Vorig jaar bleek na een onderzoek dat burgers veel zwaardere straffen zouden opleggen dan de rechters. Dat leverde aardig wat discussie op. Ook kwam afgelopen zomer Joost Eerdmans van de LPF nog even in het nieuws met zijn voorstel om lekenrechters in te voeren. Dit alles om het vertrouwen van de burgers in de rechtspraak weer een beetje op te krikken.
In dat licht is het interessant om te volgen wat in Japan gaat gebeuren. Daar start men vanaf 2009 met juryrechtspraak. Na 60 jaar al het recht aan drie rechters over gelaten te hebben, bepalen straks de juryleden mede of iemand schuldig is en wat de strafmaat is, bij meerderheid. Dit is dus een ander systeem dan in de VS en VK waar de jury alleen maar de schuldvraag beantwoordt.
Dit systeem in Japan is bedoeld om de burgers meer te betrekken bij het reilen en zeilen van het land. Ook daar schijnt het vertrouwen namelijk erg laag te zijn, al is het om andere redenen dan hier (bijna iedereen wordt veroordeeld namelijk).
De introductie van dit jurysysteem genaamd saiban-in gaat echter nog spannend worden. Voornamelijk vanwege het feit dat op dit moment 80% van de burgers frisse tegenzin heeft deel te nemen aan zo’n jury. En de meerderheid van die groep geeft als reden op dat ze de verantwoordelijkheid niet aandurfen. Beslissen over iemands schuld is niet niks immers.
Het kan zijn dat dit in de loop der tijd omslaat natuurlijk, maar het roept wel de vraag op hoe de burger hier in NL zou reageren als ze daadwerkelijk die verantwoordelijkheid voor het bepalen van de schuldvraag en het uitdelen van straffen krijgt.
Juryrechtspraak, nog niet zo eenvoudig
Foto:
Reacties (28)
Ja laten we vooral de emotie gaan laten regeren.
Nou, nou, emotie. Als je een langdurige rechtzaak moet volgen dan gaat de eerste emotie vanzelf een beetje weg.
En het interessante van het Japanse onderzoekje vind ik dat men zich er kennelijk wel degelijk van bewust is dat wanneer ze in een jury zitten ze een heel andere rol spelen. Veel minder vrijblijvend dan nu als losse individu met een mening.
En het deelnemen aan een jury kan ook helpen meer waardering te krijgen voor het rechtsysteem toch?
Het VS en VK model vind ik persoonlijk niet zo goed omdat daar de jury de schuldvraag bepaald en de rechter de strafmaat.
In het Japanse systeem heb je drie rechters en negen juryleden die gezamelijk beslissen. Dan krijg je een heel ander spel.
9+3 = twelve angry man.
Boeiend. Over 10 jaar een evaluatie op Sargasso.
Dat gaat wel erg ver in Japan. Ik zou het wel interessant vinden om bv. de jury en een rechter onafhankelijk van elkaar tot een uitspraak te laten komen. Indien de uitspraak (schuldig of niet) afwijkt moet de zaak worden overgedaan door een groep van 3 rechters.
Dit kun je ook toepassen op de strafbepaling.
@TRS: ook een aardige variant.
Maar misschien die japanse variant met daarin in ieder geval de rechters met dezelfde uitspraak en een meerderheid van de jury.
Anders blijf je retrailen.
Ik geloof wel dat Amerikaanse juryleden zich hyperpersoonlijk opstellen binnen de groep. Een sympathieke trek.
In Japan is de drang naar groepsconsensus juist weer veel groter, en die heeft voor ieder persoonlijk automatisch een veel groter gevoel van (gedeelde) verantwoordelijkheid tot gevolg.
Alleen al daarom kan me voorstellen dat een eerlijk iemand grote aarzelingen heeft om hierin mee te doen. Wanneer die iemand weet/vermoedt/voor ogen heeft dat het in Japan met de correcte bewijsvoering al net zo beroerd voorstaat als in Zuid-Amerika of elders, dan begrijp ik die aarzeling nog beter.
