Het proces stokt. De aangeklaagde is ziek. Zo ziek dat hij elk moment dood kan neervallen. Elke keer als Milosovic herstelt en weer voorkomt schiet ie in de stress en wordt weer afgekeurd. Is het beschaafd om iemand de dood in te procederen? Ook al is die iemand een nietsontziende dictator, de ‘slachter van de Balkan’, zo schuldig dat premier Kostunica ooit zei dat ‘ik hem wel kan vergeven, maar God niet”.
Of sturen we Milosevic naar huis, in eenzelfde arrest als nu. Paar kamertjes, af en toe bezoek, spreekverbod. Om daar rustig te sterven, in de armen van zijn vrouw. Kinderen om hem heen. Ook al heeft hij honderden, mischien wel duizenden gezinnen de kans ontnomen om oud te worden, in elkaars armen. Ook al heeft hij wonden geslagen van zulk een omvang dat de littekens voor immmer de geschiedenis zullen ontsieren.
Kortom is er plaats voor vergeving. Is vergeving sterker dan wraak. Is vergeving fatsoenlijk of juist slap. Gaat Milosevic alleen horizontaal het land uit en krijgt Scheveningen een vermelding in de laatste alinea van zijn necrologie? Voelen wij ons beter als hij hier het loodje legt, of als we hem laten gaan? Is het de bedoeling een voorbeeld te stellen en het strafhof aanzien te geven? Pas op of je eindigt hier, net zo, jij wannabe dictator.
Of is de westerse wereld een op judeo-christelijke normen gebaseerde samenleving, verlicht, geëmancipeerd, sociaal, democratisch en humaan en kunnen wij dus zelfs onze grootste vijand waardig laten sterven? Willen, ja. Kunnen, ik denk het niet. Amen.
Reacties (21)
hangt er vanaf over wie je het hebt als je het hebt over “we”.
Je weet wel wat ik bedoel. “Wij” kunnen dat inderdaad, ja.
Milosevic weigert zich te laten vertegenwoordigen door een groep van advocaten. De rechtbank zou uit pure goeiigheid de man een advocaat kunnen opleggen.
Vrijlaten en ontslaan van rechtsvervolging vind ik een merkwaardig begrip. Wel kan men de omstandigheden van vrijheidsontneming aanpassen aan de omstandigheden: misschien kan men Milosevic een zorgbudget geven, dan kan ie zelf beslissen hoe ie het het liefst besteedt vanuit zijn cel.
Vergeving lijkt me geen goed rechtsprincipe, dat doen we bij kutmarokkaantjes ook niet, dus ook niet bij genocidale blanke rijke mannen.
Ik ben geen fan van Milosevic, maar ik moet zeggen dat het tribunaal en de media niet geïnteresseerd lijken te zijn in een eerlijk proces. Lothario moet hangen. Vooral de genocide-aanklacht is bizar. Ook Tudjman zou conform deze interpretatie schuldig bevonden moeten worden.
Een interessante situatie ontstaat als Milosevic dood neervalt tijdens een zitting. Gaat het proces dan door? ;)
Stoppen van zo’n proces zou alleen mogelijk moeten zijn bij ‘harde gezondheidsklachten’ en niet bij klachten als hoge bloeddruk die je met wat kunstgrepen bij jezelf kunt veroorzaken. Stel je stuurt deze man naar huis en daar leeft hij vervolgens nog vele gezonde jaren, hoe verklaar je dat als mens naar zijn slachtoffers die om verschillende redenen nooit meer een gelukkig leven zullen hebben.
Ik ben tegen vrijlaten omdat ik vind dat genocide nooit onbestraft mag blijven, waar en door wie het ooit is gepleegd.
En daarbij vervolgen ‘we’ ook nog steeds oud ss’ers die 60 jaar geleden eens een handvol verzetsstrijders of joden heeft vermoord, dus ik zie werkelijk geen reden.
