Imagine

COLUMN - Correct me if I’m wrong, maar volgens mij was er een tijd dat je pas wist wie er nummer 1 was in de (toen nog) top 100 aller tijden, als je de eerste tonen van de nummer 2 had gehoord. Hoorde je Stairway to Heaven dan wist je dat het Bohemian Rhapsody was. En hoorde je Bohemian Rhapsody, dan wist je dat het Stairway to Heaven was. Of Hotel California. Of Child in Time.

De Top 100 Aller Tijden is inmiddels geëxtrapoleerd naar de Top 2000 Aller Tijden en een happening van formaat geworden. Een soort muzikale adventkalender waarmee we een week lang kunnen aftellen naar de laatste seconden van het oude jaar. U begrijpt dat het ver beneden mijn waardigheid is om dit gebeuren van al te dichtbij te volgen, maar ook van een afstand werd me duidelijk dat de uitslag inmiddels al bekend was. Er bestaan geen geheimen meer.

En op nummer 1 bleek eens een keer niet Bohemian Rhapsody te staan, maar Imagine van Johh Lennon.

Nu begreep ik het volgende: als de aanslagen in Parijs niet hadden plaatsgevonden, stond Bohomian Rhapsody nog steeds op nummer 1. Gisteren stelde een vriend van mij dat dit betekende dat de terroristen hadden gewonnen. Ik dacht dat hij gelijk had. De terroristen hadden het immers voor elkaar gekregen een onwrikbaar bastion als De Grote Vier aan het wankelen te brengen. Dat was in wezen net zoiets als de Twin Towers naar beneden halen, in al z’n megalomaanheid al net zo’n gedrocht als Bohemian Rhapsody. De Twin Towers mochten dan wel symbool staan voor de hebzucht van de westerse wereld, maar je moet het verdomme wel met rust laten! En dat zou je ook van de Eeuwige Top 4 kunnen zeggen. In die vier nummers wordt het ergste verenigd dat de westerse popgeschiedenis te bieden heeft, maar aan een aantal zekerheden in het leven moet je niet komen. Dit was onze Nine Eleven!

U begrijpt, ik had het een en ander op. Na een nachtje slapen ben ik van gedachten veranderd. De Top 4 van de Top 2000 Aller Tijden is natuurlijk niet door de terroristen aan gort geschoten, dit hebben we zelf gedaan (althans, de mensen die stemmen). Als reactie: omdat we behoefte hebben aan een positieve boodschap, is het nummer waarin Freddy Mercury aan zijn moeder opbiecht zojuist een man te hebben vermoord, verstoten door een nummer dat een wereld zonder religie wenst. Een boodschap die ik alleen maar kan toejuichen! Ik zie nu in dat de keuze voor Imagine een welkome middelvinger is naar de dienaars van de dood. En een al even welkome omarming van een ieder die het goed voor heeft met de ander.

Niet dat de bad guys aller landen zich door dit soort zoetsappigheid zullen laten tegenhouden. Maar ik blijf met de eeuwige John Lennon dromen dat het kan. Het is immers ook gelukt om de Grote 4 van hun troon te stoten.

Deze column van Max Molovich verscheen eerder op Nurks.