(Disclaimer….. zelf vind ik deze post ongepast, want niet goed geinformeerd inz. cultuur, rethorica, strafrechtsstelsel, bewijsvoering, lot van ex-gedetineerden. Allemaal onderling verschillend van hier.)
Betrokkenheid = goed, en een jurysysteem helpt daar zeker bij. Het probleem is: juryleden zijn veel beïnvloedbaarder dan rechters, zeker als er een mediahype rond grote zaken ontstaat. Zie OJ Simpson; het was onmogelijk daar nog een objectief oordeel over te geven.
@mescaline: Je hebt wel gelijk hoor met je disclaimer. De boog kan niet altijd gespannen staan. Het item was net iets te interessant om alleen een waanlink van te maken.
Maar kennelijk heeft het ramenlappen van vandaag me meer van slag gemaakt dan ik wilde toegeven.
Blijft echter een goed onderwerp toch? Misschien dat de discussie er nog wat van kan maken.
Het ramenlappen, van slag ? DAT is een onderwerp ! Plaatjes ?
@Steeph 8, je hebt gelijk en misschien werk je ook wel te hard. En je zit in de sneltram/stoptrein van de tijd+onderwerpen op Sargasso. Na een aantal keer is het wel duidelijk.
Meer onderwerpen, invalshoeken, stijlen. Met leven en inzicht. “Ha fijn”. Al is het maar één keer per dag. Hou erover op. Zelfs op PF leidt een bescheiden duidend beginnetje uit het persoonlijk leven — een klaarhelder absurdistisch stukje over de ligfiets — bij die actiefietsen al meteen tot krankzinnig onbegrip.
@mescaline: Dat laatste volg ik niet. Dat van die ramenlappen wel natuurlijk. Een keer per jaar moet het toch echt gebeuren. Alleen op een zonnige dag natuurlijk (anders maak ik er een zootje van, hetgeen je dan pas ziet als het alsnog een zonnige dag is). Maar dan gaat ook gelijk alles binnen en buiten. Veel glas (zo’n 20 raampanelen) en veel zonnesteek dus.
@2 Steeph
Wat vind je van de emotie die wij hier in het westen hebben over het zogenaamde “moslim-terrorisme”? Ik zie niet dat het hier echt positief weg-ebt. Media invloed doet veel, en dat men hier [in nederland] rustig de term “moslim-terrorisme” bezigt is daar een bewijs van.
Vind je niet dat we eerst kennis moeten krijgen over onze eigen samenleving voordat we uberhaupt gaan naar het “waardering te krijgen voor het rechtsysteem” idee? Ik bedoel hiermee dat wij ieder als individu hier binnen de staat moeten weten wat de staat doet, eer we “waardering .. krijgen voor het rechtsysteem”.
Natuurlijk, het lijkt een leuke oplossing; lees “democratische” oplossing. Maar gezien de publieke opinie niet bepaald wordt door wat er daadwerkelijk in de wereld afspeelt, maar juist door berichtgeving die zwaar biased is, lijkt me dit niet wenselijk. Ik zou graag meer energie toegekend zien hebben aan de zorg dat mensen daadwerkelijk ingelicht worden over dingen die in bepaalde contexten plaatsvinden – en helemaal hoe ze daar zelf als een “democratisch volk” invloed op hebben.
@Treb: Ook al deel ik jouw pessimisme over emoties aangaande onderwerpen als moslimterrorisme, toch ziek ik een groot verschil. Dat onderwerp is namelijk onderhevig aan selectieve media- en politieke aandacht. En mensen zijn daar slechts ten dele mee bezig.
Op het moment dat je gaat deelnemen aan een jury moet je gedurende lange tijd je helemaal verdiepen in 1 specifieke zaak onder begeleiding van rechters, advocaten en specialisten. Je wordt dan vanzelf gedwongen meer inhoudelijk te gaan kijken. Ook al zal de emotie nooit daarbij verdwijnen.
Het rechtsysteem is voor mij onlosmakelijk verbonden met de samenleving en de staat. Maar het zou inderdaad wel goed zijn als mensen beter zouden inzien hoe een samenleving in elkaar zit en waarom bepaalde zaken zo werken als ze nu werken. Maar eenvoudig is dat niet. Zelfs met al mijn kennishonger en tijd die ik aan dit onderwerp besteed, leer ik nog steeds.
