De Laatste Dagen Der Mensheid noemde Karl Kraus zijn grote, 218 scènes tellende anti-oorlogssatire uit 1919. Hij liet zien hoe de Grote Oorlog van 1914-1918 in stand werd gehouden door de propaganda van de machthebbers, gesteund door een goedgelovige of juist corrupte pers. Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes vertaalden het toneelstuk, dat in het najaar van 2007 zal worden opgevoerd door t Barre Land. Intussen zijn de machinerieën en machinaties van de macht die Kraus blootlegde niet veel veranderd. Daarom nu, naar recept van Kraus, De Allerlaatste Dagen Der Mensheid: de actualiteit in ons eigen Absurdistan in scène gezet. En net als bij Kraus geldt ook hier: de ergste uitspraken zijn veelal letterlijke citaten.
Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes schreven (met Frans Bakker) Wijdlopige, brede en waarachtige beschrijving van de ongelukkige reizen van het schip de Visstick en haar gezagvoerder Kapitein Iglo (op 16 met stip in de Sargasso-lijst van beste Nederlandse romans!). Ze vertaalden daarna ander andere Finnegans Wake van James Joyce en alle liedjes van The Beatles. Onlangs verscheen hun tweede evangelie, De Intocht van Christus in Amsterdam, geïllustreerd door Aart Clerkx, die ook dit feuilleton af en toe van tekeningen zal voorzien.
Vanaf vandaag zullen Bindervoet & Henkes ongeveer twee keer per week afleveringen uit De Allerlaatste Dagen der Mensheid op Sargasso posten.
De Allerlaatste Dagen der Mensheid
Eerste bedrijf, scène 1
Aan de leestafel van Scheltema.
De oudste NRC-abonnee: Een elegante oplossing! We kunnen onze jongens in Uruzgan toch niet in de steek laten door ze hun minister af te pakken?
De een-na-oudste NRC-abonnee: En mooi geformuleerd van onze premier: de gedwongen uitstroom van uitgeprocedeerde asielzoekers die al langer dan vijf jaar in Nederland verblijven wordt gestaakt, ‘wanneer dat op humanitaire bezwaren stuit, in het bijzonder bij gezinnen met kinderen.’
De oudste NRC-abonnee: Hè? Maar als de uitzetting op humanitaire bezwaren had gestuit, was die toch sowieso niet doorgegaan?
De een-na-oudste NRC-abonnee: Precies! Dus je kan ervan uitgaan dat ze geen humanitaire bezwaren zullen vinden om op te stuiten. De uitzettingen kunnen gewoon doorgaan! Crisis bezworen! ‘En gaat over tot de orde van de dag.’
De oudste NRC-abonnee: En als ze die humanitaire bezwaren nou wel vinden?
De een-na-oudste NRC-abonnee: Uitgesloten. Dan zouden ze zichzelf enorm in hun hemd zetten. Dan zouden ze pas echt een pleefiguur slaan. Dan kunnen ze wel aftreden!
De oudste NRC-abonnee: En dat …
De een-na-oudste NRC-abonnee: Nooit! Denk aan onze verweesde jongens in Uruzgan!
(changement.)
Eerste bedrijf, scène 2
Aan de leestafel van Scheltema.
De oudste NRC-abonnee: Daar heb je het al! Tientallen, wat zeg ik, waarschijnlijk honderden uitgeproceerde asielzoekers stappen naar de rechter, die zich ook op humanitaire gronden gerechtigd voelen hier te mogen willen blijven. Wat dat weer gaat kosten …
De een-na-oudste NRC-abonnee: Eigen schuld dikke bult. Hadden ze er meteen maar een streep onder moeten zetten en niet met zo’n dwaze voorwaarde komen.
De oudste NRC-abonnee: Maar dat had ontoelaatbaar gezichtsverlies betekend voor onze prumjee.
De een-na-oudste NRC-abonnee: O ja, daar had ik even niet aan gedacht. Er zijn hele wereldoorlogen uitgevochten om gezichtsverlies te voorkomen. Dan kan dit er ook nog wel bij.
(changement.)
Reacties (7)
Een mooie gelegenheid het origineel – dat hier al een tijdje in de kast staat – te lezen.
Of, in mijn geval, om dat eens aan te schaffen of ergens van een bibliotheek te lenen…
Of eens te kijken hoe het in zijn eigen tijd werd ontvangen. De recensie van zijn Nacht, ook uit 1919 (Die Weltbühne) is in ieder geval bijzonder positief.
Leuk! Maar wel een erg kort stukje helaas…
ja aardige jongens natuurlijk, maar wat pas echt een prangende vraag is wat betreft Kraus en zijn tijdgenoten is het gebruik inclusief verbuigingen, van het woord ´filistijn´ in allerlei uitdrukkingen (bij ons is daarvan het ´er naar toe gaan´van overgebleven en dat is inmiddels ook alles wat er van de oorspronkelijk naamgevers / naamgegevenen overblijft). De evolutie is echter razend interessant. Brentano deed bijvoorbeeld een beroemde ´philister-rede´ (1880 of daaromtrent). Het begrip, zoals ook all andere fel omstredenen vandien, sloeg/slaat om en wel tot in het tegendeel toe (wat als signaal dienen moet dat mensen ouwe onduurzame gewoonten doordrukken tot er zelfs nadat de noodzaak van grenshereiking en verrrijking al overduidelijk geworden is maar men niets beter heeft weten te verzinnen dan een symbolisch paal en perk te stellen, daarna NOGthans met botte kop tegen dergelijke grens aangelopen dan wel gerend word).
Daar zijn boeken over geschreven maar omdat tot dusver niemand helpt mijn archief te redden, enigszins te ordenen en waarderen heb ik geen schrijver of titel paraat buiten de man die ik binnenkort maar eens bel.
overigens verschijnt de inhoud van des Fackels Jahrgänge binnen een paar maanden copyrightop op het web (want koppieraait op).
Verwachten jullie niet te veel van het einde van de wereld.