De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
Vandaag werd bekend dat de Nederlandse actrice Linda van Dyck op 75-jarige leeftijd is overleden. Hierboven zingt ze in wat een muziekvideo uit de jaren ’60 lijkt.
Van Dyck speelde in tientallen theaterstukken, films en series. Ze raakte bij een groot publiek bekend dankzij rollen in ‘Twee vorstinnen en een vorst’ (1981), ‘Ciske de Rat’ (1983) en ‘Daens’ (1992).
Ergens zonde dat folkzangeres Sibylle Baier niets is doorgebroken toen ze jong was. Dat had een boel lieve luisterliedjes op kunnen leveren.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik vrienden en kennissen heb die me af en toe een berichtje sturen “dat je dit echt moet luisteren!” Dergelijke zendingsdrang is sowieso te prijzen, maar in het geval van het album Glory van By Fire & Sword des te meer, en des te passender. Wat is dit ontzettend gaaf! Denk aan een vage, eclectische mix van seventies hardrock, traditionele heavy metal en een zanger die zingt en spreekt alsof hij op de domineeskansel staat. Ik snap het, menig lezer zal nu niet gelijk denken ‘dit moet ik horen’, maar vertrouw me: het totaal klopt gewoon. En de kwaliteit van de nummers is zó ontzettend hoog, zo pakkend, en zo strak uitgevoerd!
Met een naam als ‘Doodseskader’ kun je pokkeherrie verwachten, en dat leveren Tim De Gieter en Sigfried Burroughs dan ook volop.
Zelf spreken ze liever van ‘sonische terreur’, maar als ik het kan verteren zal dat wel meevallen.
De Stone Temple Pilots bereden in de jaren negentig met succes de golf van de Grunge. Ronkende gitaren, vies klinkende versterkers en een nihilistische kijk op het leven kenmerkten deze muziekstroming.
Ze doen net alsof het tempo van dit liedje zo hoogt ligt, de dames en heren van Pomplamoose, maar Jacques Brel deed het in drie minuten.
Diamante Azzura Bovelli weet hier een lekker stukje retropop neer te zetten. Da’s toch knap voor iemand die in 1996 geboren is.
Jane’s Addiction was een van de eerste bands uit de alternatieve rockscène van de vroege jaren negentig die zowel aandacht kregen van de mainstream media als commercieel succes behaalden in de Verenigde Staten.
Gitarist Dave Navarro zal men wellicht nog kennen van de Red Hot Chili Peppers.
“A Well Respected Man” uit 1965 is één van maar liefst vier nummers van The Kinks die opgenomen zijn in de 500 Songs That Shaped Rock and Roll van de The Rock and Roll Hall of Fame.
Duidelijk een boomerlijstje. Bovendien lijkt Rock & Roll op sterven na dood, nu hiphop en geautotunede meuk de hitparades domineren. Nou ja, gelukkig hebben we de klassiekers nog.
Deena Abdelwahed wil alles wat haar beweegt in Arabische folkmuziek (sha’bi) omzetten naar Arabische clubmuziek. ‘The Key To The Exit’ is het openingsnummer van haar laatste album Jbal Rrsas (‘Bergen van Lood’).
Misschien heb ik Lana Del Rey onterecht afgeschreven als hedendaagse popartiest, zonder het te luisteren nota bene. Omdat haar nummer ‘A&W’ volgens Pitchfork het beste nummer van 2023 is, ging ik toch maar luisteren. En tja, dan moet je er toch maar een Closing Time van maken.
Steve Biko was een Zuid-Afrikaanse anti-Apartheidsactivist, die in 1977 door de inlichtingendiensten werd opgepakt en tijdens verhoor dusdanig afgetuigd dat hij kwam te overlijden aan hersenletsel.
Het maakte van Biko een martelaar, die werd vereeuwigd in kunstwerken, boeken, popsongs en films (Cry Freedom met Denzel Washington in de hoofdrol). In 1980 bracht Peter Gabriel ‘Biko’ uit.
Het leverde hem een inreisverbod op naar Zuid-Afrika, maar dat zal ‘m vermoedelijk weinig hebben gedeerd.