Kosten en baten berekeningen: het is de laatste tijd in de mode, vooral in ons kikkerlandje. Hoog tijd om op onze klimaatblogdag ook even aandacht te besteden aan de kosten en de baten van toekomstige klimaatmaatregelen.
McKinsey rekende onlangs de kosten van uiteenlopende klimaatmaatregelen door en zette die af tegen de de hoeveelheid CO2-reductie die hiermee wordt behaald, zeg maar de baten. Opvallend zijn de hoge kosten en lage baten van ondergrondse CO2-opvang (CCS). De nog relatief hoge CO2 baten van omstreden kernenergie. De winst die te maken is met diverse energie efficiëntie maatregelen. En de relatief goedkope maar toch behoorlijke CO2-reductie door veranderingen in landbeheer zoals: voorkomen ontbossing, herstel gedegradeerd land en vermindering slash and burn landbouw. Aan u de vraag: waar zullen we eens fors op inzetten de eerste twintig jaar?
Bron: Pathways to a low-carbon economy / McKinsey 2009
Op de x-as is de potentiële emissie reductie te lezen, hoe breder het balkje hoe meer reductie. Op de y-as zijn de kosten weergegeven. Energiebesparingen en energie efficiëntie verdienen zichzelf snel terug of leveren direct geld op en hebben een negatieve waarde. Hoe hoger een balkje, hoe meer een maatregel kost. Het oppervlak van een balkje drukt de gemiddelde kosten per gereduceerde hoeveelheid uit.
Reacties (8)
Jammer dat in het grafiekje niet te zien is wat het oppervlak van de blokjes is…. Zo is het nogal suggestief: meeste CO2 winst kan behaald worden door de kosten ‘direct’ op de consument te verhalen (itt indirect door bv CCS).
@IdeFX, ja oppervlak (in een vergelijkbaar cijfer) zou handig zijn.
Overigen is het volgens de grafiek niet zo dat het “kosten” zijn. Eerder investeringen, want de consument verdient het snel terug. Dit itt wat er rechts in de grafiek staat.
Als ik het goed lees.
Eerder hier:
https://sargasso.nl/archief/2007/02/04/goed-nieuws-voor-verantwoord-ondernemen-en-het-klimaat/
@2: Begrijp ik het verkeerd als de breedte van het blokje (oftewel de Y-as) aangeeft hoeveel CO2-reductie er te halen valt (dus niet het oppervlak)?
@1: Ik denk dat je het verkeerd ziet: De kosten voor voor consument-gerelateerde reductiewinst zijn het laagste, sterker nog, er is sprake van geen kosten, maar baten. Maw. de consument is er (financieel) bij gebaat om die reductiemaatregelen uit te voeren. Daar valt overigens maar beperkte CO2-uitstootreductie mee te halen. Dat lijkt me verder geen argument het niet te doen.
Overigens lijkt me gezien deze grafiek een serieuze CO2-reductie maatschappelijk onhaalbaar, gezien de weerstand die er zelfs heerst tegen de meest batenbrengende CO2-reductie (lampen vervangen door LEDs).
Nuclear!
Nuclear? No way!
Het merendeel van de kosten voor het gebruik van nucleaire energie worden verhaald op de belastingbetaler. Er is geen enkel bedrijf dat op eigen kosten een atoom-centrale bouwt. Bovendien betalen de energiebedrijven een fractie van de werkelijke kosten, die zijn namelijk veel hoger, hoofdzakelijk door de enorm lange opslagtijden van het afval. Het klinkt dan wel goedkoop, maar via de belasting betaal je toch zelf veel meer.
In de economie noem je dat “externaliteiten”, wat in wezen erop neer komt dat de ander betaald.
Alle experimentele verbeteringen aan nucleair zijn interessant, maar enorm duur, en het zal nog zeker decades duren voordat er ook maar iets van gebruikbaars uit voortkomt (thorium etc.).
Reprocessing levert als je het goed bekijkt niets op. Frankrijk exporteert het meeste van haar afval uiteindelijk toch naar Rusland.
De fabriek in La Hague spuugt enorme hoeveelheden radioactief verontreinigd water in de zee. Wie betaald daarvoor?
De experimentele mijnen in Duitsland voor opslag zijn zwaar verwaarloosd. Het afval werd gewoon gedumpt, en bovendien hebben ze er nog allerlei andere soorten zwaar afval lopen dumpen. Natuurlijk geen cent voor betaald, die energie bedrijven, maar het dreigt nu wel het grondwater te verontreinigen. Nogmaals: het is duurder dan op de rekening lijkt.
In de V.S. is Yucca Mountain, de voorgestelde opslagplaats eerst uitgesteld. Dit plan had 1 triljoen dollar gekost, voor 100 jaar opslag. Als je je dan bedenkt dat het minimaal 500, maar realistisch eerder 10.000 jaar moet worden opgeslagen, tel de kosten maar bij mekaar op. Nogmaals: het staat niet op je rekening, maar het is verdomde duur.
Met het geld wat uitgegeven wordt voor nucleair, kun je nu, meteen, locaal en onafhankelijk in wind-energie, zonne-energie etc. investeren, met gratis input en geen duur, langlevend en zwaar gevaarlijk afval met proliferatie gevaar bovendien.
“Verdomde duur” alleen is niet voldoende: “dom en duur” is een betere uitdrukking.
Eén van de interessantste plaatjes die ik de afgelopen tijd gezien heb.
Interessant is ook dat de oplossing die door het bedrijfsleven het meest gepusht wordt – CCS- verreweg de duurste is.
Of we Shell c.s. maar even willen subsidiëren met onrendabele oplossingen voor de CO2-opslag!
“Het oppervlak van een balkje drukt de gemiddelde kosten per gereduceerde hoeveelheid uit.”
Quatsch, dat staat op de Y-as.
Zie de legenda. E per ton.
Als de hoogte de kosten per ton (wat schrijver denkt dat door de oppervlakte weergegeven wordt…) weergeeft en de breedte de hoeveelheid dan is de oppervlakte de kosten die daarmee gemoeid zijn.
Immers tonnen * euro/ton = euros
Mocht de schrijver met mij van mening verschillen over wat de Y-as precies voorstelt, dan geldt nog steeds dat wij hij denkt sowieso niet kan.
Als Y de kosten is en X de tonnen dan is de oppervlakte X*Y dus kosten maal tonnen.
Dat is een getal dat helemaal nergens op slaat.