Alles is de schuld van iedereen, behalve van Iran.
0
Reacties (11)
#1
Bismarck
Oké de mening van de redactie is duidelijk. Maar om nou te zeggen dat het iets te maken heeft met wat Ahmadinejad zegt?
Ik zie alleen de journalist in ongeveer de helft van zijn vragen de schuld voor van alles en nog wat (Irak, Afghanistan, terrorisme, wereld veiligheid) bij Iran leggen, waarbij Ahmadinejad erop wijst dat de VS misschien wel een wat grotere rol in al die zaken gespeeld hebben (iets dat niet onaannemelijk is).
@1: Ik zie dat Mahmoud vindt dat Mahmoud nooit iets fout doet, want Iran is klein en de VS is groot en het is niet eerlijk. Een totaal gebrek aan kritische zelfreflectie bij de president van zo een belangrijk land.
@6: en is een groepslog niet eigenlijk ook een burgerinitiatief? ;-)
@4: Tja, ik zie anders heel sturende en offensieve vragen van de journalist (gelukkig zijn ze erbij geplaatst). Geen wonder dat Mahmoud in het defensief/tegenoffensief gaat. Verder zegt hij keer op keer niets onjuists. Daarnaast merk ik dat jij wel erg overtuigd bent dat Iran (internationaal gezien) iets fout doet (en pertinent dat Mahmoud dat ook moet inzien en erkennen).
@7: Het zijn agressieve en prikkelende vragen, ja, maar niet lastiger dan die dagelijks worden gesteld in Nova of P&W. Het antwoorden daarop hoort bij de taken van de democratisch gekozen president die Ahmadinejad beoogt te zijn.
Het probleem is niet dat Ahmadinejad iets fout doet, het is dat hij keer op keer met het vingertje wijst op de fouten van anderen en elke keer als wordt gevraagd: “Wat gaat Iran positief bijdragen?” zijn antwoord weer het wijzen op fouten van anderen is.
#9
Bismarck
@8: Dat lees ik nou net niet in het artikel. Ik lees keer op keer dat hij aangeeft dat Iran bereid is om bij te dragen aan de problemen (bv. van Irak en Afghanistan), maar dat het initiatief ergens anders ligt. Dat is volkomen logisch, Iran kan namelijk niets doen in Irak en Afghanistan, zonder Amerikaans initiatief.
Ik zie P&W overigens niet zo snel vergelijkbare vragen aan Balkenende stellen (Bijvoorbeeld iets als “With all due respect, Mr. President, Iran has concealed, tricked and misled, thereby arousing the world’s suspicions. Unfortunately, the suspicion that you are abusing your rights and secretly developing a bomb is not so far-fetched.” of “Is it possible that you have a faulty and completely distorted image of America?”), laat staan Balkenende met de antwoorden komen die je wel van Ahmadinejad verwacht.
#10
Bismarck
Waar ik Balkenende zeg, zou je nog beter kunnen denken Sarkozy of Merkel, om in meer vergelijkbare termen te raken. Ik heb een sterk vermoeden dat geen van beiden het interview nog zou voortzetten na zo’n vraag.
Nu ik even de tijd heb genomen het artikel te lezen:
De interviewer is hier de “eikel”, het is is Mahmoud die er hier goed van af komt. Voorbeeld: de journalist beschuldigt Iran van steun aan terrorisme, M. ontkent dit, zegt juist baat te hebben bij een sterk geunificeerd buurland, en alles wat de interviewer er tegenin brengt is het vagelijk noemen van een CIA report.
Slechte toonzetting, slecht voorbereid.
Voor de duidelijkheid: ik bedoel niet dat Ahmadinejad’s standpunten allemaal gerechtvaardigd zijn, slechts dat dat door het interview zo overkomt.
Reacties (11)
Oké de mening van de redactie is duidelijk. Maar om nou te zeggen dat het iets te maken heeft met wat Ahmadinejad zegt?
