Wat is het voorbeeld van Tunesië?

Voor het eerst in de geschiedenis heeft een Arabisch land een revolutie meegemaakt. Er waren wel coups die als revolutie werden voorgesteld, maar wat de afgelopen dagen in Tunesië gebeurde is uniek: een volksopstand die tot de verdrijving van een despoot leidt. Natuurlijk leidt dat tot nervositeit bij andere Arabische leiders, in het bijzonder bij de Libische leider Muammar al-Gadaffi. Maar wat is nu precies de les die van het Tunesische voorbeeld uitgaat? Vanuit westerse ogen natuurlijk dat je een bevolking niet eeuwig onder de duim kunt houden. Hopelijk krijgt Tunesië nu een democratie, waarbij het volk de macht in eigen handen krijgt. Arabische leiders zien echter iets anders. Tunesië geldt als een van de meest liberale Arabische samenlevingen, met relatief veel rechten voor vrouwen en een hoog opgeleide bevolking. Het laten vieren van de teugels lijkt te worden beloond met verlies van macht. In de komende dagen zal dan ook niet alleen de toekomst van Tunesië bepaald worden, maar ook de beleidsontwikkeling in andere Arabische landen. Westerse landen als Frankrijk, die de verdreven president Zine al-Abidine Ben Ali kort geleden nog prezen om de stabiliteit van zijn regime, laten nu hun ware gezicht zien: zijn familie is niet meer welkom en zijn bankrekeningen worden in de gaten gehouden. Als Tunesië een werkelijke stap vooruit zet, valt te hopen dat het geen negatieve gevolgen heeft voor de buurlanden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.