De Portugees José Saramago beschrijft een hoofdstad van een land waar verkiezingen zijn. Er is niets aan de hand totdat 70 procent blanco bleek te hebben gestemd. Moord! Brand! De minister van Binnenlandse Zaken en de Premier gaan door het lint. De subversieve ondankbare scharminkels! Hoe kunnen ze dat nou doen?
Een volgende ronde. De blanco-stemmers krijgen een tweede mogelijkheid tot het uitbrengen van hun stem. De uitslag staat voor de ministers vast. Dit gebeurt toch zeker geen tweede keer? Wat moeten hun collega?s in het buitenland wel niet denken? Maar toch, het aantal blanco-stemmers in de tweede ronde is zelfs 80 procent! De minkukels! Begrijpen ze er dan helemaal niets van?
De regering besluit vervolgens stap voor stap de hoofdstad van dat onbepaalde land hermetisch af te sluiten. De burgemeester met zijn wethouders trekken zich terug. De politie, brandweer, de officiële afvaldiensten leggen het werk neer en laten de hoofdstad aan zijn lot over. De twintig procent niet-subversieven hebben de stad inmiddels grotendeels verlaten. We zullen ze wel krijgen, die gezagsondermijnende nietsnutten!
Er wordt een team ingesteld. Zij gaan de bron van de blanco-beweging in de hoofdstad onderzoeken. Er moet toch een harde kern van onruststokers te vinden zijn? Dit kan toch geen ongeorganiseerde actie geweest zijn. 80 procent! De minister van Binnenlandse Zaken en de Premier snappen er niets van.
Het ingestelde team komt met weinig resultaat. Ze stuitten wel op een groepje niet-alledaagse mensen, vooral de vrouw van de oogarts moet daarbij genoemd worden, maar die kunnen onmogelijk iets te maken met de blanco-stemmers. De beweging lijkt niet tot een kern van subversieven terug te voeren.
De situatie in hoofdstad is ondertussen onveranderd. Door het leger afgegrendeld, geen politie, geen brandweer, geen officiële afvaldiensten. Alles is veranderd, en tegelijkertijd is alles hetzelfde. Mensen gaan naar hun werk, naar school en zetten hun afval buiten. Het afval wordt later, net als anders, gewoon opgehaald.
Het lijkt er op dat de subversieven, de beweging van de blanco-stemmer er geen zin meer in hadden. Het was genoeg. De poppenkast is over. Het is voorbij. Leert u deze les van Saramago: gaat u niet stemmen. Neemt u nog morgen een kopje koffie of lees een extra pagina uit uw krant. Doet u alsof er niets aan de hand is. We hebben ze niet nodig. De provincies niet, en hun afgevaardigden niet. Misschien krijgen ze dat in regering dan ook eens in de gaten.
Reacties (9)
Mooi verhaal. Dit moet’m zijn.
Het zou mooi zijn als het in werkelijkheid zo ging, maar ik denk eerder dat extreme groepen zich geroepen zullen voelen om de macht op te eisen. Maar het is wel een mooie spiegel voor het volk.
Haha, ik las dat boek net toen de burgers van de stad Delfzijl (vrij) massaal blanco stemden, uit protest tegen de politieke cultuur in hun plaats.
Al met al ben ik er nog steeds niet uit wat ik ga stemmen morgen. Blanco is niet echt een optie voor mij, maar aan de andere kant… Enfin. Ik maak mijn beslissng waarschijnlijk in het hokje.
Saramago is overigens een begenadigd schrijver. Dit boek heb ik nog niet gelezen maar het klinkt ook weer de moeite waard, dus die komt op de ToDo lijst ;)
Is de enige reden dat we gaan stemmen niet omdat de eerste kamer wordt samengesteld door de provincies? Het overige is redelijk irrelevant.
En kan iemand mij uitleggen waarom Blanco stemmen zin heeft?
@4 nou, er zijn toch een paar provinciale thema’s die ook wel relevant zijn hoor, zoals beheer van natuurgebieden, bestemmingsplannen, verkeer en openbaar vervoer, etc. In Utrecht bijvoorbeeld zijn er partijen die campagne voeren met als belofte gratis OV voor ouderen. Daar kun je voor of tegen zijn lijkt me, en het lijkt me voor een behoorlijk deel van de (Utrechtse) bevolking toch heel relevant.
Wat blanco stemmen betreft: ik heb altijd begrepen een blanco stem alleen meetelt voor het opkomstpercentage maar geen invloed heeft op de uitslag. Het idee erachter is dat je als kiezer aangeeft dat je wel wil stemmen (dus niet ongeinteresseerd bent) maar dat er niks voor je bij zit.
@4 Ik heb zojuist besloten om PvdA te stemmen omdat die voor een provinciale herindeling zijn. Een zinnige, sterkere provincie kan de politiek dichter bij de burger brengen, ten koste van de kaasstolp in Den Haag. Zoals het nu gaat, slaat het nergens op.
Niet stemmen lijkt me geen optie. Volgens mij moet je het boek van Saramago ook niet zien als een oproep om niet te stemmen, maar als een oproep om minder nadruk op de invloed die politiek/leiders op ons leven hebben, te leggen. Het zou dus eerder een oproep zijn om GC te sluiten dan om niet te stemmen, denk ik ;-) Maar ik moet het boek nog lezen. Ga ik zeker doen.
Bij elke verkiezing stem ik, mits het te kiezen orgaan macht heeft. Bij de Europese verkiezingen voorlopig dus niet, daar heeft het parlement weinig te zeggen over het budget en het kan ook de leden van de Europese Commissie niet wegzenden ook wordt veel macht uitgeoefend door de vergaderingen van regeringsleiders.
De Provinciale Staten en vooral de stadsdeelraden in Amsterdam mogen van mij weg, maar ik blijf er wel op stemmen.
@7: Als de provinciale staten, de stadsdeelraden in de grote steden, en later we ook de waterschappen in sommige delen van het land daarbij rekenen, weg mogen, waarom neem je dan nog de moeite te gaan stemmen?
Laat het eenvoudig zijn. Zo houd je het namelijk in stand.
Ze hebben macht, meer dan ik zou willen, maar bij het verdelen van die macht beslis ik een minuscuul beetje mee.