“Er heerste grote chaos bij de partij die overbevolkt is met mediadeskundigen en transparantie hoog in het vaandel heeft staan. De deur ging wekenlang op slot.”
(De Telegraaf)
Wat is dat toch met D66? Als ze niet op en neer jojo’end van de ene verkiezingsuitslag naar de andere voorthobbelen weten ze wel een verkiezingswinst vakkundig te verknallen. De nieuwste aflevering in de continuing story of D66: in Amsterdam heeft Ageeth Telleman, tot aan afgelopen weekend fractievoorzitter van de afdeling aldaar, met een winst van 5 zetels (2 naar 7), waarbij haar partij echt nodig was (en eigenlijk is) om een progressief college te vormen met PvdA en GroenLinks, PvdA-voorman Lodewijk Asscher en zijn partij danig voor het hoofd gestoten.
Toen er in het begin naar gevraagd werd, gaf ze niet aan dat het waarnemend burgemeesterschap van Asscher een principieel breekpunt voor haar partij zou zijn. Later werd het dat toch weer wel (naar sommigen zeggen nadat ze ingefluisterd werd vanuit Den Haag door Alexander Pechtold), waarna ze openlijk harde kritiek op tv bij Pauw & Witteman leverde op Asscher, notabene tijdens een lijmpoging, waarna D66 later toch weer probeerde om het goed te maken, wat niet meer hoefde voor de PvdA. Enzovoorts, enzovoorts. En nu is het exit Telleman. Je zou bijna denken: Ageeth, het is de hoogste tijd om zo’n enig antiekwinkeltje te beginnen.
Reacties (11)
De Telegraaf lijkt grotendeels gelijk te hebben (Tellemam kwam eerder in opspraak en lijkt heel onhandig gehandeld te hebben), maar typisch dat ze ‘nieuws’ en ‘redactioneel’ commentaar weer door elkaar halen:
“De houding van Telleman had een negatief effect op heel D66. Er heerste grote chaos bij de partij die overbevolkt is met mediadeskundigen en transparantie hoog in het vaandel heeft staan. De deur ging wekenlang op slot. De partij klampte zich vast dat ze de grootste winnaar was in Amsterdam en van 2 naar 7 zetels sprong in de gemeenteraad, maar vergat tegelijkertijd de verhoudingen. D66 is gewoon de vierde partij van de stad is en moet PvdA, VVD en GroenLinks in grootte voor laten gaan.”
Ook vind ik het nogal een drie-dubbele contradictio in terminis dat een partij tegelijkertijd overbevolkt is met mediadeskundigen, transparantie hoog in het vaandel heeft, de deur wekenlang op slot houdt én de boel vervolgens (publicitair) te grabbel gooit.
Tot slot gaat het na verkiezingen vaak juist niet om wie de grootste is of niet, maar wie de grootste winst boekt. Dat lijkt de Telegraaf ook terzijde te schuiven.
Maar goed: het lijkt er in ieder geval op dat Telleman -of de partij in bredere zin- het goed verkloot heeft. Maar verwijten dat ze graag op het pluche zitten, kun je iig niet maken.
Dit is helaas de keerzijde van democratie. D66 durfde het aan de benoeming van de lijsttrekker niet in achterkamertjes te laten plaatsvinden, maar er een verkiezing van te maken. Uiteindelijk won Telleman van Ivar Manuel met 56% van de stemmen, ook niet heel overtuigend. Je zou je kunnen afvragen of dit verschil niet meer is dan de “bonus” die iedere blonde vrouw op die plek zou krijgen ;-)
Mijn beeld is dat men in Den Haag ook niet al te blij was met deze keuze, maar de wens van de leden als democratische partij nu eenmaal moest respecteren. De PvdA zinspeelde op het verdwijnen van Telleman, maar D66 moest ook dat besluit overlaten aan de leden. De leden hebben in de eerstvolgende vergadering Telleman haar vet gegeven, ze is verdwenen. Wat dat betreft waren de D66-leden het eens met de PvdA.
Beetje flauw van de PvdA om nu te zeggen dat het “te laat” is. Democratische processen kosten iets meer tijd dan regenteske besluiten. Ieder zijn bedrijfscultuur, dat moet de PvdA ook respecteren, en daar collegevorming voor de komende vier jaar niet van laten afhangen.
