#Dezeweek | Filosoof Frans Bauer

Om maar met een flink understatement te beginnen: Syrië houdt de gemoederen wel bezig he? Sinds de gifgasbommen van Assad (?) gevallen zijn heeft het onderwerp zich met schokgolven tot vele gesprekken uitgebreid. Dikke kans dat ik morgen op een verjaardag naar mijn mening over de situatie wordt gevraagd. Om dan met een bek vol taart (ik hoop dat er taart is) niet veel verder te komen dan de Frans Baueresque uitspraak: ‘Ik vind het allemaal heel erg, maar ik snap er niet zo veel van.' Via televisie en kranten kom ik hooguit op de hoogte van alles dat ik niet weet over de kwestie. Hoewel je daarmee ook een eind schijnt te komen, vind ik de complexiteit van de kwestie beangstigend. Het is een constellatie waarbij de Habsburgse staatsvorming verbleekt, een plot waarvan de schrijver van Game of Thrones een nat broekje krijgt. Maar was het maar een televisieserie, dan kon ik ervoor kiezen niet te kijken.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.