De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. De mens is een nieuwsgierig wezen, al eeuwenlang bouwen we instrumenten om te kijken op plekken waar we niet met het blote ook kunnen kijken en te luisteren naar geluiden uit de diepste oceanen. Dit leverde ons natuurlijk een schat aan informatie op over o.a. ons zonnestelsel of de diepste delen van de oceaan. Maar af en toe horen of zien die instrumenten iets dat meer vragen oproept dan beantwoord. Een van de bekendste voorbeelden is dat van 'the Bloop'. In 1997 pikten meerdere sensors van het National Oceanic and Atmospheric Administration - oorspronkelijk bedoeld om Sovjet-onderzeeërs op te sporen - ten zuiden van Zuid-Amerika een serie ultra-lage zeer luide geluiden op. Gedurende ongeveer één minuut steeg de frequentie van het geluid zeer snel. NOAA sloot al snel uit dat het hier ging om een onderzeeër of bom. Ook zou het niet gaan om een vulkaanuitbarsting of aardbeving. Nee, volgens de deskundigen past de voetafdruk van het geluid bij die van een biologische oorsprong. Maar het geluid was vele malen sterker dan het luidst bekende biologische geluid (de zang van een blauwe vinvis). Wat er zich allemaal precies in de diepten van de oceanen afspeelt weet niemand, dus er is genoeg ruimte voor speculaties.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de allernieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Tevens vindt van 14 tot en met 24 april in de hoofdstad voor alweer de 26e keer het Amsterdam Fantastic Fantastic Film Festival plaats, onder de naam Imagine. Ook dit jaar is GC er weer bij. Vandaag een onwaarschijnlijke crossover-post.
Volgens psychoanalytici en cultuurfilosofen weerspiegelt de inhoud van horror-films en -boeken de werkelijke onderhuidse angsten van een maatschappij. Dit effect is misschien wel het allerduidelijkst terug te zien in het horror-film-stereotype van de gevaarlijke ‘Mad Scientist‘, de Gestoorde Professor.
Het horrorgenre kent vele voorbeelden: van H.G. Wells’ Dr. Moreau die er een eiland vol zelfgemaakte monsters op nahoudt, tot de gestoorde genieën die doden weer tot leven wekken in H.P. Lovecraft’s Re-animator of Mary Shelley’s Dr. Victor Frankenstein. Als er monstrositeiten, wandelende doden, wormgaten naar andere dimensies of moordlustige vliegende apen gecreeerd moeten worden, worden de geschifte onderzoekers weer uit de kast gehaald.
Het veelvuldige gebruik van de Mad Scientist geeft heel duidelijk weer hoe het met onze angst voor het onbekende staat en dan met name voor de geschifte professors die druk bezig zijn de rand van het onbekende verder weg te bikken. Uiteraard is het geruststellende antwoord dat wetenschappers eigenlijk saaie, tamelijk ambitieloze mensen zijn, die er vele jaren over doen voordat ze nieuwe medicijnen kunnen testen of hoge-energie-machines laten draaien in plaats van lukraak lichaamsdelen aan elkaar naaien en elektrocuteren.
Vorig jaar deden de rijke landen op de G8-top in l’Aquila een halfbakken belofte dat ze de uitstoot van broeikasgassen tot 2050 met 80% zouden reduceren. De European Climate Foundation liet kennisinstituten als ECN, KEMA, University of Oxford maar ook grote energiebedrijven, netwerkbeheerders en consultancybureau McKinsey narekenen of dit haalbaar is met de bestaande technieken. Het antwoord was yes we can! Maar omstreden zaken als kernenergie en ondergrondse opslag van CO2 horen dan wel bij de samengestelde oplossing die met name voorziet in zonne-energie in het Zuiden en windenergie in het Noorden van Europa. Om de sterke fluctuaties in de opwekking op te vangen is een forse uitbreiding van het Europese energienetwerk nodig. Met name de verbinding Spanje-Frankrijk die nu nog slechts een capaciteit van 1 Gigawatt heeft zal naar 47 Gigawatt gegroeid moeten zijn in 2050. De jaarlijkse kosten van de Europese energievoorziening zullen stijgen van 30 miljard euro nu naar 65 miljard euro in 2025. Maar nog eens tien jaar wachten/twijfelen/discuzeuren maakt het alleen nog maar duurder: 80 miljard euro.
