Ultrakort en Ultra-efficiënt – een interview met Rene SG

Eén van de opmerkelijkste debuten van vorig was het naamloze album van Rene SG. Twaalf nummers jakkeren in een sneltreinvaart voort in amper acht minuten en nemen de luisteraar in een prettige wurggreep. René Kaptijn zendt zijn teksten als een razende Roeland de ether in, terwijl drummer RJ SG de reputatie van de hardst drummende drummer in Nederland verdient. Het Amsterdamse trio heeft een broertje dood aan hitgevoeligheid en wanneer zij hun speedrockpunk ten gehore brengen, kijken zij slechts vooruit. Rene SG laat het garagegevoel uit de jaren zeventig met verve herleven, maar dan wel in ultieme efficiëntie en het publiek loopt er warm voor. Tijd voor een interview met zanger/gitarist René Kaptijn, over kunst, muziekbeleving en hell en fuck.

Op jullie website zag ik ergens de term speedartrock vermeld staan. Wat is er kunstzinnig aan jullie muziek?
Onze ongewone maniers van nummers schrijven. Wij hebben een aanpak die je eerder bij kunst tegenkomt dan bij popmuziek. Dat komt ook doordat ik ben afgestuurd aan de kunstacademie, daardoor heb ik een soort conceptuele, analytische benadering die bij kunst veel gangbaarder is dan bij popbands.

2006 mag wel een beetje jullie doorbraakjaar genoemd worden. Opeens worden jullie overal opgepikt en lijkt er een glorieuze toekomst voor Rene SG in het verschiet te liggen. Enige verklaring voor dit succes? 2006 was een heel goed jaar, maar het doorbraakjaar moet nog komen wat ons betreft. Onze debuut-CD werd wel goed opgepikt, hij is inmiddels bijna uitverkocht. Verder werden we in Amsterdam goed opgepikt en mochten we in de herfst meedoen aan de Popronde, waardoor we in heel Nederland hebben kunnen spelen. We zijn ook voor een paar optredens in Duitsland geweest en in België. Ik denk dat onze nummers en optredens wel opvielen, we brengen wel iets dat afwijkt van de rest. Toch die kunstzinnige aanpak misschien.

Jullie nummers zijn ultrakort en superstrak. In slechts 8 minuten 12 nummers op jullie eerste album. Is het een kwestie van snel raggen en dan weer even bijkomen na een nummertje of houden jullie gewoon veel van variatie?
Ik wil dat de nummers ‘minimalistische explosies’ zijn. Er mag geen grammetje vet aanzitten, ze zijn helemaal drooggetraind. We rammen één riff 40 seconde door, doen daar een pakkende tekst over (meestal een oneliner, of een kreet) en dat is het. Wat we overhouden is een soort destillaat, pure rock’n’roll, niet aangelengd met elementen ‘die er nu eenmaal bij horen’: het couplet nog een keer herhalen, het refrein nog een keer herhalen, daarna de solo, daarna nog een keer het refrein.

Je bent in je teksten een man van weinig woorden, in bijna elk nummer komt het woord hell of fuck voor en vaak worden de teksten ook beperkt tot deze woorden. Is dit het hoogst literaire wat we van Rene SG kunnen verwachten?
Voor het explosieve, pure rock’n’roll-gehalte van de nummers zijn hell en fuck uitermate geschikte teksten. Ik wil dat de nummers ultiem zijn. Hell en fuck en alle daarvan afgeleide termen belichamen voor mij wel het ultieme rock’n’roll-gevoel. Ik noem het maar het ‘fuck you’-gevoel, een soort nihilistische destructieve kracht. Het gevoel dat iedereen wel eens heeft: dat de wereld dood mag neervallen.
Natuurlijk is rock’n’roll nog veel meer dan dat, maar wij willen vooral dat onderdeel brengen. Omdat we daar simpelweg goed in zijn ook. En de nummers moeten ook in één keer kunnen worden meegezongen, ze moeten catchy zijn.

Het Langweiligkeit label is ontstaan vanuit het gelijknamige festival dat jaarlijks in Den Haag plaats vindt en is nog volop in ontwikkeling. Naast jullie cd heeft het tot dusverre nog een festivalalbum uitgebracht. Vanwaar kregen jullie de eer om als eerste band een album uit te brengen op dit label?
Wij speelden in 2005 op het Langweiligkeit Festival en daar zag festivalbaas Matty Ros ons live. Hij vond het helemaal geweldig en wilde een CD van ons uitbrengen op zijn nieuw op te richten Langweiligkeit label. Dat hebben we toen gedaan en maart 2006 was ie af. Maar aangezien Matty iemand is die met 1000 dingen tegelijk bezig is, zijn er vorig jaar geen andere releases geweest. Dit jaar gaan wel meer bands hun muziek uitbrengen via Langweiligkeit. Toen wij een jaar geleden onze CD uitbrachten stond het label nog helemaal in de kinderschoenen.

In interviews worden jullie vaak in één adem genoemd met Zeke. Ik neem aan dat zij een inspiratiebron zijn voor jullie. Maar wie heeft jullie nog meer beïnvloed?
Zeke is belangrijk vanwege hun manische snelheid en hun simpele blues-riffs. Die elementen hebben we ook allebei in onze muziek. Verder zijn The Ramones heel belangrijk, zij hebben de popmuziek tot op het bot uitgebeend, lieten de kale essentie horen, op hoge snelheid. Zij bleven echter wel binnen het popidioom, hun nummers duurden meestal ruim 2 minuten: couplet, refrein, couplet, refrein, brug, refrein.
Piet Mondriaan heeft iets dergelijks gedaan met de schilderkunst: hij liet de basis van de schilderkunst zien, de waarheid. Dat heeft mij altijd wel aangesproken: de waarheid laten zien en niets extra, niets eromheen of erachter of ervoor.
Verder zijn dichterbij huis Peter Pan Speedrock en De Jeugd Van Tegenwoordig inspiratiebronnen, vanwege de rock en de humor!

Volgt er dit jaar een tweede album van Rene SG?
Zeker weten, en er komen heel veel nummers op te staan. Hij wordt beter dan de eerste!

Rene SG
Langweiligkeit