Ik dacht we juist Rechters en opleidingen voor recht hadden ingevoerd om een meer objectieve niet beinvloedbare rechtgang te krijgen. Ik snap het nut van een jury dan ook niet. Als rechters slecht zijn, lijkt me regulering van de rechters beter dan een stel mensen van buitenaf erbij te halen. Burgers betrekken klinkt bij mij ook onzinnig.
Net als hier op Sargasso wordt gezegd dat de grondwet nooit door normale burgers beoordeeld had moeten worden omdat het te ingewikkeld is en politici verdorie BETAALD worden om dit professioneel en goed te doen. Gaan we dan alsnog hun niet serieus nemen en burgers in de rechtzaal trekken? Betrokkenheid, leuk, maar laat mensen zich richten op hun eigen beroep of de opleiding en rechter instituten erop aanspreken..
De onderzoeken waar Steeph het over heeft zeggen dat als mensen meer kennis van de feiten hebben men anders over de strafmaat gaat denken. Andere onzerzoeken geven aan dat als mensen daadwerkelijke beslissingsbevoegdheid krijgen men ineens genuanceerder over zaken gaat denken.
Tot zover die onderzoeken. Dan nu het volgende onderzoek. Zijn die stellingen bij de reaguurders ook waar? Wie denkt dat zijn.haar mening verandert als hij/zij over meer kennis beschikt? En zou uw mening kunnen veranderen als u echt beslissingsbvoegd bent? Dat wil zeggen: op de stoel van de rechter zit?
@Peter: als je jouw goede punt zo kan formuleren dat ik er een polletje van kan maken, doe ik dat onmiddelijk.
@Steeph b(16): Oefff…. even denken.
Wat het eerste punt betreft dit bijvoorbeeld?
Mijn mening verandert nooit ook als feiten anders blijken te zijn dan ik eerst dacht.
Mijn mening verandert nooit omdat die beter is dan de feiten.
Mijn mening moet ik altijd herzien als er nieuwe feiten aan het licht komen.
Ik wil geen feiten weten, dann hoef ik ook geen mening te hebben.
En wat het tweede punt betreft zoiets als:
Ik wil geen rechter zijn. Zelfs een studie rechten is teveel voor mijn luie instelling.
Ik wil geen rechter zijn of welk ander verantwoordelijk beroep hebben. Ik vind verantwoordelijkheid nl. veel te link.
Rechters zijn, net als ik, ook mensen. Ieder zo zijn mening dus ik verwacht niet dat mijn mening verandert als ik op die stoel zit.
Mijn mening verandert niet omdat ik er zeer bewust van ben dat iedereen verantwoordelijkheid draagt. Dus ik denk eerst goed na voor ik een mening heb.
Kan je daar wat mee?
Uhh, lastig.
Iets directer. Bv de tweede:
Zou u de verantwoordelijkheid aan kunnen recht te spreken over andere mensen:
Nee, dat zou ik nooit kunnen.
Nee, dat vind ik een taak van specialisten. Ik heb niet genoeg kennis/ervaring daarvoor.
Misschien onder de juiste begeleiding
Ja, als dat een plicht is
Ja, natuurlijk, ik weet het toch beter
Moeilijk dit zeg.
http://www.opinio.nu/node/66
& Steeph #18
Skip je hier niet mooi de vraag of jury recht wel wenselijk is? Door aan te nemen dat het ingevoerd zoals bij de voorbeeldvragen in #18 sla je volgens mij de echt lastige vragen over. Bovendien wat is het nut deze vragen te stellen als het ingevoerd is? Verplicht = Verplicht. Met weigeren kunnen mensen weigeren. Met verplicht maar ook weiger recht = sommige doen het, andere weigeren, maar rechtsgang loopt wel [ongeacht de kwaliteit]. Kortom.. terug naar de lastige vragen lijkt mij. Overigens open antwoorden als “onder de juiste begeleiding” en “na na onderzoek” zoals ook #17 noemt zijn te vrijblijvend. Het is ja of nee lijkt mij.
