Grovers feestje: schraal bier en zwetende kaas

Het was een beetje een sneu feestje vorige week woensdag voor conservatief Amerika: het was dan wel Cost of Government Day, maar anti-belasting fundamentalist Grover Norquist moest toch een beetje teleurgesteld concluderen dat deze bejubelenswaardige feestdag al jaren niet zo laat gevierd is. Voor wie het fenomeen niet kent, Cost of Government Day, ook wel Tax Freedom Day genoemd, is de dag waarna je als eerbiedwaardig burger niet meer werkt om de schraapzuchtige en inhalige boze overheid te betalen, maar gewoon voor je allereigenste boterham. Wouter Bos Bevrijdingsdag, zeg maar (check die duivelse grijns op z'n plaat). Een feestje met schraal bier dus. Terwijl de vooruitzichten jaren geleden nog zo gunstig waren. Een conservatieve president die grootschalige belastingverlagingen in het vooruitzicht stelde, een conservatief Congres. Als je Grover Norquist heet, en je al jarenlang belastingen probeert afgeschaft te krijgen door kandidaten voorafgaand aan hun verkiezing te chanteren (je moest als kandidaat een belofte tekenen dat je nooit een belasting zou verhogen of Norquist zou je verkiezing torpederen door een bombardement negatieve spotjes over je heen te kieperen), dan was de toenmalige politieke situatie natuurlijk je ultieme natte droom.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.