Van de werkvloer – onderwijs | Heldenstatus door dood vogeltje

COLUMN - Woensdag 5 februari, eerste lesuur. Een hele horde leerlingen van een brugklas HAVO/VWO komt enthousiast en bijna struikelend over elkaar én elkaars woorden het tekenlokaal binnen. Met hun smartphones in de aanslag staan ze voor me. Er wordt opgewonden door elkaar heen geschreeuwd. Voor mij is er geen touw aan vast te knopen. Enkele kreten die ik tijdens deze onverwachte overval kan ontcijferen, zijn ‘fleppie’, ‘record’, ‘spelen’ en ‘kent u..?’ Langzaam krijg ik het vermoeden van een nieuwe hype, een digitale rage. Terwijl ik de druktemakers enigszins probeer te kalmeren, vraag ik of er één iemand mij rustig kan uitleggen wat er aan de hand is.

De leerling met het record van de klas in zijn bezit, inmiddels een status van jewelste, laat mij uiteindelijk zien waar het allemaal om gaat. Op het schermpje van zijn smartphone zie ik een soort van geel bolletje voor een blauwe achtergrond bewegen. Het blijkt een vogeltje te moeten voorstellen. Het vogeltje moet tussen buizen door vliegen, iets wat enkel lukt door als een dolle op het schermpje te tikken. Vliegt het vogeltje tegen een buis aan, dan ben je af. Niet meer en niet minder. Het spelletje blijkt Flappy Bird te heten. De enige Flappie die ik tot voor het begin van deze les ken, is die van Youp van ’t Hek en mijn eigen Flappie. Het konijn dat ik kreeg toen ik naar groep 3 ging.

Gelukkig wordt de les, ondanks de spontaan uitgebroken Flappyhysterie aan het begin, toch een succes. Die dag word ik, tot mijn verbijstering, nog talloze keren geconfronteerd met het succes van dit uiterst simpele spelletje. Langzaam slaat mijn verbazing om in respect. Respect voor de maker van dit smartphone-spelletje, dat niet zou hebben misstaan in de vroege jaren tachtig, toen hele volksstammen zwoeren bij Pacman en Donkey Kong. Hij heeft het voor elkaar gekregen dat de hedendaagse jeugd zich massaal op zijn infantiele vogeltje werpt, in plaats van op het bloederige geweld dat veel real-life games tegenwoordig met zich meebrengen. Die ontwikkeling is absoluut het prijzen waard.

Op weg naar huis overdenk ik de dag en zie ik het vliegende en zwevende vogeltje meermaals te pletter slaan tegen de buizen. Zo simpel kan een spelletje dus zijn om grote triomfen te vieren. Maar dat idee wordt enkele dagen later weer snel teniet gedaan door de media. Dong Nguyen heeft namelijk besloten om zijn vliegende geesteskindje uit de Playstore te halen. Hij kan niet meer tegen de enorme aandacht rondom zijn game en de bedreigingen die het hem, naast veel geld, heeft opgeleverd. Een triest gegeven voor de man die met zijn spelletje de wereld leek te veroveren en nu spreekt over de “Satan” in zijn leven. De kinderen op school kunnen er echter niet mee zitten. Zij zweren immers bij hun Flappy Bird. En de mogelijke bijbehorende heldenstatus die een high-score met zich meebrengt.