In Bahrein wil de islamistische volksvertegenwoordiger Mohammed Khalid vijf landgenoten die onlangs werden vrijgelaten uit Guantanamo Bay ieder een kleine 100.000 euro geven voor 'het lijden en de martelingen' die ze hebben moeten doorstaan (Bahraini.tv). De Bahreinse blogger Mahmood is kwaad en blogt: not in my name en van mijn belastingcenten! Hij onderschrijft dat de gevangenen in Guantanamo recht hebben op een eerlijk proces maar eenmaal vrijgelaten hoeven ze volgens hem niet gelijk tot iconen van de samenleving gemaakt te worden. Those men chose to go into a war zone to do goodness’ knows what and they might have participated in terrorism and terrorist activities. In Saoedië-Arabië werden onlangs oud-Guantanamo-gevangenen beloond met een auto, de islamistische parlementariër wil deze stunt nu in Bahrein herhalen. Het zou de islamistische volksvertegenwoordiger sieren als hij zich druk zou maken om mensen die écht iets met marteling te maken hebben gehad. En dan hebben we het niet over stofkappen en isoleercellen. Nee, dan hebben we het over mensen ondersteboven hijsen, afranselen en zo nu en dan een been of arm amputeren. In Bahrein wel te verstaan. Bij dit soort onfrisse praktijken is de bejaarde Brit Ian Henderson betrokken geweest. Nadat hij in de jaren vijftig succesvol op zijn geheel eigen wijze de Mau Mau opstand in Kenia had (mede-)onderdrukt is deze martel-expert ruim dertig jaar lang Head of State of Security in Bahrein geweest, tot 1971 Brits protectoraat. Henderson ging in 1998 met pensioen, maar tijdens de opstand van islamisten in de jaren negentig martelde de Bahreinse geheime dienst onder zijn leiding er nog lustig oplos (filmpje). Henderson woont tegenwoordig in Zuid Afrika, maar wandelt zo nu en dan nog doodleuk Bahrein in en uit. De Bahrain Youth Society for Human Rights is een actie tegen Henderson begonnen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Lastig dat ik in het buitenland woon. Zo mis ik wel eens wat. Bijvoorbeeld Arnon Grunberg in de VPRO-gids van 21 juli. Stampvoetend ontkent hij bemoeizucht door Defensie op zijn trip naar Afghanistan. Hij schrijft: ‘Het feit dat Defensie mijn stukken over Afghanistan verleden zomer heeft gelezen, impliceert nog geen censuur.’ Hierbij mijn reactie gestuurd naar de VPRO-gids.
‘Maar Arnon. Je had toch een convenant gesloten dat voor publicatie Defensie je werk zou screenen? Met het recht stukken te verwijderen? Dat is censuur! ‘..toezicht door een kerkelijke of wereldlijke overheid op voor publikatie bestemd drukwerk, het toneel, de film ofwel op brieven, met de bevoegdheid daaruit gedeelten te schrappen of te verbieden…’(Groot Woordenboek Van Dale). Jij hebt de twijfelachtige eer als eerste Nederlandse schrijver, in waarschijnlijk een halve eeuw, akkoord te gaan met deze militaire supervisie. Vrijwillig zelfs. Dat er geen woord uit je tekst is gehaald, zoals jij beweert, zegt veel over de soepelheid van je ruggengraat en de kneedbaarheid van je karakter.
Persbreidel is een gevaar voor de democratie zoals de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949) aantoonde. Duizenden Nederlandse militairen stierven omdat politiek en publiek onvoldoende werden geïnformeerd over een uitzichtloze strijd door gemuilkorfde media. Jij doet er in Afghanistan driftig aan mee. Je leidt zelfs een literair trainingskamp opgezet door het ministerie van Defensie om de eenzijdige boodschap te verfraaien. De potsierlijke scheldkanonnades in een afgeraffelde column verhullen je afgang echt niet.’
Gisteravond spraken Joris Luyendijk en Bram Moszkowicz in VPRO’s Zomergasten naar aanleiding van fragmenten van de Palestijnse terreurdaad tijdens de Olympische Spelen in München en een interview met Simon Wiesenthal o.a. over recht en logica. Hoe deze begrippen elkaar kunnen uitsluiten/tegenspreken. Moszkowicz woog al zijn woorden minutieus en de Zomergasten formule waarbij interviewer en gast meer dan drie uur tot elkaar veroordeeld zijn stond echt vuurwerk in de weg. (of toch niet? lees ook de geblogde nabespreking van Joris zelf)
Vandaag struikelde uw blogger over onderstaande foto en de link was snel gemaakt. Was het rechtmatig dat generaal Patton vijfduizend burgers uit Weimar langs de lijken en verbrandingsovens in concentratiekamp liet lopen? Een eigengereide actie van de militair Patton om burgers te straffen of gewoon een logisch opvoedkundig standje na alle ellende die de nazi’s hadden aangericht. Het woord Amerikaanse propaganda viel toen ook al.
Sunday, April 15, 1945
I stood on the parapet of Bismarck’s granite tower and watched General Patton in his command car lead 5,000 Weimar citizens up the hill into the camp. They were led through the camp and shown the atrocities committed by the SS. It so happened I had two Jewish boys on the radio team who spoke fluent Yiddish and sent them into the camp to mingle among the Germans and listen to the comments. Several hours later they came back and reported the Germans saying it was all Allied propaganda and that Germans never did such things and so forth. Complete denial of knowledge of the camp and what went on there. Some of these people worked in the war factories with the prisoners and certainly knew of the facts. (bron)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Seksensegregatie is hip! Niet alleen eisen steeds meer moslima’s tegenwoordig een vrouwelijke arts, ook worden er in toenemende mate vrouwenactiviteiten georganiseerd die voor mannen verboten zijn. Denk aan aquajoggen voor vrouwen, het vrouwenstrand in Italië en de women only parties in het uitgaansleven. Logisch… mannen zijn immers stom, vervelend en ook nog eens hoogst irritant. Tweehonderd jaar lang heeft men in het Westen tevergeefs geprobeerd de verschillende seksen te harmoniseren. Maar eigenlijk moet geconcludeerd worden dat Saoedische model helemaal zo gek niet is. De geëmancipeerde Noordwest Europese man blijkt immers niet veel anders te zijn dan zijn zuidelijke latijns-islamitische counterpart: een op seks beluste billenknijpende ransaap! Ontkennen is zinloos, ook voor u metroman.
In het pampieren nrc.next van vandaag windt een autochtone deelneemster aan het vrouwenzwemmen in het Amsterdamse Sloterbad er geen doekjes om: “Zonder mannen is het zoveel leuker”. De imam die zegt dat hij enkel zijn gelovigen formeel opdraagt te informeren of er geen vrouwelijke arts is heeft een enorm pak Deense boter op z’n hoofd, want ook hij weet wat iedereen weet: seksensegregatie heerscht! Wat Wilderswil of niet, seksensegregatie komt er, ook hier op Sargasso…
Ondanks dat het techneulogisch nog niet haalbaar is om onder ieder potsje een gescheiden reaguurveld aan te maken gaan we toch een poging wagen. Voortaan mogen mannen alleen reageren op de even nummers en vrouwen op de oneven. The first post w00t! is zodoende altijd voor een vrouwelijke reaguurder. Mannen worden met klem verzocht de oneven reaguursters niet lastig te vallen, u reaguurt alleen op de even nummers. Gescheiden polls kunnen we gelukkig al wel aanmaken, wie in de verkeerde poll stemt wordt aangepakt door de goede zedenpolitie, we gaan pollen:
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.