Ruim een week geleden had ik, naar aanleiding van de Gay Pride in Moskou een telefonisch interview met onder andere Sophie in ’t Veld.
Aan het einde van het interview klinkt er toch iets hoopvols:
“Een paar jaar geleden was het ook bepaald niet gemakkelijk in Warschau. Nu was ik er onlangs weer, en de sfeer is werkelijk hartverwarmend. Als het in Warschau kan, dan kan het ook in Moskou.”
De rest van het artikel leest u hier
Maar is dat zo? Het is verleidelijk zo te denken. Polen maakte immers nog niet zo lang geleden gewoon deel uit van het pakt genoemd naar haar hoofdstad. Grosse mondo wist Polen zich sneller te ontwikkelen, en dus zien we in Rusland meer de ‘homo post sovieticus’ het ‘politieke’ domineren. Toch denk ik dat er iets anders aan de hand is. Warschau heeft wat Moskou niet in zich draagt – ik noem het (voorlopig) ‘europeness’.
Reacties (17)
Interessante vraag: zijn Russen eigenlijk wel Europeanen?
En zo ja, zal de Europese Unie zich dan ooit van Dublin tot Vladiwostok uitstrekken?
Dat is inderdaad het moeilijke Carlos. Europa heeft overal nette duidelijke grenzen, behalve in het Oosten. De Oeral is ook niet echt een overtuigende grens. In ieder geval hebben veel Russische heersers door de eeuwen heen geprobeerd zich Europees voor te doen. Misschien kunnen we het er het beste over eens worden dat die grens bijna niet te trekken is. Je tweede vraag is makkelijker te beantwoorden: met Rusland erbij zou de EU onbestuurbaar worden, dus dat moeten we maar niet doen. Maar ooit kan natuurlijk erg lang duren.
Volgens Samuel Huntington (“The clash of civilizations”) is Rusland geen Westers land en Polen wel. Dit omdat Polen katholiek is en Rusland niet.
“Interessante vraag: zijn Russen eigenlijk wel Europeanen?”
Of nog: willen de Russen Europeanen zijn? Russen willen volgens mij gewoon (nationalistische) Russen zijn, wat dat ook moge betekenen. Het is niet omdat ze “verwesteren” (kapitalisme) dat ze ooit echt westers zullen worden.
Ik denk dat Theedoek een heel goed punt heeft. In het verleden zijn er inderdaad veel “openingen” geweest naar het westen, maar dan vooral om de eigen maatschappij te moderniseren en beter te organiseren. Peter de Grote deed het op militair gebied, Katarina de Grote had grote belangstelling voor de idealen van, met name, de Franse filosofen maar is daar later op teruggekomen (wegens niet te verwezenlijken in eigen land en gevaar voor eigen machtsbasis), etc. Als ik de geschiedenisboeken over die tijd lees, zie je telkens weer het exceptionalisme van de Russische orthodoxe kerk terugkomen, die zich verzet(te) tegen te veel Westerse invloed in eigen land. Af en toe vang je daar ook een zweem pan-Slavisch nationalisme bij op.
Nu is de invloed van de Russische Orthodoxe kerk (onlangs zijn de Westerse en Oosterse variant weer verenigd) niet zo groot als vroeger, maar het nationalisme tiert welig en keert zich zelfs tegen inwoners van voormalige GOS-republieken.
En Rusland bij de EU? Lijkt me voorlopig (de eerste honderd jaar of zo) beter van niet :-) Anders krijg je geheid situaties zoals met Polen nu (the evil twins), maar dan in het kwadraat.
Overigens vind ik Rusland en zijn inwoners/cultuur enorm boeiend, hoor. Er gebeuren daar ook prachtige, inspirerende dingen.
@Guy
Rusland is inderdaad enorm boeiend maar lopend door Sint-Petersburg dan zie je ook hoe enorm anders het is ook al hebben ze nog zo hun best gedaan met alles nabouwen. Andere steden schijnen nog veel meer van Europa te verschillen.
@Theedoek, dat neo-classicisme in de architectuur van Sint-Petersburg vind ik juist wel herkenbaar, heel “Westers”, zij het dat er natuurlijk veel Russische accenten zijn en aanpassingen aan de geografische lokatie.
Zelf vond ik Moskou enorm anders, met die mix van traditioneel Russische en overdonderende sovjetarchitectuur.
In beide steden waren het vooral de mensen en de sfeer die mij bevreemdend overkwamen. Veel tegengestelde indrukken en contrasten.
@Guy
Natuurlijk is de architectuur (neo-classicisme en barok) in Sint Petersburg heel herkenbaar (behalve dan die van kerk van de Verlosser op het Bloed en de Chesme-kerk).
Dat bedoel ik ook met nabouwen maar toch is er inderdaad een heel andere sfeer in die stad dan “hier” of bijvoorbeeld Oostenrijk, London, Parijs, Kopenhagen of Italië.
Eerlijk gezegd als ik die gaypride in a’dam zie moet ik ervan walgen. Voor mij is dat een natuurlijke reactie. Voor die russen waarschijnlijk ook.
Wat mij intrigeert in de Russische cultuur is de Byzantijnse legende.
De Russen beschouwen zich de (over)dragers van het oude Byzantium (Constantinopel).
Als erfgenamen van die grote ‘christelijke’ stad voelen zij zich ook anders
(wat de relatie tussen Rusland-Turkije nooit zo goed zal maken).
Ik vind de site russiaprofile zeer interessant.
Ik heb Russische taal gestudeerd, vandaar.
Mijn bullshitmeter staat in het rood. Nav #9.
@3/4: De argumenten die jullie gebruiken zijn ook toepasbaar op de nodige balkanlanden, die inmiddelswel in de EU zitten.
Persoonlijk denk ik dat bij de overweging of Rusland in de EU moet veel meer meespeelt dat Rusland veel groter is dan de hele EU samen en militair ook dusdanig sterker, dat een EU met Rusland door Rusland overheerst zal worden en dat willen we niet. Een soort nationalistische angst van onze zijde dus.
@mescaline#10
LOL
@ 9.Floorjan
Je schrijft:”Ik vind de site russiaprofile zeer interessant.
Ik heb Russische taal gestudeerd, vandaar. ”
..Welke Universiteit…welke jaren ?
In welke landen in Europa zijn homoparades wel geaccepteerd en in welke niet (Bulgarije, Griekenland…)?
Is er een reaguurder die het weet?
@14: Defenitie van geaccepteerd is wettelijk toegestaan? Lijkt me binnen de EU namelijk moeilijk te verbieden.
@Bismarck
Alle2, acceptatie door bevolking en het wettelijk toegestaan zijn. Ik weet niet of het binnen de EU niet is toegestaan om homoparades te verbieden.
@16: ow dan is het niet eens in nederland geaccepteerd.