Tegen de avond, als het gegil
van de dag wegsterft en het strand
leeg raakt, de zee kalmer wordt
met een brede langgerektheid
die zich als een verzadigdheid
van alle geluid van je meester maakt
en zich een zachte nevel
als grijs leder over alles uitspreidt
dan aan te schuiven op een verloren
zitplaats tussen de gedempte stemmen
en het deinen van het water
en bij het getij van beide
dan weer wel en dan weer niet
te horen
uit: Anderling
© Elly de Waard,
De Harmonie
Met dank aan den Grob voor
de mooie Terschelling-foto