Angstcultuur

Sommige besturen willen alles in de hand houden. Dat leidt tot nare gevolgen voor de werknemers. De Groningse universitair docent Eelco Runia heeft zijn baan opgezegd vanwege het 'marktdenken' in zijn instituut, de bureaucratie en het gebrek aan eigen ruimte voor professionals. Een van de aanleidingen was dat hij als historicus voor een zaal met louter Nederlandse studenten in het Engels les moest geven. Zijn besluit om ontslag te nemen is ‘langzaam gegroeid’, schrijft het Dagblad van het Noorden. Op de letterenfaculteit spelen volgens hem allerlei zaken. Het ergst vindt hij de ‘chronische deprofessionalisering’. 'Er is steeds minder ruimte voor specialisering. De onderwijslast is heel hoog. Doorlopend word je onderworpen aan toetsingsmechanismen. De angst voor de visitatiecommissie op de universiteit zit heel diep.' Het is een door velen herkende en onderschreven kritiek op de actuele situatie in onderwijsinstellingen. De controle op het werk van professionals is volledig uit de hand gelopen. En dat geldt niet alleen voor het onderwijs. Ook in de gezondheidszorg zijn vergelijkbare klachten te horen van met name hoog opgeleide professionals die alle ruimte voor een eigen, kreatieve invulling van hun taken ontnomen wordt en voortdurend worden lastiggevallen door functionarissen uit het management die hen met gedetailleerde regelgeving het leven zuur maken. Geen commentaar Ook het vrije woord moet het ontgelden. Runia heeft zijn ontslag middels een open brief in de NRC toegelicht. Hij kreeg veel instemming. Maar de Groningse universiteit verbood volgens Runia onmiddellijk werknemers en zelfs studenten hierover met de pers te praten zonder tussenkomst van voorlichtingsfunctionarissen. De belangen en de reputatie van het instituut gaan boven de vrijheid van meningsuiting van zijn werknemers.

Door: Foto: Roel Wijnants (cc)
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Onder controle

, door

In mijn ochtendkrant constateerde een SP-Kamerlid met schijnbare verontwaardiging dat een bepaald ministerie, dat al sinds 2010 door VVD-ministers en staatsen bestierd wordt, geheel gecontroleerd wordt door de VVD. Nooo shit, Sherlock! Aanleiding voor de verontwaardiging was dat een voormalige VVD-minister en VVD-staatssecretaris een toenmalig VVD-kamerlid, heden minister, hadden toegestaan zich met een Kamerbrief te bemoeien.

Dat deugt natuurlijk niet, maar het komt op mij niet over als een teken dat de VVD volledige grip heeft op het ministerie. Eerder dat twee VVD’ers onvoldoende controle over hun ambtenaren hadden om hen een fatsoenlijke Kamerbrief te laten schrijven. Het gewezen kamerlid, heden minister, ligt dezer dagen onder vuur om zijn overigens zinnige correcties (en wegens gestuntel in andere dossiers). Benieuwd wie er nu de Kamerbrieven schrijft.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: zoekende naar een oplossing

, door

[qvdd]

Het ministerie van Justitie [is] inmiddels ruim een jaar lang zoekende naar een oplossing voor de problematiek van vermelding van het adres van de BV. Er is nu toegezegd dat daar op korte termijn een oplossing voor zal komen.

De Volkskrant onthulde dat Wilders verzuimde een BV te melden, iets wat verplicht is voor kamerleden. Wilders zelf zegt dat dat niet kon, omdat er een adres genoemd moest worden, iets wat hij zich als bedreigd persoon niet kon permitteren.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.