En de gezondheid? Is het u dan niet opgevallen dat dat soort mensen vaak heel oud wordt, maar dat ze, zodra ze voor een rechtbank komen ineens last van hun gezondheid krijgen, denk Bikker tot Pinochet. En zodra ze vrij komen op medische gronden gaat het ineens weer beter…
In dit soort zaken geldt wat mij betreft: Vergeving is voor mietjes, als genocidale mannen weten dat ze ongestoord hun gang kunnen gaan dan zullen ze dat ook niet nalaten, en dus is afschrikking gewenst.
@Grobbo: (…) door wie het ooit is gepleegd.
Inderdaad. Mladic, Karadzic en de regering in Pale dus.
En Hitler had niets te maken met de jodenvervolging? Sorry hoor, maar als president draag je extra verantwoordelijkheid, en roepen dat je ‘het niet wist’ is standaard in dit soort zaken.
Neemt niet weg dat die anderen ook nog op de verlanglijst staan natuurlijk.
Deze vraag wordt weer eens gesteld door de dominee. Typische man die dominee.
Als er iets mis is, dan is het wel de procedure van het internationaal gerechtshof. Mara caprio zegt het ge-ni-aal “Vergeving lijkt me geen goed rechtsprincipe, dat doen we bij kutmarokkaantjes ook niet, dus ook niet bij genocidale blanke rijke mannen.” Nuff said.
Ik zeg dat het tribunaal eens naar zichzelf moet kijken. Ik zeg dat het tribunaal politiek besmet is. Ik zeg dat we alle partijen en vraagstukken moeten kunnen bespreken. Maar dat wil niet zeggen dat we Milo een aai over z’n bolletje geven en zo maar heenzenden. Zelfs de suggestie is schofterig en typerend voor de ons-kent-ons mentalitiet van De Dominee.
Bah.
@Grobbo: Hoeveel invloed had roverhoofdman Milosovic nog op het tuig uit Pale in 1995?
Van de andere kant, het gerucht gaat dat in 1991 er een soort “Wannsee conferentie” geweest is met Milosevic en Tudjman waarin het lot van Bosnië werd bezegeld. Als er ook over een Endlösung van de Bosnische moslims gesproken is dan is de aanklacht van genocide terecht. Maar ja, hoe bewijs je dat?
Ik werp een discussie op natuurlijk, maar wat er met die ons-kent-ons mentaliteit wordt bedoeld, geen idee.
Een stervende kutmarokaan zou ik dat bij voorbaat ook thuis laten doen daarentegen.
Vooralsnog is Milosevic niet stervende, dus naar huis gaat hij niet.
@phonkee: Milosevic steunde Karadzic met geld en wapens, en had dus wel degelijk invloed. Die had hij ook kunnen aanwenden om het te stoppen, maar als hij niet betrokken is geweest bij de planning, dan was het wel een typisch gevalletje van ‘stond erbij en keek ernaar’
Vergeving? Volgens mij is het niet aan ‘ons’ om maar te denken aan vergeving; dat is voorbehouden aan de slachtoffers aangezien ‘ons’ niets (daadwerkelijk) is aangedaan.
Dit is wel een interessant stukje in het kader van vergeving:
Dat God ons vergeving wil schenken, weten we, al geloven we dat vaak maar half.
Maar, elkaar vergeven, kan dat zomaar? Moet dat altijd en hoe doe je dat dan precies?
Over deze vragen wil ik het graag hebben.
Wij, die als christen zijn opgegroeid met de thema’s van vergeving vragen, vergeving ontvangen en vergeving schenken, lopen het gevaar het bijzondere karakter van vergeving over het hoofd te zien.
Vergeving kan leiden tot een goedkope houding, waarbij de genade vanzelfsprekend wordt.
Tegen deze vergeving heeft Bonhoeffer in de jaren dertig al fel geprotesteerd.
Een vergeving waarvan Voltaire ironisch opmerkte dat het God zijn beroep was om te vergeven.
Dit staat veraf van de bijbel, waarin zowel de vergeving van God naar ons als deze naar elkaar nooit goedkoop en vanzelfsprekend is.
