Dat verandering van binnenuit moet komen bewijst een groep moslimvrouwen in Turkije. Zij gaan sinds kort zonder hoofddoek naar de moskee (google cache). Het veroorzaakt een storm van protest, maar er zijn ook medestanders. Opmerkelijk is dat één van de vrouwen getrouwd is met één van de belangrijkste adviseurs van premier Erdogan, die toch wel als een conservatieve moslim bekend staat.
Hun standpunt is dat de hoofddoek niet per sé bij het geloof hoort.
Een dappere actie. Weer een goed begin of smoort dit in de kiem?
Reacties (6)
Turkije is vooruitstrevender dan wij hier denken.
Het is natuurlijk nog geen West-Europa, maar ze zijn een stuk verder dan verscheidene andere landen in de regio.
Goede opmerking Packet Storm. Turkije is ook wat betreft de plaats die de islam in mag nemen in het publieke leven een schijnend voorbeeld van hoe het eigenlijk zou moeten. Het verschil tussen de grote steden en het platteland is natuurlijk nog erg groot. Maar met Turkije komt het allemaal wel goed. Als het er op aankomt zijn heel veel Turken eerst Turk en met fotofinish op de tweede plaats moslim.
Een paar jaar geleden stond er nog in de schoolkrant van de Haagse Hogeschool (Het Atrium) een reisverslag van een Turkse studentenvereniging naar Turkijke.
Hilarisch.
Er waren een paar vrouwelijke Nederlands-Turkse studentes die weigerden hun hoofddoek af te doen en daardoor mochten ze in Turkije verscheidene ruimtes niet betreden. Was zo’n beetje de halve reis in de soep gelopen.
De plaats van de Islam in Turkije is afgedwongen door het leger. Het leger in Turkije heeft veel macht, en dat is iets om voorzichtig mee om te gaan. Zonder hen zou Turkije een Islamitische staat zijn. De macht van het leger is overigens ook één van mijn grootste bezwaren tegen deelname van Turkije aan de EU.
De meeste turken die ik heb ontmoet zijn veel minder gelovig dan de meeste nederlanders aannemen. Vooral de vrouwen. De meest mannen moeten nog even over dat “mijn vrouw moet een maagd zijn” heen. Voor alle twijfelaars…een vrouw met ervaring is echt een betere echtgenoot;)
Grappig om te zien dat de gemiddelde turkse die ik in de turkse badplaats ben tegengekomen een stuk vrijdenkender is dan welke ik in Nederland tegen ben gekomen.
Ik krijg altijd het gevoel dat men in de stress zit omdat geloof hier niet iets vanzelfsprekends is. De basis van je opvoeding wordt dan weggeslagen en het is moeilijk om daar mee te gaan. Niet zo vreemd natuurlijk als iemand aangeeft dat jouw sinterklaas wellicht niet bestaat en dat je dus voor nop ieder jaar een maand honger hebt zal je niet meteen uitbarsten in vreugde. Een tegenreactie is dan heel natuurlijk.
De moslim gemeenschap heeft met de islam de klok voor hun enkele honderden jaren terug gezet maar het wordt snel ingehaald.
Turkije zal ook zonder het leger een seculiere staat zijn, want het merendeel van de Turken (zoals jack het mooi zegt) is eerst Turk en met een fotofinish moslim.
In de steden Ankara, Istanbul, Izmir, Edirne, Bursa en de kuststreek zul je bv maar weinig vrouwen met een hoofddoek vinden. Alleen in de dorpen en op het platteland zul je die vinden, want zoals Packet Storm zegt: Turkije is gewoon een vooruitstrevend land die geen relatie met de Arabieren wil of heeft.
Als alleen in Ankara (6,5 mil.), Istanbul (15 mil.), Izmir (3 mil.) al een derde van de Turken woont, dan zie je dat vooral de dorpen nog achtergebleven zijn. Maar de Turken hier komen juist uit de dorpen, omdat ze van het type ‘hard werken, niks vragen’ zijn. Die Turken in Europa zijn soms letterlijke van een dorp in de bergen direct naar Amsterdam gekomen.
Het leger daarentegen bewaakt de interne en externe verhoudingen, want de Arabische buurlanden willen Turkije graag ‘herislamiseren’. Getuige de slechte verhoudingen met Syrië, Iran en Irak. Ook operereert Hizbollah in het grensgebied van Turkije met Irak, Iran en Syrië. Het leger is vooral daarvoor en de 0,0001 % in Turkije die daar aan wil meewerken. Ander voorbeeld: in Ankara staat de grootste moskee in het Midden-Oosten (Kocatepe Cami red.), maar de kelder, 1ste, 2de verdieping is een winkelcentrum. Pas op de derde verdieping kan je bidden. In elk ander land zou men ‘moord en brand’ schreeuwen, maar in Turkije is zoiets normaal. Net als het verbod op religieuze uitingen (hoofddoeken, kruisketting, keppel) in publieke openbare ruimtes.