Kartels: een klusje voor Youp?

Honderd miljoen huishoudens betaalden 3 jaar lang teveel voor hun Persil, Omo, Witte Reus en Dash. Het Duitse Henkel, het Amerikaanse Procter&Gamble (P&G) en ons aller Unilever, zijn door de Europese Commissie schuldig bevonden aan prijsafspraken tussen 2002 en 2005 in Nederland, België, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Italië, Portugal en Spanje. Klokkenluider Henkel ging vrijuit, maar Unilever kreeg een boete van 104 miljoen euro en P&G van 211 miljoen. Toch is er op de websites van de daders nog geen mea minima culpa te bekennen. En dat terwijl Unilever, Henkel en P&G de prijsafspraken officieel tegenover de Commissie hebben erkent, waar ze een riante strafkorting voor hebben gekregen. Het besluit van de Commissie is bovendien bindend bewijs dat illegale praktijken hebben plaatsgevonden. Ze erkennen dus enkel schuld waar het loont. De woordvoerder van Unilever zegt zelfs tegen het FD zegt dat ‘niemand’ schade heeft. Komen ze hiermee weg? Ja, en wel om twee redenen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant | Een Bos Nieuwe Veren

SaillantLOGO
Het beteugelen van de markt heeft weinig zin, of in ieder geval weinig resultaat. Begrens daarom de markt. In zijn Den Uyl-lezing doet PvdA-voorman Wouter Bos een voorzet voor het instellen van No-Go-Areas voor winstpakkers. Wat mij betreft had Bos een goed begin van een goed verhaal. En de stellingname is handig, iedereen weet nu eindelijk waar je het mee eens kunt zijn, qua PvdA. Of oneens. De sociaaldemocratie krijgt bovendien weer smoel. Maar het blijft een bleek smoeltje als de volgende vraag niet wordt beantwoord: waar plaats je de bordjes ‘Verboden voor Marktlui’.

Mijn marktbeleving op microniveau: weer een brief in strenge toon van een incassobureau. Premie voor zorgverzekeraar CZ niet betaald. Post nakijken, nergens een factuur te vinden. Mail nazoeken, een linkje naar online facturen gevonden. Facturen niet bereikbaar, passwords werken niet. Bellen dan maar. Heel lang wachten. Om vervolgens de mededeling te krijgen dat er geen mededeling gedaan kan worden. Een middag zoet. En als er voor dat Hele Kleine Beetje wat wel verzekerd is een keer gedeclareerd wordt, dan laat dat maanden op zich wachten.

Onlangs nog, vlak na een verhuizing. Ziggo, strenge brieven voor een kabelaansluiting waar niet om gevraagd is. Grote bedragen zonder specificaties. Bellen is kostbaar. Antwoorden krijg je niet. En brieven sturen, dat heeft al helemaal geen zin. Fijn, de markt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.