteraard met gretigheid in ontvangst wordt genomen.
Niet het grote, maar wel het makkelijke geld nagejaagd. En maar stagaires, jongeren en een enkele naieveling hier en daar het vuile werk laten opknappen tegen een werkelijk onderbetaalde fooi.
De werkomgeving ten voeten uit. Snordrukkers galore.
Het is zelfs nog erger. Als je gewoon je werk doet, als werknemer of als leidinggevende, heet dat ‘met je poten in de modder staan’, nee aan zelfbeklag in ieder geval geen gebrek.
Heerlijk dat werken in groepsverband op de kantoortuin. De jungles van multiplex burootjes in nietzeggende kleurloze gebouwen met grote planten in grote bakken die de schoonmaakster allemaal mag verzorgen, waar we het zogenaamd allemaal verschikkelijk goed met elkaar kunnen vinden en als team de schouders erobder zetten maar in werkelijkheid een schurfthekel hebben om iedere keer weer die treurige plichtgang te moeten doorstaan, iedere dag weer, totdat je op een dag, uiteraard geheel buiten je eigen schuld, na decennia weer op straat staat en je afvraagt wat je al die jaren nu eigenlijk voor zinnigs hebt uitgevoerd.
In zulk geval is het usance je te beroepen op eerzame deugdelijkheid en een hoge mate van plichtsbesef, zonder ook maar ooit in de spiegel te hebben gekeken om je af te vragen waar je nu in godsnaam al die jaren mee bezig bent geweest.
Ik raad aan af en toe eens gewoon in het midden van de kantoortuin een luide schreeuw te laten horen, eventueel gepaard gaande met het roffelen op de eigen bast. Een oerkreet lucht nog het meeste op, en is ook goed voor het zelfvertrouwen. Bivendien straal je dan naar je collegaatjes uit dat jij er in ieder geval wel vol passie voor gaat.
Bij de volgende saneringsronde zit jij in ieder geval gebeiteld, want heldenmoed wordt beloond. Toch?
Afgezien van de vele ongegronde generalisaties en bronnen die voor de gewone sterveling die helemaal niet toegankelijk zijn, valt me 1 ding op: het geloof in de maakbare mens.
Nou weet ik ook wel dat mijn werkomgeving (software ontwikkeling) niet representatief is voor de situatie (voor zover de situatie in algemene zin bestaat, wat ik betwijfel), maar van een gebrek aan scholing is hier in ieder geval geen sprake. Toch zijn er mensen die achterop raken, die de ontwikkelingen simpelweg niet bij kunnen benen. Ondertussen hebben we ook nog eens de grootste moeite om nieuw personeel te vinden. Dat heeft vrij weinig te maken met de factoren die in dit artikel worden genoemd; ze bestaan namelijk gewoon niet. Er studeren meer dan genoeg informatici af. Maar zelfs die zijn lang niet allemaal gekwalificeerd om zomaar overal aan de slag te kunnen. Ondertussen nemen we wel biologen, psychologen, scheikundigen en theologen aan als software engineer en investeren we daar maanden lang in om ze up-to-speed te krijgen.
Toevallig zijn onze “buren” een outbound callcenter. Daar stikt het van de uitgerangeerde ITers. Misschien arrogant, maar ik heb niet de indruk dat ze daar wegens een gebrek aan scholing bij hun ex-werkgever terecht zijn gekomen; de meesten konden het gewoon niet meer bijhouden.
Mijn punt: je kunt niet iedereen alles leren. Talent, intelligentie, doorzettingsvermogen, social skills zijn allemaal zaken die maar zeer beperkt aan te leren zijn. En dat is nou net waar het aan schort. Dan kun je wel op basis van wat ontoegankelijke linkjes de werkgevers de schuld gaan geven van een gebrek aan bijscholing, maar ik geloof daar niks van; we moeten er ernstig rekening mee houden dat in een gestaag kennisintensiever wordende samenleving met name bij de hoger opgeleide baantjes simpelweg een tekort ontstaat. Niet zozeer aan mensen met de juiste opleiding maar aan mensen met het juiste brein.