Twee rapporten: over Palestijnse seksuele misdaden en over Israëls behandeling van gevangen Gazanen

Wat is dat toch met rapporten over seksueel misbruik door Hamas (en aanverwante organisaties) op 7 oktober bij hun aanval op Israël? Steeds als er nieuws is, blijkt er toch weer weinig van te kloppen. Het begon met Israëlische beschuldigingen, maar die werden vrij snel grotendeels doorgeprikt als afkomstig van de orthodoxe lijkenverzamelingsorganisatie Zaka. Verhalen als veertig baby's met afgehakte hoofdjes hangend aan een waslijn, een baby in een oven en een moeder bij wie de buik was opengesneden om er de foetus uit te halen, bleven niet heel. Net zomin als de de dame die een Israëlische commissie van onderzoek opzette, Cochav Elkayam-Levy. Ze slaagde er niet in bruikbare getuigenissen te verzamelen. Bovendien bleek ze een vroegere woordvoerder van het Israëlische leger te zijn geweest. Dan was er een uitgebreide reportage van de New York Times, maar die is intussen ook alweer afgebrand. De maker ervan was een Israëlische filmmaakster, Anat Schwartz, samen met haar neefje Adam Sella en redacteur Jeffrey Gettleman. De Times was er zeer over te spreken, maar intussen wordt er intern overlegd of het stuk niet teruggetrokken zou moeten worden. Het was al mis aan het begin met ene Gal Abdush, die gedood werd en in half ontklede staat werd  aangetroffen. Ze werd  daarom opgevoerd als zijnde verkracht, iets wat haar familie in alle toonaarden steeds heeft ontkend en blijft ontkennen. Wat ook niet hielp is dat de eindredacteur van de NY Times, Joe Kahn, het stuk uitbundig had geprezen, terwijl het nu door tegenstanders een schoolvoorbeeld van de ''vooringenomen standpunten'' van de krant wordt genoemd. Het werd intussen duidelijk dat Kahns vader redacteur is geweest van CAMERA (Committee for Accurracy in Middle East Reporting and Analyssis), een verlengstuk van de Israël-lobby met een dito hasbara -karakter, wat zoveel wil zeggen as dat het niet zo nauw werd genomen met de waarheid zolang Israël er maar gunstig vanaf kwam. De zoon zou daar wat van mee hebben gekregen. En nu is er het rapport ''Sexual Violence in Conflict'' van een commissie van de VN-secretaris-generaal onder leiding van Pramila Patten. De commissie heeft een bezoek van 2,5 week aan Israel gebracht en mocht er alles zien en iedereen spreken, tot de president (die in een eerder stadium verklaarde dat er geen onschuldige mensen in Gaza zijn te vinden) en diens vrouw aan toe.  De conclusie luit dat het zeker waarschijnlijk is dat er CRSV (Conflict Related Sexual Violence) heeft plaatsgevonden en dat er onderzoek naar moet worden verricht. Vervolgens wordt uit het 23 pagina's dikke rapport duidelijk dat ze geen enkel slachtoffer hebben gesproken, maar vooral verhalen hebben aangehoord van derden en zo'n 5000 foto's hebben bekeken van lichamen die schaars gekleed of ontkleed waren. Enigszins verstopt in het rapport lezen we dan 55. As a result of the aforementioned challenges, it must be noted that the information gathered by the mission team was in a large part sourced from Israeli national institutions. This is due to the absence of United Nations entities operating in Israel, as well as the lack of cooperation by the State of Israel with relevant United Nations bodies with an investigative mandate. Nevertheless, the mission team took every step, in line with UN methodology, to mitigate issues of source reliability before drawing conclusions within the scope of this report. Het materiaal dat ze verzamelden was dus grotendeels (zoniet geheel) afkomstig van Israëlische overheidsinstanties. Dat haalt de angel uit het hele rapport. Het had