Ik zie alleen de journalist in ongeveer de helft van zijn vragen de schuld voor van alles en nog wat (Irak, Afghanistan, terrorisme, wereld veiligheid) bij Iran leggen, waarbij Ahmadinejad erop wijst dat de VS misschien wel een wat grotere rol in al die zaken gespeeld hebben (iets dat niet onaannemelijk is).
“Oké de mening van de redactie is duidelijk”
Is het geschreven door de redactie dan?
De mening van Martijn dan, maar omdat de redactie geen moties heeft ingediend, indirect ook een redactiebesluit ;-)
@1: Ik zie dat Mahmoud vindt dat Mahmoud nooit iets fout doet, want Iran is klein en de VS is groot en het is niet eerlijk. Een totaal gebrek aan kritische zelfreflectie bij de president van zo een belangrijk land.
@3: aha, dus ik moet bij ELK bericht mijn mening laten horen ANDERS ben ik het ermee eens. Zo werkt een groepslog niet.
Maar burgerinitiatieven wel :-)
@6: en is een groepslog niet eigenlijk ook een burgerinitiatief? ;-)
@4: Tja, ik zie anders heel sturende en offensieve vragen van de journalist (gelukkig zijn ze erbij geplaatst). Geen wonder dat Mahmoud in het defensief/tegenoffensief gaat. Verder zegt hij keer op keer niets onjuists. Daarnaast merk ik dat jij wel erg overtuigd bent dat Iran (internationaal gezien) iets fout doet (en pertinent dat Mahmoud dat ook moet inzien en erkennen).
@7: Het zijn agressieve en prikkelende vragen, ja, maar niet lastiger dan die dagelijks worden gesteld in Nova of P&W. Het antwoorden daarop hoort bij de taken van de democratisch gekozen president die Ahmadinejad beoogt te zijn.
Het probleem is niet dat Ahmadinejad iets fout doet, het is dat hij keer op keer met het vingertje wijst op de fouten van anderen en elke keer als wordt gevraagd: “Wat gaat Iran positief bijdragen?” zijn antwoord weer het wijzen op fouten van anderen is.
@8: Dat lees ik nou net niet in het artikel. Ik lees keer op keer dat hij aangeeft dat Iran bereid is om bij te dragen aan de problemen (bv. van Irak en Afghanistan), maar dat het initiatief ergens anders ligt. Dat is volkomen logisch, Iran kan namelijk niets doen in Irak en Afghanistan, zonder Amerikaans initiatief.
Ik zie P&W overigens niet zo snel vergelijkbare vragen aan Balkenende stellen (Bijvoorbeeld iets als “With all due respect, Mr. President, Iran has concealed, tricked and misled, thereby arousing the world’s suspicions. Unfortunately, the suspicion that you are abusing your rights and secretly developing a bomb is not so far-fetched.” of “Is it possible that you have a faulty and completely distorted image of America?”), laat staan Balkenende met de antwoorden komen die je wel van Ahmadinejad verwacht.
Waar ik Balkenende zeg, zou je nog beter kunnen denken Sarkozy of Merkel, om in meer vergelijkbare termen te raken. Ik heb een sterk vermoeden dat geen van beiden het interview nog zou voortzetten na zo’n vraag.
Nu ik even de tijd heb genomen het artikel te lezen:
De interviewer is hier de “eikel”, het is is Mahmoud die er hier goed van af komt. Voorbeeld: de journalist beschuldigt Iran van steun aan terrorisme, M. ontkent dit, zegt juist baat te hebben bij een sterk geunificeerd buurland, en alles wat de interviewer er tegenin brengt is het vagelijk noemen van een CIA report.
Slechte toonzetting, slecht voorbereid.
Voor de duidelijkheid: ik bedoel niet dat Ahmadinejad’s standpunten allemaal gerechtvaardigd zijn, slechts dat dat door het interview zo overkomt.