Onzorgvuldige censuur door NCTb

Ook de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb) streept maar al te graag met een zwarte stift in documenten die zij op verzoek van burgers openbaar maakt. Als later een ongecensureerde versie lekt, blijkt dat er in een brief ten onrechte is gestreept. Met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) vroeg ik een half jaar geleden het NCTb alle documenten over het onderzoeksprogramma “Herkenning Digitale Informatie en Fingerprinting” openbaar te maken. Een van de verstrekte documenten is een voortgangsbrief. Het NCTb schrijft over het Innovatiecongres Veiligheid 2010, waar het NCTb de sessie “technologie en terrorisme” leidt. Dit congres wordt jaarlijks door de overheid georganiseerd om de laatste technologische toepassingen op het gebied van hulpverlening en rampenbestrijding te bespreken. Het NCTb zegt de brief openbaar te maken “met uitzondering van de gegevens over personen, onderscheidenlijk de tot personen herleidbare informatie”. Ze verwijst daarbij naar één van de uitzonderingsgronden uit de Wet openbaarheid van bestuur: “het belang van de openbaarheid van de informatie weegt niet op tegen het belang van de bescherming van de persoonlijke levenssfeer”.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.