NIEUWS - Een open brief (pdf) van zeventien hoofdredacteuren van wetenschappelijke tijdschriften over toxicologie en farmacologie over het voornemen van de EU om het werken met hormoonontregelaars te reguleren, is opeens een stuk minder geloofwaardig geworden nu blijkt dat alle ondertekenaars van de brief banden hebben met de chemische industrie.
De EU zou de eerste ter wereld zijn die het gebruik van hormoonveranderende stoffen te reguleren, en alle bedrijven die producten in Europa verkopen met zulke stoffen, zouden aan de nieuwe regels moeten voldoen. De open brief van de wetenschappers verscheen afgelopen zomer in tientallen wetenschappelijke tijdschriften en deed flink wat stof opwaaien.
De wetenschappers die banden hebben met de chemische industrie geven aan dat tegenwoordig een normale manier van werken is. ‘Je kunt tegenwoordig geen onderzoek meer doen zonder geld te ontvangen uit alle hoeken.’
Reacties (12)
Juist die banden met de industrie zouden ook kunnen duiden op relevante praktijkervaring, in plaats van alleen maar in de studeerkamer of het laboratorium actief zijn met nietszeggende, en niet-toepasbare onderzoekjes, met alle respect.
Dat wordt in het artikel aangegeven. Money rules! Onafhankelijk onderzoek, betaald door een niet-neutrale, soms zelfs zwaar ideologisch gemankeerde, overheid, dat hebben we gelukkig gehad.
Het toeval wil dat ik dit onderwerp volg voor mijn werk. Ik dacht erover om er een artikeltje op sargasso aan te wijden, maar dat is nu dus niet meer nodig.
Voor geïnteresseerden zijn de volgende artikelen ook interessant:
http://www.ehjournal.net/content/12/1/69
http://www.ehjournal.net/content/12/1/70
http://endo.endojournals.org/content/early/2013/09/18/en.2013-1853.full.pdf
http://endo.endojournals.org/content/early/2013/09/18/en.2013-1854.short?rss=1
Dit is echt een verhaal in de traditie van de tabakslobby en de klimaatlobby.
@Eva Die hele brief is nog veel dubieuzer dan je misschien denkt. Die linkjes van mij geven daar een aardig inzicht in.
@2 Een artikel met meer info en feiten is zeer welkom natuurlijk.
@3: I second that!
Ok, ik wil wel een stukkie tikken. Word aub niet boos als het uiteindelijk toch niets wordt. Ik verwacht het binnen enkele dagen (dit weekend nog) in te dienen.
@1: Het feit dat je betaald wordt door het bedrijfsleven betekent nog niet dat je “relevante praktijkervaring” hebt (voor zover zoiets bestaat in het betreffende geval). Neem Wolfgang Dekant (één van de ondertekenaars van de boven gelinkte brief), die op een jaar na zijn gehele academische carrière aan één universiteit heeft doorgebracht, waarvan vanaf het begin van zijn promotie tot nu (een periode van 33 jaar) zelfs bij dezelfde vakgroep.
Ik zie onafhankelijk onderzoek overigens altijd nog liever betaald worden door een “niet-neutrale, soms zelfs zwaar ideologisch gemankeerde” overheid, dan door het bedrijfsleven dat wel een dusdanig duidelijk belang heeft bij de uitkomst dat de onafhankelijkheid van het onderzoek al bij voorbaat in twijfel getrokken mag worden.
En zo komt het dat marktwerking ook de wetenschap ruïneert.
Geen wonder ook, dat er meer gesjoemeld wordt met onderzoeken tegenwoordig, want door die marktwerking is kwaliteit ook minder belangrijk geworden vis a vis kwantiteit. 1 Uitstekende publicatie per jaar is tegenwoordig minder waard dan 10 afgeraffelde onderzoekjes (zeker als die onderzoeken bevestigen wat de sponsors willen horen).
@7:
Die uitspraak mag je even onderbouwen.
De geschiedenis van de wetenschap zit vol met gesjoemel en ego’s en onderzoeken met de gewenste uitkomst. Argumenteren dat het soms slecht gesteld is met de kwaliteit van de wetenschap is één ding, maar dat dit slechter is dan vroeger is nog maar zeer de vraag. Op welk punt in de tijd was de kwaliteit van wetenschappelijk onderzoek volgens jou het hoogst?