@BINGONERO: Dit onderwerp laat zich eigenlijk uberhaupt moeilijk vangen in een polletje met een enkele vraag en een paar korte antwoordmogelijkheden.
Eens.
En de basisvraag zou moeten zijn of het juryrecht wenselijk is. Deze vraag is echter weer afhankelijk van de verschillende varianten die je dan voor ogen hebt.
Maar omgekeerd is het ook zo dat je door de situatie voor ogen te nemen als zou het ingevoerd zijn, je anders naar de materie kan kijken en je een voorstelling moet maken over de praktijk van alle dag. En dat kan dan weer de beantwoording van de basisvraag beïnvloeden.
Jury duty is de perfecte uitlaatklep voor de passief-agressieve medemens anex LPF stemmer. Ik moet er niet aan denken :(
@Steeph, eens dat inbeelding kan helpen antwoord te vinden op de vraag waarom we een jury zouden kunnen gebruiken echter blijft bij mij backward-engineering van een “gevoel” vooral een recept voor bureaucratie en onprofessionaliteit. Als je de politieke handel en wandel in de Verenigde Staten ziet met jury verkiezing [recht op weigering, uitbalansering etc. etc.] dan kan ik niet echt zeggen dat het er transparanter en continuer van kwaliteit (in mijn ogen) van wordt.
Maar blij dat je het eens ben met de basisvraag.
Okay dan, Bingonero, stel er komt hier wel jutyrechtsspraak, maar we willen geen Amerikaanse toestanden, hoe zou dan de juryrechtspraak hier geregeld kunnen worden?
@22 (Freek) Uit de onderzoeken die ik bedoelde zou blijken dat we helemaal niet bang voor ‘onderbuikgevoelens’ moeten zijn. Die blijken namelijk ineens te veranderen in genuanceerde en verantwoorde beslissingen op het moment dat men met de feiten (waaronder de dader van een misdrijf) wordt geconfronteerd.
@Peter, mijn punt is juist dat die problemen een voorbeeld zijn waarom het niet werkt. Daarover buigen laat ik graag over aan anderen, omdat ik de eerste stelling belangrijker vind. Hopelijk stel ik je hiermee niet teleur.
Zou het oordeel van een jury in onderstaand geval hetzelfde als dat van de rechter zijn geweest?
http://juridischdagblad.nl/content/view/4510/53/
Apart voorbeeld TRS. Hiermee zou je ook kunnen zeggen dat rechters door jarenlang steeds dezelfde zaken voorbij te zien komen op een gegeven moment dingen maar voor lief nemen. Daar zou een jury dan helpen met het scherp houden.
@steeph
Inderdaad, dat is een van de punten waarop een jury van toegevoegde waarde kan blijken: een soort van common sense in de zaak inbrengen. Rechters worden onherroepelijk afgestompd naar jarenlang criminelen aan zich voorbij te zien trekken. De kans dat een rechter het gevoel voor de realiteit begint te verliezen is niet denkbeeldig, het risico bestaat dat je het normaal of gewoon gaat vinden, en de straffen worden mogelijk daaraan aangepast.
Daarnaast zou de persoonlijke kijk op de wereld van een rechter van minder invloed moeten zijn, al was het maar om verschillen in oordelen te voorkomen. Het kan niet zo zijn dat een rechter een lagere straf geeft omdat deze in het algemeen vindt dat misdaden het gevolg zijn van de samenleving ipv. van het individu. Dat levert rechtsongelijkheid op. Een jury zou hierin een “nivellerende” functie kunnen vervullen.
Last but not least kan via een jury de strafbepaling beter worden afgestemd op wat “het volk” vindt van een misdaad, hoe erg het wordt gevonden, het groot de gevolgen worden ingeschat, kortom, een uitspraak over hoe streng er opgetreden moet worden volgens de “leken uit het volk”.
Vergelijk dat dan met de conclusies van de rechter, en als er grote verschillen zijn is dat reden tot …. (vul maar in)