Dit plan gaat dus uit van bestaande technieken en neemt bijvoorbeeld het plan voor zonnecentrales in de Sahara (Desertec) niet mee. Dat maakt dat de cijfers in de ECF studie nog aan de conservatieve kant zijn: alle toekomstige innovatie zal het plan alleen maar makkelijker haalbaar en/of goedkoper maken. Lees meer op: het NRC, www.roadmap2050, download direct het rapport of bekijk de video:
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Vrees niet, deze WW gaat niet over de wetenschap achter blauwe LED-verlichting onder de motorkap, double-deuce velgen of pneumatische veringen. Het auto-tunen in de titel van dit stukje behelst niet het pimpen van een auto, maar van een zangstem. Auto-tunen is een effect dat in audioproducties kan worden gebruikt om gezongen toonhoogtes op het juiste niveau te krijgen. Het filter zorgt ervoor dat Britney Spears op een wat mindere dag er niet zo erg naast lijkt te zitten.
Het auto-tune effect is eigendom van het bedrijf Antares Audio Technologies die het in 1998 voor het eerst gebruikten in Cher’s single Believe. Sindsdien is het gelicenseerd standaard onderdeel van het pallet van geluidstechnici en wordt het vaak gebruikt voor popsensaties als T-Pain, Janet Jackson en anderen.
Auto-tune is bedacht door de wiskundige dr. Andy Hildebrand, die geen muziek- producer was, maar in dienst van Exxon probeerde olievelden op te sporen. Om de aarde in kaart te brengen gebruikt hij en zijn collega’s geluidsgolven en Hildebrand hield zich bezig met geavanceerde signaalverwerkingstechnologie. In het kader daarvan ontwikkelde hij een autocorrelatie-filter, een berekening die herhalingen in frequenties kan ontdekken en bijsturen. Hildebrand was ook zelf degene die de toepassing in muziek zag en hij bedacht aldus auto-tune, waarbij toonhoogtes worden aangepast tot de dichtstbijzijnde ‘goede’ frequentie.
Wie de film ‘Super Size Me’ gezien heeft, waarin de macrobiotische Morgan Spurlock besluit om een maand lang, drie keer per dag, fastfood te eten, krijgt een aardig beeld van hoe verwoestend fastfood is voor het lichaam. Morgans artsen noemen het experiment al na twee weken ‘medisch onverantwoord’. De scene dat Morgan kotsend uit zijn auto hangt omdat hij zijn supersized hamburgermenu niet op krijgt, behoren wat mij betreft tot de meest beklijvende uit de wereld van de film.
Behalve dat fastfood slecht is voor mensen, tipte de film ook een omstreden stelling aan: namelijk dat fastfood verslavend zou zijn. Heel diep ging Spurlock hier niet op in, behalve dat hij een paar keer aangaf dat de vette hap en de zoete drankjes een diep gevoel van zaligheid opriepen en dat hij steeds een ‘kick’ kreeg als hij zijn anderhalve liter cola op had. Deze stelling lijkt nu door de wetenschap te worden onderschreven.
Van de week bereikte mij via de wetenschapspagina in de beste krant van Nederland het bericht, dat ratten op precies dezelfde manier verslaafd kunnen raken aan junkfood, als mensen aan cocaïne. Dit was zelfs zo erg dat wanneer de beesten de keuze werd gelaten tussen gezond voedsel, en vet voedsel als cake of bacon, zij keer op keer kozen voor de ongezonde hap – zelfs al werden zij elke keer wanneer zij hun tanden zetten in een homp chocolade onder stroom gezet. De beesten werden dikker en dikker, en gingen meer en meer eten. Wanneer het vette, ongezonde voedsel hen werd afgenomen, stopten de beesten gewoon met eten. Ze lieten de frisse blaadjes sla liggen, en wachtten net zo lang tot het dieet met junkfood werd hervat.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Over the last few years, I have definitely noticed a shift in the public’s attitude towards science: from viewing it as a useful sideline in society to a cause worth fighting for, which has the power to change society for the better. (Guardian)
Natuurkundige Brian Cox dagdroomt met een paar andere wetenschappers van een “Nieuwe Gouden Eeuw voor de Wetenschap”. Ze zien allerlei signalen in de samenleving dat mensen meer interesse en waardering krijgen voor wetenschap. Onderandere de prille successen van de Large Hadron Collider zouden bijdragen aan de populariteit van wetenschap.
