Volskrant verhaal is niet compleet: De Pers had niet alleen de afbeelding niet geplaatsts als ze had geweten dat het als kwetsend ervaren werd, maar ze wisten helemaal niet dat het de afbeelding van een daadwerkelijke Hindoe-god betrof.
Pers-artikel is errug goed en meer de moeite waard om te lezen dan dit korte volkskrant-stukje.
Inderdaad, Errug goed. Die krant stijgt meteen in mijn achting.
Briljante slotzin ook:
“Degenen die naar botte intimidatie hebben gegrepen, hebben zich veel ernstiger gediskwalificeerd dan wij met onze vergissing.”
Waarom komt iedereen maar om de haverklap met doodsbedreigingen? Heeft Joost Zwagerman daar niet pas een boekje over uitgebracht (of zijdelings daarmee te maken)? Meen me zoiets uit DWDD te herinneren.
#3
jos
Goede editorial inderdaad maar er blijft een vraag hangen: ” … dat we nodeloos kwetsende artikelen en afbeeldingen niet zullen plaatsen.”
Iemand die doelbewust wil kwetsen of alleen de publiciteit wil halen zal dat niet toegeven en zal zich verschuilen achter het principe “vrijheid van meningsuiting”. Waar loopt de scheidslijn ? Wie kan met 100 % zekerheid stellen dat de Iraanse met haar homo-plaatjes echt alleen met “kunst” bezig was of dat Salman Rushdie een boek schreef dat “toevallig” moslims heeft gekwetst ?
@3 Er is een onderscheid dat ik hier ookal uit heb proberen te leggen: een krant is een krant, een kunstenaar een kunstenaar en een politicus een politicus.
Een krant kan natuurlijk wel opinieren (cartoons?), maar in principe dient een redactie zich journalistiek verantwoord te gedragen. Dus: stick to the facts, hoor en wederhoor, etc.
@ 4: het lijkt erop dat je gelooft dat een krant objectief kan zijn? Maar wat is objectief? En waarom je zo zwart-wit wilt geloven dat een kunstenaar een kunstenaar is (bestaat daar een definitie van?), ontgaat met ook een beetje. ;-)
@5 ik had zo’n reactie al een beetje verwacht en je hebt gelijk. Ik zeg ook al dat een krant kan opinieren. Wat ik bedoel met het kunstenaarsschap is het volgende: de opmerking van die D66 moslima uit R’dam over de film van Wilders vond ik mooi in dat perspectief: als een politicus (als politicus) een film maakt, dan is het propaganda, als een regiseur het doet, dan is het een film/kunst. Maar goed hier kun je nog een lange discussie over kwaliteit, vrijheid van meningsuiting en wat al niet meer zij, aan vast plakken.
Maar wat het verschil tussen journalist en kunstenaar betreft: als een journalist met een eenzijdig en zeer gekleurd verhaal komt aanzetten, dan heeft hij iets uit te leggen. Daar hebben we zelfs een arbiter voor en er is een heel tv-programma aan geweid. Bij wat we als “kunst” bestempelen is dat vaak juist de functie daarvan, maar verwachten we ook een zekere orginaliteit en kwaliteit tav de manier waarop de wellicht schokkende boodschap gebracht wordt.
Bij journalistiek geldt ook vaak dat er een aanleiding moet zijn. Je publiceert alleen een plaatje van een godheid als die het onderwerp van een nieuwsfeit is.
Dat objectiviteit niet bestaat, ach. Dat weerhoudt mensen er niet van dagelijks redelijk goed “zeer objectief” van “zeer gekleurd” te kunnen scheiden.
#8
Caoran
ik moet toch kwijt dat m.i. de pers steeds verder afglijd naar populistisch gedrag. Ooit de reden voor mij om de metro te laten liggen maar nu…
foto’s van amalia en dan de volgende dag stoer het commentaar tonen van de rvd. of het stuk over oxxio (niet geheel onterecht maar toch) met dezelfde aanpak. Dan hindoegod en later weer zichzelf stoer becommentarieerden dat zij het zo goed doen. Alles om zichzelf in het nieuws te werken en zichzelf belangrijker/ invloedrijker te doen over komen. Hoe puberaal!
Eigenlijk is t net als met paparatsi of fietsdiefstal. Neem de oorzaak weg, begin bij jezelf en koop/consumeer die rotzooi niet.
