Klanken uit het ondergrondse (7)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

John Frusciante is vooral bekend als gitarist van the Red Hot Chili Peppers. Maar met zijn vierde album ‘Shadows collide with people’ heeft hij daarnaast inmiddels een verdienstelijke solocarrière opgebouwd. Ergens midden jaren ’90 tijdens een concert van hun Japanse tour besluit Frusciante het voor gezien te houden en stapt hij uit de Peppers om zich volledig te kunnen richten op zijn heroïneverslaving. Vpro’s Onrust ging in die periode bij hem op bezoek en maakte een in de internationale pers bekroonde documentaire over de keerzijde van de roem in het leven van Frusciante.

In deze periode legt hij wel al de kiem voor zijn eerste albums. Zijn eerste; ‘Niandra Lades and usually just a t-shirt’ wordt in de rescensies volledig neergesabeld en krijgt kwalificaties als ‘krijsende zwanenzang’ of ‘junkie hysterica’ met zich mee. Geheel ten onrechte volgens mij omdat Frusciante in een groot deel van de nummers drie gitaarpartijen door elkaar heen heeft opgenomen, aangevuld met een drumcomputer en soms afgewisseld door piano. Eén van de beste nummers op dat album is zijn cover van het Bad Brains nummer ‘The big takeover’. Zijn stem is inderdaad nogal scherp, maar maakt het album juist zo bijzonder.

Zijn tweede album was iets duisterder, maar zijn derde album ‘To record only water for ten days’ betekent een ommekeer. Frusciante is afgekickt, heeft zangles genomen en is teruggekeerd bij de Peppers. Het album is toegankelijker geworden, maar nog steeds is het genie van Frusciante in zijn gitaarspel te horen waarbij verrassend gebruik wordt gemaakt van elektronika.

Shadows collide with people Zijn vierde album vervolgt die lijn. Op Frusciante’s site zijn drie nummers te horen waarin naar voren komt dat hij gekozen heeft voor een breder publiek. Net als de Peppers heeft hij concessies gedaan aan de wensen van de meerderheid, maar wel zonder daarin het plezier voor het maken van muziek te verliezen. Voor wie van de huidige Peppers houdt is dit album absoluut een aanrader.

0

Reacties (11)

#1 J.N. Bosboom

De Peppers trappen neukende reet, als je het mij vraagt, en John F helemaal. Voorwaar weer een fijne bijdrage Sik! Hulde!

  • Volgende discussie
#2 dreadloki

Die docu heb ik gezien, bij Lollapalooza. De ganse documentaire ademde voortdurend een sfeer van dood en verrotting uit.

De Peppers èn Frusciante in solovorm heerschen inderdaad bovenmatig.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 niemsz

my smile is a rifle :-)))))))

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 boludo

Om even te mierenneuken: eigenlijk is dit al het 5e album, want hij heeft er ook nog eentje gemaakt die gratis was down te loaden van internet

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 mark

Even pietlutten: Voorkeursgrammatica is “Om even mieren te neuken”.

Chili Poepers hoog! en ach, een beetje heroineverslaving is nog nooit iemand ehm….

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 bicat

“komt dat hij gekozen heeft voor een breder publiek. Net als de Peppers heeft hij concessies gedaan aan de wensen van de meerderheid, maar wel zonder daarin het plezier voor het maken van muziek te verliezen.”

Zonder mijn oordeel over de muziek te vellen: dit riekt toch eigenlijk wel een beetje naar: we spelen voor de poen maar vinden het nog steeds leuk.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 dreadloki

Dat komt dan ook overduidelijk aan het licht, bezien de laatste twee uitbrengsels van de RHCP. Daarvóór echter zijn ze nog immer onovertroffen.

Opvallend niet, dat artiesten muzikaal afglijden zodra het crescendo (bwègh, een Tom Egberts-woordje) gaat met hun inkomsten?

Wellicht omdat er niets meer te wensen valt tegen die tijd.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 caprio

Die documentaire is het meest overtuigende bewijs geweest dat ik ooit zag, dat een heroine-verslaving misschien toch de moeite waard zou zijn. Met een miljoen in je broekzak is het natuurlijk makkelijk lullen, maar toch het was een overtuigend staaltje Sturm und Drang. Daarna is het allemaal weer minder overtuigend geworden, heb er nog eens een nummertje over geschreven, ‘junky in my head’. Voor alle kantoorpiemels zeker aan te raden, hoewel je tegenwoordig veel alternatieven hebt waar ik de ballen verstand van hebt. boludo hoe zit dat ook alweer??

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 boludo

waar refereer je naar caprio? alternatieve drugs? San Pedro werkt altijd erg goed, kun je gezellig met een weekendje survivallen combineren. Of ayahuasca voor de echte kerels.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 caprio

En kun je daar nog beetje wereldtangootje op tokkelen ook??

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 boludo

Als je panfluit meeneemt wel natuurlijk

  • Vorige discussie