Totti oprotti

Na het afbraakvoetbal van de Italianen tegen Denemarken te hebben gezien, maakten zich herinneringen aan de verloren halve finale van het EK 2000 zich europameister van mij. Arrogant afbraakvoetbal en maar wachten op die kansjes die toch wel gaan komen. Zo kon ik mij met de Denen kwaad maken, met name op de verpersoonlijking van dit kwaad, signor Totti. De druppel was de brute charge aan het eind van de wedstrijd die Totti eigenlijk een driedubbele rode kaart hadden moeten opleveren. Nu de natie rijp lijkt om de Duitsers niet meer met WO II om de oren te slaan, stel ik voor om Italie als nieuwe aartsvijand te gaan beschouwen (voordeel voor nostalgici: u hoeft niet al uw oude WO II-grappen weg te gooien). Het is in elk geval duidelijk dat ik straks aan zijde van de Zweden en Bulgaren sta tegen de bevlechte vedette cum suis.

Maar goed, voor vanavond moeten we nog wel bloeddorstig aan de bak, ik stel voor dat we eben übnen:
– Het bier is nog warm.
– Geen buitenspel scheids, geef toch eens voordeel bij twijfel.
– Jahoor, dribbelt Davids weer de bal over de zijlijn.
– Pass nou eens in de voeten.
– Davids man, kijk uit voor die tweede gele!
– Het blijven toch 11 B.V.’tjes.
– Die Duitsers willen gewoon niet voetballen!
– Gaat ie d’r in, dan gaat ie de hele wereld over.
– Hou op met die close ups van de coaches.
– Zou Advocaat niet eens gaan wisselen?
– Neeeee, niet weer terug naar de keeper.
– Neeneenee, zeker geen pingel! (na herhaling), ja die kan eigenlijk wel je geven.
– Ja, zo neem je een bal aan.
– Tuurlijk!!!
– Alles ist vorbei (1 keer per biertje)….