In het Oude Testament is vergeving gekaderd in de boodschap van aanklacht en oordeel. In de oudtestamentische eredienst was vergeving onlosmakelijk verbonden met het brengen van offers. In het Nieuwe Testament staat het Kruis van Golgotha als teken van de vergevingsgezindheid van God centraal, maar ook als teken dat God het kwaad ernstig neemt en de prijs van de zonde niet goedkoop is.
Trouwens, ook de praktijk van ons dagelijks leven toont aan dat fouten en misstappen ernstige consequenties hebben. Het nadeel dat je de ander aandoet, kun je niet zomaar ongedaan maken en de gevolgen van sommige zonden zijn levenslang. We denken hierbij aan de gevolgen van incest en kindermishandeling.
Ook merk ik dat het vertrouwen dat door overspel geschaad wordt, vaak jaren nodig heeft om te herstellen en soms in het geheel niet hersteld wordt.
Er zit in het kwaad iets onherroepelijks. Het zal daarna nooit meer zijn als daarvoor.
De ander vergeving schenken voor het kwaad dat jou is aangedaan, kan dus nooit zomaar vanzelfsprekend en normaal zijn. Het kan ook nooit voorbij gaan aan het leed dat erdoor veroorzaakt is. De bijbel zegt dan ook niet dat we om vergeving moeten vragen, maar wel dat we het kwaad moeten belijden (1 Joh.1:9).
Belijden betekent letterlijk hetzelfde zeggen. Een bekentenis is dus hetzelfde zeggen over het kwaad als de benadeelde erover vindt. Alleen via een gezamenlijk erkende kijk op de zaak kan er ruimte komen voor vergeving.
Dat vergeving therapeutisch belangrijk is en dat het herstel en genezing brengt is waar. Maar dat is het alleen wanneer het een onderdeel is van het gehele genezingsproces. Vaak wordt er binnen pastoraat en christelijke hulpverlening i.v.m. vergeven een verkeerd appél op de client gedaan. Bepaalde teksten die Jezus zelf in een horizontaal perspectief ziet, brengt men soms ten onrechte over in een verticale lijn. Laat mij dat toelichten. Wanneer u ruzie hebt met uw buurman en u besluit hem zijn gedrag te vergeven, dan is dat vanuit een gelijke postie en komt uw gevoel van eigenwaarde en veiligheid niet in het gedrang. Maar wanneer een slachtoffer van (seksueel) geweld gaat vergeven, loopt hij/zij wel enorme risico?s. Het geweld kan herbeginnen of het wordt begrepen als bekennen van schuld en aandeel. Wanneer je dan niet de vaardigheden hebt om zo’n verkeerde reactie te incasseren, kan vergeven je nog dieper verwonden.
Bron
No, it’s not time to send him back home. Why?
Because it would send a wrong signal to all the would-be dictators in the world: go ahead, in the worst case you’ll have to sit in the Hague for a while, and then retire to a small vila in your home town and live happily ever after.
It would also send a wrong signal to serbian nationalists. Many of them would interpret it as “they finally realized that we were right all the time, so they had to let him go!”
The folks whose families & friends were killed in the war would see it the same way, and interpret it simply as “there is no justice”, and “they don’t care about us anyway”.
In short, yes: the whole process & punishment that will follow it is a way
to show that:
1) there is a justice,
2) that some things are a crime no matter why you did it,
3) and that nobody will be allowed to kill thousends of people, and expect to live happily ever after.
(Sorry for the english, but you wouldn’t want to read my dutch. :-)
Ik geloof dat de Dominee het ook teveel zoekt in de Gerechtigheid Gods die je niet ontlopen kunt etc.
Ik durf het haast niet te zeggen want het klinkt zo opruiend en ik wil niemand tot dingen aanzetten die God verboden heeft, maar ik vraag me toch echt af hoe Dominee reageren zou als iemand zijn eigen vrouw (die ik overigens niet ken) zou verkrachten en zijn zoon van 12 zou afknallen.
Caprio, u gelooft?!?!
