Kunst op Zondag | Een rondje landschapskunst

Begin november, toen net alle coronamaatregelen weer aangescherpt werden, hadden mijn man en ik enkele vakantiedagen, die we toch graag leuk wilden invullen. We trakteerden onszelf op een paar dagen Flevoland; lekker wijds en veel ruimte, dat kon nooit kwaad, zelfs in coronatijd. Een dagje landschapskunst stond al heel lang op mijn verlanglijstje en dit was het perfecte moment. Tijdens de aanleg van de Flevopolder besloten de ingenieurs en planologen om een aantal grote kunstwerken te realiseren. Ze richtten zich daarbij op een kunstvorm die tot hun verbeelding sprak: Land art. In de jaren zeventig waaide deze spraakmakende stroming over van Amerika naar Nederland. Het resultaat is een bijzondere collectie van landschapskunstwerken.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 22-04-2022
Foto: vest (cc)

Suikerunie Groningen

COLUMN - Aan de westkant van de stad Groningen ligt 125 hectare grond braak. Een terrein zo groot dat het hele historische centrum van Groningen er met gemak in past. Tot 2007 stond hier de Suikerunie, een fabriek die suikerbieten tot kristalsuiker verwerkte. Elke iets oudere Groninger herinnert zich nog de weeïge geur van gekookte suikerbiet die elk najaar als een klamme deken over de stad hing. Niet echt iets om naar terug te verlangen. Al vormde de Suikerunie decennialang de economische motor van de regio.

Van de historische fabriek resteert nu niets meer dan een schoorsteen, een werkplaats en een oude betonnen fabriekshal. Gezichtsbepalende elementen in een woestenij van water, beton, onkruid en steenslag. Drie Groningse culturele ondernemers zagen de enorme potentie van dit terrein en kregen de eigenaar, de gemeente Groningen, zover dat zij het gebied mochten ontwikkelen. Afgelopen week presenteerden zij hun toekomstplannen. Waar anders dan in de fabriek zelf. Koud, maar sfeervol. De plannen zijn ambitieus. Binnen vijftien jaar moet de Suikerunie zijn uitgegroeid tot de magneet en kraamkamer voor nieuwe bedrijvigheid op het gebied van voedsel, kleinschalige maakindustrie, evenementen, energie en nieuwe vormen van wonen en werken. Niet alleen voor de stad, maar voor de hele regio. Tot en met Assen aan toe.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.