serie

Global Uprisings 2013

Foto: daisy.images (cc)

‘Gezi heeft ons een gevoel van empowerment gegeven’

Vorig weekend vond in De Balie in Amsterdam de driedaagse conferentie Global Uprisings plaats, met activisten uit de hele wereld die de afgelopen jaren betrokken zijn geweest bij opstanden en sociale bewegingen in landen als Griekenland, Brazilië, Egypte, Turkije en de VS.

Eén van de deelnemers was Foti Benlisoy (37), advocaat en mede-oprichter van de Grieks-Turkse uitgeverij Istos. Van hem is een boek verschenen over de protesten in Griekenland, Tunesië en Egypte, en zal binnenkort een boek uitkomen over de demonstraties rond het Gezi-park in het centrum van Istanboel, die eerder dit jaar plaatsvonden.

Kunt u aangeven waarom Gezi zo belangrijk is in een Turkse context?

‘Gezi is voor ons belangrijk in de zin dat het een keerpunt is voor radicaal-links in Turkije. De afgelopen tien jaar werd het westelijk deel van Turkije gekenmerkt door politieke apathie. Gezi heeft dat veranderd, voor een nieuwe politieke atmosfeer gezorgd en ons allemaal een nieuw gevoel van empowerment gegeven.’

Heeft u enig idee wat daaruit zou kunnen voortkomen?

‘Nee. Ik denk niet dat er sprake zal zijn van snelle veranderingen in de politieke en sociale krachtsverhoudingen. Er zijn geen politieke krachten of sociale bewegingen die het machtsevenwicht kunnen doen omslaan door gebruik te maken van de energie die door Gezi teweeg is gebracht. En we gaan een periode tegemoet waarin er binnen twee jaar drie verkiezingen zullen zijn – regionale, parlements- en presidentsverkiezingen.

Foto: daisy.images (cc)

Huizen kraken voor het goede doel

INTERVIEW - Dit weekend vond in De Balie in Amsterdam de driedaagse conferentie Global Uprisings plaats, met activisten uit de hele wereld die de afgelopen jaren betrokken zijn geweest bij opstanden en sociale bewegingen in landen als Griekenland, Brazilië, Egypte, Turkije en de VS.

Eén van de deelnemers was Max Rameau (44), een van Haïti afkomstige pan-Afrikaanse theoreticus, campagnevoerder en auteur. In 1991 verhuisde hij naar Miami, Florida en begon hij zich als organisator bezig te houden met een breed scala aan activiteiten binnen de zwarte gemeenschap, met name op het gebied van de mensenrechten. In de zomer van 2006 was hij betrokken bij de oprichting van de organisatie “Take Back the Land“. Rameau: ‘ Take Back the Land heeft twee politieke doelstellingen: het verheffen van het recht op een woning tot een van de fundamentele mensenrechten, en het zeker stellen dat de gemeenschap controle uitoefent op het gebruik van de grond.’

Hoe werkt Take Back the Land precies?

‘We kennen drie basisprincipes:

  • De beweging moet onder leiding staan van de betreffende gemeenschap zelf. Voor ons betekent dit in de eerste plaats zwarte vrouwen met lage inkomens.
  • De beweging moet geconcentreerd zijn rond ‘Positieve Actie’ of wat de meeste mensen ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ noemen.
  • Foto: daisy.images (cc)

    ‘De situatie in Griekenland is van cruciaal belang’

    INTERVIEW - In De Balie in Amsterdam begint vanavond de driedaagse conferentie Global Uprisings, met activisten uit de hele wereld die de afgelopen jaren betrokken zijn geweest bij opstanden en sociale bewegingen in landen als Griekenland, Brazilië, Egypte, Turkije en de VS.

    Twee van de deelnemers zijn Antonis Vradis (31) en Klara Jaya Brekke (30), van het Occupy London-collectief, dat in maart 2007 van start is gegaan en onder meer een blog verzorgt met nieuws over de situatie in Griekenland, vanuit het perspectief van de wereldwijde verzetsbeweging (www.occupiedlondon.org en blog.occupiedlondon.org). Toen de crisis uitbrak studeerden ze allebei aan de London School of Economics. Aanvankelijk hield het collectief zich met het mondiale financiële kapitalisme in het algemeen bezig, maar op een gegeven moment is het zich specifiek op Griekenland gaan richten.

    Wat was de reden daarvoor?

    ‘Toen Alexandros Grigoropoulos in december 2008 in Exarcheia (een buurt in het centrum van Athene) door de politie werd vermoord en als gevolg daarvan door heel Griekenland mensen in opstand kwamen, leek zich in dit deel van Europa een breuk binnen de sociale consensus te manifesteren. Een paar leden van ons collectief komen uit Griekenland, dus dat heeft een rol gespeeld. De crisis heeft Griekenland zwaar getroffen, zodat er sprake was van een combinatie van een in elkaar stortende sociale consensus, nadat de politie die jongen had doodgeschoten, en een breder gevoeld wantrouwen jegens politici toen de crisis greep kreeg op het leven van de mensen. Hierdoor ontstonden veel nieuwe mogelijkheden, zoals vormen van zelforganisatie en buurtvergaderingen, als alternatieven voor de bestaande orde.’