net zo goed niet geschreven hoeven te worden. Zeker als we in aanmerking nemen dat 64. The mission team examined several allegations of sexual violence. It must be noted that witnesses and sources with whom the mission team engaged adopted over time an increasingly cautious and circumspect approach regarding past accounts, including in some cases retracting statements made previously. Some also stated to the mission team that they no longer felt confident in their recollections of other assertions that had appeared in the media. Terugkerende gevangenen -- Wat het allemaal een beetje treurig maakt voor Israël is, dat op dezelfde dag dat het rapport Sexual Violence in Conflict verscheen, een rapport van UNRWA, de VN-organisatie voor de Palestijnen bekend werd gemaakt over de terugkeer van door Israël gevangen genomen Palestijnen uit Gaza, die na een verblijf in Israëlische gevangenkampen na weken terugkeerden. Het was een rapport voor intern gebruik, maar de Britse krant The Guardian heeft het ingezien en meldt dat er wijdverspreid misbruik in wordt beschreven, van slaag, aanvallen door honden, urenlang in stressvolle posities worden gehouden en seksueel geweld. Het rapport gaat over 1002 gevangenen die sinds december terugkeerden via de grensovergang Kerem Shalom. Ze vormen een deel van de vermoedelijk rond de 4.000 man die werden opgepakt. Het UNRWA-rapport zegt dat van de 1002 die werden vrijgelaten er ook 29 kinderen waren, 26 jongens en drie meisjes sommigen niet ouder dan zes jaar, 80 vrouwen en 21 leden van de staf van UNRWA. Enkelen onder hen waren Alzheimerpatiënten of hadden kanker. Ze werden met trucks vervoerd naar ''tijdelijke'' militaire kazernes waar ze weken werden vastgehouden en met tussenpozen in aparte ondervragingscentra werden ondervraagd. De Knesset had na de inval van 7 oktober een wet aangenomen die het mogelijk maakte hen 180 dagen vast te houden zonder dat ze ooit een advocaat te zien kregen. De ergste mishandelingen vonden volgens het rapport plaats in deze detentie- en ondervragingscentra voordat ze naar het Israëlische gevangenissysteem werden overgeplaatst. Methodes die werden gehanteerd waren slaan, het in stress-posities geplaatst (en urenlang gehouden) worden, dreigementen dat zijzelf of hun familie iets zou worden aangedaan, aanvallen door honden of krenking van hun persoonlijke waardigheid door beledigingen, doordat ze werden ondergepist, of doordat ze zich moesten gedragen als dieren, het gebruik van harde muziek of harde geluiden, het onthouden van water, voedsel, slaap of toiletbezoek, het onmogelijk maken om te bidden, en het langdurig de handen gebonden houden met materiaal dat open wonden maakte. Het slaan gebeurde met stalen staven, geweerkolven of ook met laarzen op het hoofd, de nek, de schouders, de nieren de rug of de benen, wat in een aantal gevallen resulteerde in gebroken ribben, uit de kom geraakte armen, of blijvend letsel. Sommigen zeiden in kooien te zijn geplaatst, waarin ze werden aangevallen door honden. Enkelen, onder wie een kind konden bij hun vrijlating nog hondenbeten tonen. Het rapport maakte ook melding van wijdverbreide inbreuken van seksuele aard, alhoewel geen verkrachtingen. Maar vrouwen meldden betast te zijn terwijl ze waren geblinddoekt, mannen waren op hun genitaliën geslagen. Eén ex-gevangene werd gedwongen op een elektrische sonde te zitten, wat verbrandingen aan zijn anus veroorzaakte, waarvan de littekens nog weken later zichtbaar waren. Hij zei dat een andere gevangene dezelfde behandeling had moeten ondergaan, maar was overleden doordat de wond geïnfecteerd was geraakt. Israël heeft alle feiten uit het rapport ontkend.