En u gebruikt een LPF sentiment!?!?!? Als het u uitkomt natuurlijk. Ben ik niet van u gewend
Ik was benieuwd of de hoge toon en mate van beschaving die hier vaak wordt verkondigd, in de eerste plaats door mezelf, ook grenzen kent. Wat de grenzen zijn tussen wraak, gerechtigheid, vergeving. Dat heeft een leuk gesprek opgeleverd. Wie er in leest dat Milosevic wat mij betreft nu, subiet, tout-de-suite naar huis moet in een privejet heeft het mis.
ps caprio, hoe zou u reageren als u soldaat was en een paar van uw buddies worden door terroristen gedood, u krijgt ze te pakken en bewaakt ze in de gevangenis…
oh nee…
foute vraag natuurlijk
Ik zou me als soldaat heel erg dom voelen, mijn collega soldaten nog dommer dat zij stierven voor een abstract ideaal dat vooral anderen aangaat en waarvan zij in hun hoogmoed menen de vertegenwoordigers te zijn. Ik geloof niet dat ik in het leger echte buddies zou maken trouwens. Als anarchist staat het leger zo’n beetje aan de andere kant van mijn belevingsuniversum. Het vertrouwen dat je moet hebben in anderen en de organisatie als geheel incluis hogeren, druist rechtstreeks in tegen mijn grondwetsprincipes.
Mbt het gevangenisgedeelt moet ik u meedelen dat ik zal zeker 12 jaar lang geen fantasieen meer heb gehad die in de buurt van homo-erotisch kwamen, maar ik betwijfel of ik veel medelijden of vergiffenis zou voelen.
Ik waardeer het sentiment dat u ter sprake bracht in u niettemin, en zeer zeker de discussie, die waarderen we allemaal evenzeer, dus ook de vlinderslag die haar aanzwiepte.
Ik ben het wel met de dominee eens dat het argument “Hoe zou u het vinden als…” niet echt juist is. Dan kan elk slachtoffer ook aan de rechter wel diezelfde vraag stellen als de straf hem niet zint. Dan kunnen we ook net zo goed de bloedwraak weer instellen.
Verder ben ik het met Grobbo eens: bloeddruk is te beïnvloeden en ook Pinochet onderging een wonderbaarlijke genezing toen hij weer werd vrijgelaten.
De gezondheid van de verdachte acht ik in het kader van het proces van geen enkel belang. Wanneer men in het algemeen al van mening is dat een notoire pedoseksueel nooit meer in de maatschappij zou mogen terugkeren gaan we natuurlijk niet vanwege een beetje hoge bloeddruk iemand naar huis sturen die hele bevolkingsgroepen dusdanig veel leed heeft aangedaan dat het feitelijk onbestrafbaar is.
Er is ook nog zoiets als rechtvaardigheid ten aanzien van de slachtoffers. Zullen we daarom eerst maar eens een gerechtelijke uitspraak afwachten, voordat we over gratie gaan praten? Als je hem nu vrijlaat zonder dat er ooit zelfs maar juridische afkeuring is uitgesproken over zijn daden, ontstaat er namelijk ook een schrijnende situatie.
Milosevic wordt hier het slachtoffer van zijn eigen keuze om zich niet te laten verdedigen, dat traineert namelijk de rechtsgang. Als het nu ook nog mogelijk wordt om met een beetje manipulatie het proces compleet te torpederen, kunnen we dat hof beter opheffen voordat Milosevic zich per ongeluk nog dood lacht.
Wie is die Nuff eigenlijk? En waar zei ‘ie dat?
het beste wat Slobo zelf en zijn famillie zou kunnen overkomen is dat hij nu ter plekke doodvalt!
de mate van heldenverering die er nu in Servie is betreffende Milsevic,Mladic en Karadzic is ronduit eng en alleen maar omdat ze of niet gepakt zijn of zoals in het geval van M. dat hij zijn eigen verdediging voert en geregeld cevapcici maakt van de getuigen a charge en als hij tijdens het tribunaal de pijp uit gaat geef ik het je op een briefje dat hij binnen het decenium zijn heiligverklaring van de Servisch-Orthodoxe kerk heeft!
en dan is de Balkan weer in last voor de rest van haar bestaan!