Het is moeilijk voor een partij als een van je beginselen (meer lokale democratie – waaronder ook de gekozen burgemeester), nog niet werkelijkheid zijn, maar je eerst de macht nog moet delen om dat werkelijkheid te laten worden (in theorie – Amsterdam gaat natuurlijk niet over de gekozen burgemeester). Het is een soort psychologie: ze leven zich te veel in in hun eigen rol, en verliezen daardoor de natuurlijke volgorde van causaliteit uit het oog.
“Tot slot gaat het na verkiezingen vaak juist niet om wie de grootste is of niet, maar wie de grootste winst boekt.”
Een veelgehoorde misconceptie. Het gaat wel degelijk om wie de grootste is. Die mag namelijk als eerste een college gaan vormen.
Los daarvan is de grootste winst nog steeds een redelijk nutteloos gegeven als dat betekent dat je nog steeds 4e partij bent en nog niet half zo groot als de grootste partij, die desgewenst met de 2e partij al een meerderheid kan vormen. D66 heeft zich slecht gerealiseerd dat ze in Amsterdam volledig overbodig is als het op collegevorming aankomt.
@4 “Het gaat wel degelijk om wie de grootste is.”
Dat is waar. Ik bedoelde ‘groter’ of ‘de grootste van de rest’; partijen die ervan langs krijgen of die niet groeien terwijl anderen wel veel winnen, staan nooit te trappelen omdat ze het gevoel hebben mandaat te missen. Daar doelde ik op en in de praktijk komt daar ook vaak op neer. Kijk maar naar de CU bij de laatste TK verkiezingen of D66 in Paars I.
@5: Kijk maar naar D66 in paars II en de PvdA de laatste verkiezingen. Of voor het tegenovergestelde de SP de laatste verkiezingen en Groenlinks bij de verkiezingen voor paars II. Zo algemeen is die trend toch niet.
@6 Ik heb ook nooit gezegd dat die trend algemeen was en de voorbeelden die jij aanhaalt, kun je weer wijten aan blokkering door de formerende partij. Wat ik wilde zeggen met de zin @1 is dat het niet ongewoon is dat een sterk winnende partij vaak aan regeren toekomt ondanks dat er grotere partijen zijn. En dat je dus niet zomaar kunt stellen dat D66 gewillig op zn rug had moeten gaan liggen omdat de PvdA in Zijn Grootheid bereid is om een college met hen aan te gaan, zoals de Telegraaf wel lijkt te suggereren.
Dat ze het vervolgens dom aanpakt (zowel de partij als haar leider), is een andere kwestie.
Je zou bijna denken: zo’n opmerking over een antiekwinkeltje is toch een beetje overbodig.
Tja, Telleman wordt geslachtofferd, maar je kan je de vraag stellen waarom alleen zij. Ik neem aan dat haar hele fractie meegedacht heeft over de te volgen strategie.
Overigens een ongelooflijk domme strategie; je gaat je profileren op een punt dat een gigantisch “inside baseball” gehalte heeft, die je vervolgens op de persoon speelt en waar je opponent op geen enkele manier goed op kan reageren.
Dus; kiezers snappen niet waar je je druk over maakt, mensen met wie je moet samenwerken beschadig je persoonlijk (en dat zet veel meer kwaad bloed dan op de inhoud) en je kan er donder op zeggen dat je de bal terugkrijgt. En omdat je er een “principekwestie” van gemaakt hebt kan je dan zelf niet meer terug zonder jezelf te beschadigen.
@8: Als je stijlfiguren overbodig vindt: ja. Je hebt zeker ook alleen een bed en een bureau in je huis.
On topic: het D66-probleem zijn de persoonlijkheden. Slimme beschaafde mensen die denken dat zij iets slimmer en andere iets beschaafder zijn dan het geval is. Lodewijk Asscher op een ‘vormfout’ willen pakken had gewerkt bij een deftige (studenten)vereniging. In het echt is het gelijk hebben niet altijd gelijk krijgen.
Op twitter had Kaj Leers, mediadeskundige, het wel meteen helemaal door, minuut na minuut.