De gezamenlijke rechtszaak tegen Facebook namens 25.000 gebruikers gaat vandaag in Wenen van start. De zaak is gestart door de Oostenrijkse jurist Max Schrems.
Schrems werkt ook mee aan Lobbyplag waarin de oppositie tegen Europese privacybescherming in kaart wordt gebracht. Duitsland is op dit moment de grootste hinderpaal tegen aanscherping van Europese wetgeving.
Eerder liet Lobbyplag zien hoe Europarlementariërs zich lieten beïnvloeden om het wetsontwerp bij te stellen in de richting die lobbyisten uit het bedrijfsleven hadden aangegeven. Het Belgische liberale Europarlementslid Louis Michel raakte in opspraak door een documentaire van het Vlaamse televisieprogramma Panorama over de activiteiten van de lobbyisten.
Reacties (8)
Ik heb een beetje dubbel gevoel bij dit soort dingen. Ik hou namelijk niet zo van regeltjes. Vrijheid (en de daarbij horende eigen verantwoordelijkheid), daar ben ik veel meer op gesteld. Los van de geldende wetgeving zit er daarom een beetje raar aspect aan het “recht om vergeten te worden”, helemaal als het gaat om zaken die je zelf willens en wetens verklapt hebt.
Nou zit het gros van de data waar het hier om gaat waarschijnlijk gewoon in eenvoudige databasejes en zou het deleten relatief eenvoudig zijn. Maar garanderen dat iets verwijderd is is vaak al een stuk lastiger. En dat zal in de toekomst in toenemende mate veel lastiger worden. Neem bijvoorbeeld de gezichtsherkenning waarvan Facebook net doet alsof het niet bestaat. Dat is ongetwijfeld een soort neuraal netwerk. En daar iets uit verwijderen is ongeveer net zo ondoenlijk als een specifieke herinnering uit je brein verwijderen. Dat gaat gewoon niet lukken zonder veel meer kapot te maken. En dat soort technologie zal ons de komende tijd steeds meer gaan bereiken, eerst onzichtbaar achter Google Images of Facebook, vervolgens wellicht in de vorm van de AH-app die je vraagt of je niet iets vergeet. Met uiteindelijk mogelijk/wellicht/misschien een soort van kunstmatige intelligentie die zich met mensen kan meten. Beter denken we eens vooruit; wat voor rechten en plichten zouden we dat soort entiteiten willen opleggen? En zijn die beperkingen wel ethisch verantwoord? Hoe moeten we dit soort onbenullige delete-mijn-data-regeltjes in zo’n wereld zien?
U begrijpt wel: ik zie dat soort regeltjes liefst helemaal niet. Het is m.i. niet echt nodig om wat voor entiteiten dan ook (mensen, bedrijven, AI) dit soort beperkingen op te leggen, bovendien is het op termijn onhoudbaar. Beter denken we zelf eerst eens goed na over wat we allemaal met onze data doen en roepen we onze browser-leveranciers – die er niet in slagen om ons een product te leveren waarmee we niet te pas en te onpas worden gevolgd – eens tot de orde. Maar wat er nu gebeurt is wat mij betreft een beetje de omgekeerde wereld. Steek de hand maar eerst eens in eigen boezem (hmmm boezem.).
En NB ik heb een grote hekel aan al dat geverzamel van partijen als Facebook. Maar ik heb een nog veel grotere hekel aan de steeds uitgebreider, dikker, onbegrijpelijker en ongrijpbaarder wordende overheid met al zijn wetjes en regeltjes, ook al is dit specifieke regeltje er een waar ik zelf waarschijnlijk meer voordeel dan nadeel van zou hebben.
@1: Regels aanpassen (of afschaffen) omdat de technologie die niet aan kan? Dat lijkt me de omgekeerde wereld.
@1: Het gaat niet om de overheid. Je hele betoog is dus opgehangen aan …. ja wat eigenlijk?
Het gaat om een groep gebruikers die via de rechter iets afgedwongen wil krijgen. De regels bestaan al. Maar ze worden massaal genegeerd.
@2 Nee dat zou een hele slechte reden zijn. Ik zeg eigenlijk drie dingen die los staan van elkaar.
