Zwakke scholen bepalen onderwijsbeleid

Nederlandse leerlingen moeten beter leren rekenen. Daar is iedereen het bijna wel over eens. Maar over de manier waarop verschillen de deskundigen en de politiek nogal van mening. De kritiek op de verplichte rekentoets voor eindexamenleerlingen van staatssecretaris Sander Dekker is niet mals. Onderwijsorganisaties vinden het opnemen van de rekentoets in de zak- en slaagregeling disproportioneel en onaanvaardbaar. Net als het verlagen van de norm om het slagingspercentage op te krikken. Leerlingen mogen volgens hen ook niet de dupe worden van overhaaste regelgeving, slechte toetsen en onderwijs dat onder de maat is. Vooral de laatste constatering is zorgwekkend. Als onderwijsorganisaties al toegeven dat het Nederlandse onderwijs niet altijd even goed is, is het dan niet zaak om daar iets aan te doen? De kwaliteit van het onderwijs bepaalt uiteindelijk toch ook de kwaliteit van diegenen die dit onderwijs hebben genoten. Zwakke scholen leveren doorgaans zwakke leerlingen af. Ik denk ook niet dat het invoeren van alleen een rekentoets daar verandering in brengt. Ik vermoed dat het veel leerlingen ook ontbreekt aan andere vaardigheden om eindexamen of een geschikte vervolgopleiding te kunnen doen. Met spelling en begrijpend lezen zal het toch niet veel beter zijn gesteld, dus waarom alleen een rekentoets?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.