Seks in het derde millennium

Pieken met Kerstmis
In de vorige eeuw ontleende ik kracht aan het klassieke motto ?Timeo feminae et donae ferentes? (vertaling: Ik ben bang voor vrouwen en draag cadeautjes voor hen) en gooide bakken geld weg in klasse restaurants, nachtcafés, rare discotheken en romantische uitvluchten. Wat ik daarvan uiteindelijk leerde was dat er slechts één ding lastiger is dan een relatie met een arme vrouw: een relatie met een rijke vrouw. Als je een rijke vrouw fêteert moet je namelijk naar concertgebouw, schouwburg, goede kleermakers, dure restaurants en om daarvan bij te komen drie keer per jaar in een ander continent op vakantie. Rijke vrouwen imponeer je niet door te suggereren dat je graag slechts de helft van haar uitgaansleven zou betalen, om het schaamhaar van iemand met veel (bij voorkeur oud) geld een heel klein beetje in de war te maken dien je een burgermansfortuin te investeren.

Sinds de millenniumovergang heb ik mij een modern en passend instrumentarium aangemeten om weer tot primaire, ongedwongen bevrediging te komen. Een Parshiplidmaatschap, cursussen Fenicische lexicologie, vrijwilligerswerk bij de meest kansarme en kwaadwillende landgenoten, avontuurlijke singlesreizen naar onontdekte paradijzen in Patagonië, niets was me te dol om aan de vrouw te komen. De goede werken en rare cursussen hielpen me niet veel. Iemand van wie ik veel onaangenaams over haar incidentele LATpartner aanhoorde zei dat ik zo betrouwbaar was. Hierop durfde ik wel een velverkennend initiatief te nemen, maar terwijl mijn hand bijna een royaal bloot deel van haar rug bereikte ging haar mobieltje, haar 3 seconden gesprek met dat ding luidde: ?Ja schatje, ik kom eraan? waarna ze mij vroeg even de rekening voor te schieten, anders kon ze namelijk geen taxi betalen.

Kort geleden ontdekte mijn werkgever dat hij en ik de arbeidsmarkt wat meer dynamiek konden geven door niet meer in mijn capaciteiten te geloven. Nu ervaar ik in de praktijk wat ik bij Bukowski heb gelezen: echte seksuele topprestaties worden geleverd door vieze have- en werkloze mannen. Het is immers nogal makkelijk met het bedwelmende geld en de erotiserende macht te ?scoren?, maar echte kerels krijgen prachtvrouwen terwijl ze naar de kloten gaan. Mij is gebleken dat ik niet bij die mannen hoor. Als ik naar de kloten ga gebeurt er weinig goeds met me, en vrouwen kijken nog meer door me heen dan ze bij mij in goeden doen al deden.
Over enkele dagen vertrekt een zwaar door het stadsdeel gesubsidieerde bus vol vrijwilligers van een goed doel, waarbij ik vrijwillig en onbetaald nog een beetje welkom ben, voor een reflectie- en intervisie kerstweekje naar een in dit seizoen toch niet gebruikt strandhotel in het voormalige Oostblok.
Vrienden benijden me handenwrijvend de opwindende gesprekken met de vrijwilligsters, de echte avonturiers onder hen suggereren dat er in die Oostbloklanden allemaal Ludmilla?s en Wislawa?s zijn, die snakken naar een nette man en ?die wijven weten nog wel wat een man als jij nodig heeft??