Quote du Jour | Bouwtoezicht

Dit kan alleen maar goed gaan! De oorsprong van de privatisering van het bouwtoezicht ligt in 2008, nog in de tijd van de Balkenende-kabinetten. De Commissie Fundamentele Verkenning Bouw, onder leiding van Sybilla Dekker, voormalig VVD-minister van Volkshuisvesting (VROM), had als ‘sturingsfilosofie’: ‘privaat wat kan, publiek wat moet’. Ze zette in op deregulering en marktwerking, en pleitte ervoor bouwers zelf verantwoordelijk te maken voor de kwaliteit van hun werk. In dit mooie artikel op Binnenlands Bestuur is te lezen wat de vruchten zijn van het door de markt laten organiseren van het toezicht op zichzelf. Omdat we hier in een grijs verleden nog wel eens een serietje hebben gewijd aan de zegeningen van het hoger onderwijs zelf de kwaliteit van het hoger onderwijs laten controleren, is dit wellicht ook wel interessant voor jullie lezers hier. Om een tipje van de sluier op te lichten: Dat ook de vrees voor problemen is toegenomen, komt met name doordat ambtenaren zien dat kwaliteitsborgers vaak niet op de bouwplaats komen, maar vanachter het bureau hun toezichthoudende werk doen. Dat doen ze dan aan de hand van bouwfoto’s die aannemers hen aanleveren. Van de ambtenaren zegt 53 procent in de enquête dat het ‘vaak’ zo is dat een kwaliteitsborger nooit op de bouwplaats is geweest. Nog eens 33 procent zegt: ‘soms’. Twee derde van de ambtenaren vindt dat het nieuwe stelsel leidt tot een ‘race to the bottom’. Kwaliteitsborgers concurreren op prijs. Een controleur die alleen werkt met fotovalidatie, is goedkoper dan een kwaliteitsborger die zelf de bouwplaats betreedt. Ik voel me een stuk veiliger nu ik weet dat 'de markt' het op aan het lossen is, in plaats van die verdraaide overheid! U ook?

Door: Foto: Padrinan/Pixabay

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.