Overzicht

serie

Closing Time

Foto: Ted (cc)

De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders


Closing Time | Angelene

, door

Angelene vertelt het verhaal van een prostituee die droomt van een beter leven, een leven ver weg met iemand die haar werkelijk liefheeft.

P.J. Harvey vertelt het met allerlei dubbelzinnigheden en literaire verwijzingen, zoals het countryliedje Abilene (“Prettiest town I’ve ever seen”) en J.D. Salingers korte verhaal ‘Pretty Mouth and Green My Eyes’, waarin een man zijn hart uitstort tegenover een collega over zijn overspelige vrouw die de hort op is — met die collega, zoals later zal blijken.

Closing Time | Holes

, door

Een paar jaar terug maakten dirigent Charles Hazlewood en Brett Anderson van Suede een muzikale contemplatie op de dood: Death Songbook.

Met gastzangeres Nadine Shah namen ze een twaalftal Britse meer en minder bekende popklassiekers op, met Hazlewood’s Paraorchestra ter begeleiding.

Zoals Holes van Mercury Rev uit 1999.

Closing Time | Lord Goblin

, door

Weer eentje in de categorie ‘dit moet je echt eens luisteren János!’. En ja, persoon in kwestie had (weer) gelijk, dit is inderdaad weer zeer de moeite waard om te luisteren. Het gaat om het debuutalbum van Lord Goblin, dus een wiki is er nog niet, maar meer informatie kunnen jullie hier vinden. Deel van de new wave of traditional heavy metal, dan weten jullie vast of het in je straatje past.

Closing Time | Sadness

, door

Djiin maakt volgens eigen zeggen “psychedelische stoner rock”, geïnspireerd op progressieve rock uit de jaren ’70, met af en toe wat krautrockinvloeden, doom en de ‘zware’ periode van Black Sabbath.

Closing Time | Leave

, door

Sophye Soliveau studeerde harp en koorzang aan het conservatorium, maar stapte over op jazz, rythm & blues en gospel. Ze stamt uit een muzikale familie uit Guadeloupe.

Haar debuutalbum Initiation kwam afgelopen april uit.

Closing Time | Papillon

, door

‘Papillon’ verwijst natuurlijk naar die beroemde film over een ontsnapping uit een Franse gevangeniskolonie. Ik had eigenlijk gedacht dat het boek waarop de film gebaseerd is veel ouder zou zijn, maar dat stamt uit 1969.

Henri Charrière was een Franse crimineel die – naar eigen zeggen onschuldig – veroordeeld werd voor moord, en in 1934 naar een strafkolonie in Frans Guyana werd gedeporteerd. Hij hoorde daar allerlei verhalen over gewaagde ontsnappingspogingen, die hij in zijn autobiografie ‘Papillon’ als de zijne voorstelt.

Closing Time | Concrete Jungle

, door

Bob Marley schreef ‘Concrete Jungle’ nadat hij vanuit Jamaica naar de Verenigde Staten was geëmigreerd om bij zijn moeder te kunnen zijn.

Het is het eerste lied op de plaat Catch a Fire uit 1973, en beschrijft poëtisch de vervreemding die Marley als zwarte man ervaart in de verstedelijkte omgeving van de VS.

No chains around my feet
but I’m not free
I know I am bound here in captivity

Vorige Volgende