1. Ik zie het liefst minder regeltjes. Helemaal dit soort regeltjes.
2. De grens tussen mens en machine gaat vervagen en dit soort regels gaat daarin een ethisch dilemma worden. Maar dat is voor jullie wellicht nog wat te ver van je bed.
3. We hebben al allerlei technologieën waarbij je niet kunt aanwijzen waar bepaalde data is opgeslagen. Dat zijn neurale netwerken. Die worden steeds meer toegepast, met name bij beeldherkenning.
Van dat 3e geef ik Facebook gezichtsherkenning en Google images als voorbeeld. Allebei grote molochen, want de onderliggende technologie vergt een dikke bak servers. Nog wel. Het is een kwestie van tijd, niet al teveel tijd, voordat dit soort technologie ook voor particulieren beschikbaar komt. Denk bijvoorbeeld aan een Google Glass “companion” app die je helpt vrienden te ontdekken in een menigte, onthoudt waar je autosleutels zijn of vertelt welk nummer je hoort.
Het wordt al een stuk raarder als je je vanwege een verzoek van een kennis je hele companion app moet wipen en hem alles opnieuw moet leren. Want dat is wat dit soort wetgeving op termijn gaat betekenen – een soort digitale lobotomie. Ik ben er geen fan van.
E.e.a. wordt nog raarder naarmate mensen er voor gaan kiezen om dit soort technologie te implanteren. Je wordt dan een soort wandelende overtreding van de privacywetgeving. Dat is nu nog iets voor weirdo’s, maar dat gaat natuurlijk veranderen, dat kan eenieder op zijn klompen aanvoelen.
Nog een mooie tegenspraak daarin: stel je wil vervolgens iets maken dat ervoor zorgt dat mijn Google Glass jou niet onthoudt. Om dat te kunnen doen zal ie je op zijn minst moeten herkennen…. wat nu?
En daarom zeg ik: behalve dat ik nu al een broertje dood heb aan de regeltjescultuur, is dit soort regeltjes op termijn onhoudbaar en uiteindelijk gaan we het waarschijnlijk gewoon als onethisch beschouwen om van iets of iemand te verlangen bepaalde herinneringen te verwijderen.
Nog een andere invalshoek: we hebben wetgeving die mij expliciet toestaat om foto’s in de openbare ruimte te maken. Niemand heeft vervolgens het recht om mij te verzoeken een foto waar ze op staan te verwijderen (wel om niet te publiceren, maar dat is heel wat anders). Pas ik op die situatie echter de privacy-wetgeving toe dan heeft iedere fotograaf een hele dikke vette overtreding op zijn harddisk staan.
Willen we naar een wereld toe waar fotoarchieven verboden worden? Want daar stevenen we op deze manier op af. Simpelweg omdat iedereen en zijn moeder het nodig vindt om zijn hele hebben en houden aan Facebook te verklappen.
jezus zmoooc de arrogantie in je bijdragen is stuitend
Relevant: http://www.theguardian.com/technology/2015/apr/10/facebook-admits-it-tracks-non-users-but-denies-claims-it-breaches-eu-privacy-law
Verder Zmoooc, ik vind je opvattingen weliswaar niet arrogant maar klaarblijkelijk is “1984” voor jou heel acceptabel als ik je argumenten zo lees. Dat kan je toch niet menen?
@6 1984 veronderstelt een monopolie op dit soort technologie bij de overheid. Ik ga er vanuit dat toegang tot spiffy shit juist voor eenieder in het verschiet ligt en clubs als Facebook en de overheid dan nog maar weinig in de pap te brokkelen hebben.
@6 oh en over je link: dat staat goeddeels los van deze rechtszaak; die gaat ook cq vital over informatie die gebruikers zelf actief aan Facebook hebben gegeven. Hoewel ik ook van mening ben dat dat tracken abject is, zie ik dat vooral als onze eigen schuld; het is van de zotte we accepteren dat alle browsers dat gedrag standaard ondersteunen en dat websites daaraan meewerken door die like-buttons te tonen. Volgens mij moeten we dat gewoon oplossen in plaats van het met halfslappe wetgeving tegen te gaan.