De week van GeenCommentaar: Eindstrijd

Het was de week waarin we getuige konden zijn van het tot een hoogtepunt komen van een langdurige strijd. In de eerste plaats natuurlijk het EK, waar vanavond onze zestiende-eeuwse bezetter Spanje het uit zal vechten met onze twintigste-eeuwse bezetter Duitsland. Uitroepen in de stijl dat eerst maar eens die fietsen moeten worden teruggegeven (of in het geval van de Spanjaarden, de trekschuiten) zijn dan ook op hun plaats in de komende uren. Veel minder amusant is het eindspel dat in Zimbabwe lijkt plaats te vinden: na bloedige onderdrukking van de opositie heeft Robert Mugabe opnieuw de verkiezingen gewonnen (wat niet lastig is als je de enige kandidaat bent) terwijl Morgan Tsvangirai zich gedwongen zag zijn veiligheid te zoeken in de Nederlandse ambassade. Inmiddels kijkt de rest van de wereld in afschuw, maar ook in inactiviteit toe.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.