Door: Foto: De vernielingen in Be'eri. עופר גתי Pikiwiki Israel, CC BY 2.5, via Wikimedia Commons.

Closing Time | Chikurin

, door

Makoto San is een Japanse muziekformatie die elektronische beats combineert met traditionele Japanse percussie-instrumenten. Bamboe, vooral veel bamboe.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: ter illustratie Restaurant O'Panuozzo Utrecht, via Marc van Oostendorp op Neerlandistiek.

Waarheid voor chatbots

, door

Wat is onwaar? De komst van chatbots heeft weer een nieuwe draai gegeven aan die vraag. Het is inmiddels vermoedelijk algemeen bekend dat chatbots niet altijd de waarheid zeggen. Maar wat is dat dan voor onwaarheid? Het is bijvoorbeeld geen leugen, aangezien een leugen altijd een intentie tot misleiden vereist, iets wat (vermoedelijk) afwezig is bij chatbots. We noemen het daarom vaak hallucinatie, al is ook dat een niet helemaal geschikte term, bijvoorbeeld omdat hij veronderstelt dat er voor de chatbot een verschil is tussen wakend en dromend denken, maar voor die chatbots is het (vermoedelijk) allemaal hetzelfde.

Voor zover we chatbots begrijpen, hebben ze helemaal geen notie van waarheid – of iets waar is of onwaar, speelt geen rol in hun overwegingen om iets te zeggen, andere criteria (hoevaak komen woorden in elkaars omgeving voor) zijn daarin veel belangrijker. Vandaar dat bots moeite hebben met het woord niet: de zin hij komt niet heeft ongeveer dezelfde plausibiliteit als hij komt.

Waterdruppels

Alleen willen menselijke gebruikers wel iets anders. ChatGPT is inmiddels bijna anderhalf jaar beschikbaar, en nog steeds vind je op sociale media mensen die geamuseerd of verontwaardigd voorbeelden geven van onzinnige chatbotantwoorden op zinnige vragen.

Een begrip van waarheid inbouwen in die chatbots staat daarom waarschijnlijk hoog op het lijstje van ontwikkelaars. Daarvoor is dan weer een goed criterium nodig om hallucinaties te classificeren. In het tijdschrift Computational linguistics komt Kees van Deemter met een oplossing: de klassieke logica. Dat is een vak dat al duizenden jaren nadenkt over wat een bewering wel of niet waar maakt, en Van Deemter zegt dat die hier ook al iets over kan zeggen.

Gebrek aan concentratie

, door

RECENSIE - Ik ging ietwat verstrooid van huis en bedacht, op weg naar de tram, dat ik mijn boek was vergeten. Mijn concentratie was weer eens minder dan gewenst. Het gebrek aan lectuur was des te urgenter omdat de tram net voor mijn neus wegreed. Ik loste het op door in de nabijgelegen kiosk een boek te kopen dat mijn belangstelling al wat langer had: Johann Hari, Stolen Focus. Why You Can’t Pay Attention (2022). Dat bleek een gelukkige aanschaf. Sterker nog, ik was er zó in verdiept, dat ik niet in de gaten had dat ik ook de volgende tram miste.

Het informatieoverschot

Hari claimt – en onderbouwt – dat mensen in de westerse samenleving steeds meer moeite hebben met concentratie. Dat is in elk geval iets dat ik voor mij herken en ik heb daarom bijvoorbeeld geen e-mail op mijn draagbare telefoon. Het prettige van Hari’s boek is dat hij niet de cultuurpessimist uithangt, beweert dat vroeger alles beter was of over álles loopt te jeremiëren. Hij accepteert de technologie als een kracht voor het goede, maar ziet wel dat ze maatschappelijk anders moet worden ingebed. Hieronder is mijn uittreksel van Hari’s boek, dat overigens geen zelfhulpboek is. Aan het einde schrijft hij ontwapenend dat zijn eigen pogingen te komen tot betere concentratie slechts beperkt resultaat hebben gehad.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Please

, door

Gedurende de jaren negentig werden Noord-Ierland en diverse Britse steden opgeschrikt door terreur- en moordcampagnes van de IRA en de Irish National Liberation Army (INLA).

De protestantse Ieren (nazaten van Britse kolonisten) hadden op hun beurt hun eigen paramilitaire groepen, zoals de Ulster Defense Association (UDA) en het Ulster Volunteer Army (UVA) die eveneens moordaanslagen pleegden. Interne onenigheid en weerstand tegen verzoeningspogingen met de Britse overheid leidden afsplitsingen als de Loyalist Volunteer Force (LVF) en een paar jaar later de ‘Real IRA’.

Foto: Diederik van Dijk, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons.

SGP is constitutioneel kompas kwijtgeraakt

, door

COLUMN - van Prof. Dr. Bert van den Braak.

