Israël komt met flinterdun bewijs dat Hamas achter de onvoering van ‘de drie tieners’ zat

Ik heb me de laatste tijd vooral bezig gehouden met het brengen van nieuws. Nieuws dat een onderlinge samenhang vertoonde en de logica liet zien achter Israëls aanval op Hamas. Dat begon in juni met de vorming van een eenheidsregering door Hamas en Fatah, waar Israël fel op reageerde (het laatste waar Israël op zit te wachten is een gematigd optredend Hamas). Vervolgens de ontvoering van de 'drie Israëlische tieners' welke Israël als aanleiding gebruikte om op de Westoever honderden mensen (vooral sympathisanten van Hamas) op te pakken. Daarna het afschieten van wat raketten door groepen in Gaza als reactie op deze arrestatiegolf en vervolgens de uiteindelijke aanval van Israël op 7 juli op leden van Hamas, die de opmaat vormde tot de operatie 'Protectieve Edge'. Maar vandaag moet ik me toch even bezighouden met iets dat mogelijk wel, maar waarschijnlijk niet waar is. Eerlijk gezegd haat ik dat: journalistiek bedrijven door te vertellen dat iets niet is gebeurd of onwaar is (al moet ik er eerlijkheidshalve bij vertellen dat ik tijdens de Eerste Golfoorlog - als radiocorrespondent van de NCRV - veel geld heb verdiend doordat de rubriek 'Hier en Nu' mij steeds gebruikte om onzinnieuws van een collega's wier namen ik niet zal noemen tegen te spreken).

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.