Levensgevaarlijke sneeuwrage in Boston

Het sneeuwt in Boston. En niet zo’n beetje ook. De stad werd afgelopen weekend voor de vierde keer in een maand getroffen door een sneeuwstorm en is inmiddels bedekt door bijna twee meter van het witte goedje. Een record. Nog nooit eerder viel er zoveel sneeuw in februari. Vervelend voor de bewoners. Het openbare leven is nagenoeg tot stilstand gekomen. Trams ploegen zich door de metershoge witte barrière. Het kan dus wel NS, rijden als het sneeuwt. Duizenden vluchten zijn geschrapt. En automobilisten worden vriendelijk doch dringend verzocht thuis te blijven om de sneeuwruimers ruim baan te geven. Maar waar de een de winterse ellende als een belemmering ervaart, ziet de ander juist kansen. Kansen om vanaf de eerste verdieping of hoger met een salto of halve schroef naar beneden te springen in een zacht bedje van sneeuw. Het liefst in onderbroek. Het is een ware rage aan het worden. De sociale media staan inmiddels vol filmpjes van de meest gevaarlijke acrobatische toeren. En het moet natuurlijk steeds hoger, harder en gekker. Het wachten is dan ook totdat het een keer goed misgaat.

Door: Foto: Minuk (cc)
Foto: Jeff Keacher (cc)

Digitale klopjachten in belang nationale veiligheid

, door

ANALYSE - De input van het publiek bij zoekacties van de autoriteiten kan veel opleveren, maar het gevaar van digitale klopjachten ligt op de loer, zegt Quirine Eijkman.

Het komt de laatste tijd steeds vaker in het nieuws dat burgers gevraagd en ongevraagd de autoriteiten digitaal assisteren bij het beschermen van de nationale veiligheid. Onder andere na de bomaanslagen tijdens de Boston Marathon werd door de FBI aan omstanders gevraagd filmpjes te uploaden. Op populaire interactieve fora, waaronder Reddit,werd een onlineklopjacht ontketend. Ook in Nederland, waar de Commissie Project X Haren recent concludeerde dat de overheid meer gebruik zou moeten maken van de sociale media-expertise van jongeren en waar de website doodsbedreiging.nl (@doodsbedreiging op Twitter) ‘dreigtweets’ door middel van wederpublicatie monitort, worden digitale klopjachten ontketend.

In Boston was er een reële kans dat er nog een aanslag zou plaatsvinden. Op zich rechtvaardigde dat een stevige reactie van de autoriteiten, al dan niet geholpen door het publiek. Toch kent het fenomeen van de digitale klopjacht ook neveneffecten, die op gespannen voet staan met grondrechten zoals het recht op een eerlijk proces of een privéleven.Wat gebeurt er bijvoorbeeld als onschuldigen digitaal als terrorist worden gelabeld? Bestaat er een recht op vergetelheid? Natuurlijk is publieke assistentie in zaken van nationale veiligheid van belang. Na een terroristische aanslag moeten de inlichtingen- en veiligheidsdiensten en de politie vaak naar een speld in een hooiberg zoeken en tegelijkertijd op nieuwe dreigingen anticiperen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

“She Ought To Be In Prison For Wearing A Hijab”

, door

Juist als je denkt dat Ann Coulter haar relevantie gaat verliezen, kegelt ze er met een rechtse directe weer een niet te versmaden provocatie in.

‘Openbaar burgerlijk proces voor de Boston Bomber? Zijn ze nou helemaal gek geworden?! Dan heeft hij rechten! Dan kan hij zwijgen. Maar als je ze ‘m dat recht verlenen, dan hadden ze die boot waar hij in lag beter meteen vol kunnen pompen met lood. Waren we meteen van ‘m afgeweest.

En heb je dat wijf van ‘m gezien? Die hadden ze in het cachot moeten jorissen vanwege die hoofddoek!’

Coulter weet als geen ander hoe ze zichzelf in de kijker moet spelen binnen het publieke debat. Net over de schreef gaan, provoceren, jennen, sarren, trollen. En iedereen praat over je. Je kop blijft op TV. Je gages voor spreekbeurten gaan omhoog. Zelfs, nee: juist degenen die je haten maken reclame voor je. Deze jongen incluis.

Dat er ondertussen wel een klimaat wordt geschapen waarin de burgerrechten van sommige Amerikaanse burgers niet langer een onaantastbaar recht zijn, dat doet er niet toe. Die lui zijn immers niet blank en christelijk genoeg.

Foto: adesigna (cc)

Collectieve intelligentie ‘Boston’ faalde, maar bleef waardevol

, door

ANALYSE - Na de aanslagen in Boston werd al snel gespeculeerd over mogelijke daders, onder andere op Reddit. De ware daders werden niet genoemd. Maar hoezeer de massa ook faalde, de collectieve intelligente blijft waardevol.

Wie gelooft in de wijsheid van de massa, zal het na ‘Boston’ niet eenvoudig hebben. Onterecht. Want Boston-zonder-aanhalingstekens bestaat natuurlijk niet. Er is niet zoiets als één moment in de geschiedenis; één eenduidige gebeurtenis waartegen we alles wat erna gebeurde, kunnen afzetten. De aanslag is een optelsom van fasen: het falend toezicht voorafgaand aan de ontploffingen, de ontploffingen zelf, de slachtoffers in doodstrijd, de hulpverlening, de zoektocht naar de daders, de schietpartijen en arrestatie, het verdriet dat bij velen nog naweet en de lessen die we moeten trekken. En een optelsom van rollen. Alleen het publiek heeft er al minimaal vier: preventieve ogen en oren, slachtoffer, hulpverlener en opsporingsapparaat.

Crowdsourcing in pre-internettijd

Kortom: ‘Boston’ is een complex aan gebeurtenissen en rollen en niemand weet waar we precies het falen van de hive mind, alias de collectieve intelligentie, alias de wisdom of crowds aan moeten toeschrijven. Ik ook niet. Maar het kind (de actieve inzet en betrokkenheid van een deel van het publiek) wegspoelen met het badwater (een foute uitkomst, namelijk de verkeerde verdachte) is volgens mij niet de oplossing. Sterker – in het verleden heeft het inschakelen van die collectieve intelligentie haar waarde meermalen bewezen, somt zelfs Evgeny Morozov op. De beroepscriticus van alles wat met internet te maken heeft, haalt in To Save Everything, Click Here (Allen Lane) drie voorbeelden van crowdsourcing in het pre-internettijdperk aan:

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.