Reacties (8)
Volskrant verhaal is niet compleet: De Pers had niet alleen de afbeelding niet geplaatsts als ze had geweten dat het als kwetsend ervaren werd, maar ze wisten helemaal niet dat het de afbeelding van een daadwerkelijke Hindoe-god betrof.
Pers-artikel is errug goed en meer de moeite waard om te lezen dan dit korte volkskrant-stukje.
Inderdaad, Errug goed. Die krant stijgt meteen in mijn achting.
Briljante slotzin ook:
“Degenen die naar botte intimidatie hebben gegrepen, hebben zich veel ernstiger gediskwalificeerd dan wij met onze vergissing.”
Waarom komt iedereen maar om de haverklap met doodsbedreigingen? Heeft Joost Zwagerman daar niet pas een boekje over uitgebracht (of zijdelings daarmee te maken)? Meen me zoiets uit DWDD te herinneren.
Goede editorial inderdaad maar er blijft een vraag hangen: ” … dat we nodeloos kwetsende artikelen en afbeeldingen niet zullen plaatsen.”
Iemand die doelbewust wil kwetsen of alleen de publiciteit wil halen zal dat niet toegeven en zal zich verschuilen achter het principe “vrijheid van meningsuiting”. Waar loopt de scheidslijn ? Wie kan met 100 % zekerheid stellen dat de Iraanse met haar homo-plaatjes echt alleen met “kunst” bezig was of dat Salman Rushdie een boek schreef dat “toevallig” moslims heeft gekwetst ?
@3 Er is een onderscheid dat ik hier ookal uit heb proberen te leggen: een krant is een krant, een kunstenaar een kunstenaar en een politicus een politicus.
Een krant kan natuurlijk wel opinieren (cartoons?), maar in principe dient een redactie zich journalistiek verantwoord te gedragen. Dus: stick to the facts, hoor en wederhoor, etc.
@ 4: het lijkt erop dat je gelooft dat een krant objectief kan zijn? Maar wat is objectief? En waarom je zo zwart-wit wilt geloven dat een kunstenaar een kunstenaar is (bestaat daar een definitie van?), ontgaat met ook een beetje. ;-)
@5 ik had zo’n reactie al een beetje verwacht en je hebt gelijk. Ik zeg ook al dat een krant kan opinieren. Wat ik bedoel met het kunstenaarsschap is het volgende: de opmerking van die D66 moslima uit R’dam over de film van Wilders vond ik mooi in dat perspectief: als een politicus (als politicus) een film maakt, dan is het propaganda, als een regiseur het doet, dan is het een film/kunst. Maar goed hier kun je nog een lange discussie over kwaliteit, vrijheid van meningsuiting en wat al niet meer zij, aan vast plakken.
Maar wat het verschil tussen journalist en kunstenaar betreft: als een journalist met een eenzijdig en zeer gekleurd verhaal komt aanzetten, dan heeft hij iets uit te leggen. Daar hebben we zelfs een arbiter voor en er is een heel tv-programma aan geweid. Bij wat we als “kunst” bestempelen is dat vaak juist de functie daarvan, maar verwachten we ook een zekere orginaliteit en kwaliteit tav de manier waarop de wellicht schokkende boodschap gebracht wordt.
Bij journalistiek geldt ook vaak dat er een aanleiding moet zijn. Je publiceert alleen een plaatje van een godheid als die het onderwerp van een nieuwsfeit is.
Dat objectiviteit niet bestaat, ach. Dat weerhoudt mensen er niet van dagelijks redelijk goed “zeer objectief” van “zeer gekleurd” te kunnen scheiden.
ik moet toch kwijt dat m.i. de pers steeds verder afglijd naar populistisch gedrag. Ooit de reden voor mij om de metro te laten liggen maar nu…
foto’s van amalia en dan de volgende dag stoer het commentaar tonen van de rvd. of het stuk over oxxio (niet geheel onterecht maar toch) met dezelfde aanpak. Dan hindoegod en later weer zichzelf stoer becommentarieerden dat zij het zo goed doen. Alles om zichzelf in het nieuws te werken en zichzelf belangrijker/ invloedrijker te doen over komen. Hoe puberaal!
Eigenlijk is t net als met paparatsi of fietsdiefstal. Neem de oorzaak weg, begin bij jezelf en koop/consumeer die rotzooi niet.