Nederlandse consensuspolitiek werkt, kiezer overbodig

Raoul du Pré, chef van de politieke redactie van de Volkskrant, schreef een redactioneel commentaar waarin hij de recente voortvarendheid van de Nederlandse consensuspolitiek prijst: Maar pas nu zo'n beetje het hele bestuurlijke midden van het parlement serieus mag meepraten over het beleid, komt er schot in de zaak. Zelfs het CDA - voor de bühne net zo lekker op stoom met zijn tegengeluid - blijkt niet te beroerd om het kabinet de helpende hand te bieden. Is dit model dan het politieke antwoord op de zwevende, trouweloze kiezer en op de versplintering die daardoor is ontstaan? In elk geval tijdelijk. En zo wordt die 'zwevende, trouweloze kiezer' ook nog eens fijn buitenspel gezet! Leuk hè, verkiezingen? Overigens viel me op dat Du Pré bepaald niet de eerste politiek commentator is die ongegeneerd geilt op 'het politieke midden'. Een tijdje terug was daar al Hans Goslinga van Trouw die Rutte's volledig mislukte economische beleid alleen al goed vond omdat het 'nog redelijk het midden' hield. In de VS is het onder 'serieuze' en 'neutrale' commentatoren al jaren gebruikelijk om 'het politieke midden' kritiekloos op te hemelen. En dan maakt het verder niet uit als dit midden zich ergens tussen 'heel erg rechts' en 'rechtser dan Dzjengis Khan' bevindt. Zolang politici maar bereid zijn compromissen te sluiten, vaart het land de juiste koers. Is deze onzalige mode inmiddels naar Nederland overgewaaid?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.