Woensdag 28 februari was er een unicum in de Tweede Kamer. Dat deed zich voor bij de behandeling van het wetsvoorstel om een elfde gemeente toe te voegen aan de lijst van gemeenten waar het coffeeshop-experiment mag plaatsvinden. SGP’er Diederik van Dijk diende een motie in om de Kamer te laten uitspreken dat het D66-initiatiefvoorstel over het invoeren van de gesloten coffeeshopketen dient te worden ingetrokken. Dat wetsvoorstel ligt bij de Eerste Kamer.

Van Dijk stelt: het door de Tweede Kamer op 21 februari 2017 aangenomen initiatiefvoorstel is op grond van artikel 82, 1e lid een initiatiefwetsvoorstel van de Tweede Kamer geworden en zij gaat erover.

Het initiatiefvoorstel werd in 2015 ingediend door Vera Bergkamp en door haar in 2017 met succes verdedigd in de Tweede Kamer. Daarmee werd het inderdaad formeel een initiatiefvoorstel van de Tweede Kamer. Die droeg Bergkamp op het wetsvoorstel in de Eerste Kamer te verdedigen. Zij gaf die verdediging in juni 2021 (na haar verkiezing tot Kamervoorzitter) over aan haar fractiegenoten Joost Sneller en Sjoerd Sjoerdsma.

Formeel is het de Tweede Kamer die kan besluiten tot intrekking. Dat is sinds 1945 zeven maal gebeurd. Zo werd in 1956 een eerstelezingsvoorstel over regeling van een parlementsloze periode (ingediend door P.J. Oud) ingetrokken. Hetzelfde gold in mei 2023 met een initiatiefvoorstel van VVD en CDA over het laten vervallen van het verplichte voorzitterschap van raadscommissies door raadsleden, Statenleden en eilandsraadsleden.

Marcus Aurelius (4): Naar een andere tijd

, door

In sommige filosofische verhandelingen worden de late stoïcijnen beschouwd als de voorlopers en wegbereiders van het christendom. Overeenkomsten zijn er zeker. De stoïcijnen hadden een vorm van religieus bewustzijn ontwikkeld waarin ze het hadden over een God die ze soms zelfs met ‘vader’ aanspraken. Hun geschriften werden door de eerste christelijke filosofen en kerkvaders ook vaak hoog gewaardeerd om hun beschrijvingen van de deugd.

Het stoïcijnse godsbeeld was echter fundamenteel anders dan dat van het christendom. Hoe religieus de stoa ook aandoet, het blijft een rationele filosofie. Ondanks het geloof in determinisme is er in de stoa geen sprake van blind geloof of overgave, zoals in meer mystieke stromingen zoals het christendom.

Marcus Aurelius zag het christendom dan ook als een valse religie, die de mensen voorhield dat zij op een gemakkelijke manier verlichting konden bereiken, door gewoon een paar geboden te volgen en voor de rest in Jezus te geloven, in plaats van door zichzelf te disciplineren door lange studie, zoals stoïcijnen dat doen.

Spinoza

In dat kader is het misschien eens leuk een enorme stap vooruit te doen, en te verwijzen naar Benedictus de Spinoza, de zeventiende-eeuwse Nederlandse filosoof met Joods-Portugese voorouders. Spinoza had een godsbeeld en een filosofie die opvallende overeenkomsten vertonen met die van de stoïcijnen: een pantheïstische visie, met een rationeel kenbare God die samenviel met de natuur. Spinoza moest niets hebben van het joods-christelijke godsbeeld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Why Am I Treated So Bad

, door

Gewoon drie rasmuzikanten die al jammend plezier met elkaar maken. Norah Jones zal iedereen nog wel kennen van haar debuutalbum, waarmee ze doorbrak als pop en jazz-zangeres.

Questlove is bekend als drummer (onder meer voor The Roots), platenproducent en programmamaker. En Christian McBride op bas heeft een lange carrière achter de rug als jazzmuzikant en bandleider.

Closing Time | God

, door

Ik las dat naast Jordan Peterson en Ayaan Hirsi Ali, nu ook Russel Brand, Joe Rogan en zelfs Elon Musk het christendom aan het herontdekken zijn.

God beware ons…

Vorige Volgende