@8: daar heb ik geen mening over. Wat ik wel weet, is dat financiering door het bedrijfsleven de onafhankelijkheid van het wetenschappelijk onderzoek ondermijnt, en dat de kwaliteit van het onderzoek daar onder lijdt. En als we daarnaast ook allerlei opgelegde quota hanteren (zo veel verplichte lesuren en een x aantal publicaties per jaar) is dat ook al niet bevorderlijk voor de kwaliteit van de onderzoeken. Dat er vroeger ook al gesjoemeld werd, dat professoren elkaar naar het leven stonden, dat er ook toen al luie mensen bestonden, dat is allemaal waar. Maar al die redenen, die er toen waren om te sjoemelen, bestaan nu nog steeds, en daar boven op komen dan nog eens de financiering door het bedrijfsleven en de publicatie en lesgeef quota’s. Het is dus volkomen logisch dat er meer gesjoemeld wordt, tenzij we er van uit gaan, dat de huidige generatie wetenschappers veel eerlijker is dan vroegere generaties, natuurlijk, maar daar geloof ik niet zo in.
Dit geldt overigens niet voor alle wetenschappers. De meesten zijn nog steeds (en waren dat vroeger ook) toegeweide wetenschappers, die het liefst alleen kwalitatief hoogstaande onderzoeken opleveren. Maar de ruimte voor de charlatans is vergroot. De charlatan, die precies schrijft wat de sponsor wil horen, heeft meer kans om bij zijn volgend onderzoek weer geld te krijgen. En de nadruk op quota om de wetenschappers te controleren, zorgt er ook voor dat het loont om veel te publiceren. Als je af wordt gerekend op 10 stukjes, schrijf je 10 stukjes. Kwaliteit is dan alleen nog maar persoonlijke eer.
@9:
Nee, want naast ontwikkelingen die sjoemelen in de hand werken zijn er ook ontwikkelingen die sjoemelen tegen gaan: betere toegang tot informatie (zowel wetenschappers onderling als tussen wetenschap en de maatschappij), strengere kwaliteitsstandaarden, meer interdisciplinair werken. Het is nu makkelijker om fraudeurs te ontmaskeren.
Hoe dit tegen elkaar opweegt weet ik niet, maar jij dus ook niet. Dus moet je zo’n claim niet maken zonder dat je daar duidelijke bewijzen voor hebt.
Dat het bedrijfsleven vroeger geen geld in de wetenschap stak lijkt me ook flauwekul, er is altijd een relatie geweest tussen bedrijfsleven en wetenschappelijk onderzoek. Je roept het beeld op dat er vroeger in alle tijd goede wetenschap werd bedreven en dat dat in de loop der tijd gecorrumpeerd is door het bedrijfsleven. Ik waag dat ernstig te betwijfelen.
Voorstanders van financiering van wetenschap door het bedrijfsleven denken vaak dat we goedkoper uit zijn omdat dat geld bespaard.
Het geld dat bedrijven uitgeven aan dit soort ‘sponsoring’ wordt via de producten door ons betaald. We zijn uiteindelijk vrijwel even duur uit als we het onderzoek via de belasting zouden hebben betaald.
De kans op een onafhankelijk oordeel is bij onderzoek gefinancierd door de overheid groter dan bij opdrachten uit het bedrijfsleven.
Helaas leven we onder de mores dat de overheid zo klein mogelijk moet worden gemaakt. Hierdoor zien wij de macht verschuiven van de democratisch aangestuurde overheden naar dictatoriaal gestuurde multinationals.
@10:
Het klimaatdebat in de maatschappij bewijst, dat betere toegang tot alle informatie niet automatisch tot betere informatie leidt. De wetenschappers zijn het in grote mate met elkaar eens, maar toch bestaat bij veel mensen het beeld, dat dat niet zo is. Beter toegang tot informatie is ook betere toegang tot desinformatie.
Kwaliteit beoordelen aan de hand van standaarden… Dat lijkt me erg moeilijk. Ik kan me daar ook niks bij voorstellen. Volgens mij is de peer review nog steeds de beste kwaliteitsstandaard, maar die was er vroeger ook al.
Volgens mij is dat een verkoopterm. Ook vroeger konden mensen al interdisciplinair werken.
Is dat zo, of zijn er gewoon meer fraudeurs? Er wordt veel meer gepubliceerd dan vroeger en het copy-pasten was nog nooit zo eenvoudig als nu. De mogelijkheden om te frauderen zijn net zo hard toegenomen als die om fraudeurs te ontmaskeren.
Het bewijs is dat er meer fraudeurs tegen de lamp lopen dan vroeger, naast de constatering dat de incentives om te frauderen groter zijn dan vroeger.
Dat klopt, maar wat er veranderd is, is dat de wetenschap toen veel minder afhankelijk van financiering door het bedrijfsleven was.
Dat beeld had ik niet in gedachten. Dat lijkt me meer een karikatuur.
Zie je wel: een karikatuur. Ik heb het over afhankelijkheid, jij over corruptie.