De Irak-oorlog ging om het veiligstellen van olie. De vraag is of de Amerikanen daarin geslaagd zijn.
Op de Amerikaanse progressieve blogs verschijnt dezer dagen een bijzonder en wrang verhaal van Greg Muttitt, een Britse onderzoeker die de olie-industrie volgt. Bijna tien jaar lang zette hij zijn tanden in de mogelijke relatie tussen oliebelangen en de inval, sloop en wederopbouw van Irak. Zijn bevindingen, opgeschreven in Fuel on the Fire, zijn onthutsend.
Hoewel Bush toentertijd het oliemotief niet in het openbaar noemde, werden er volgens Muttitt in het Pentagon en in een aantal neoconservatieve denktanks bijzondere plannen gemaakt. De Iraakse olieindustrie moest niet overgenomen worden, maar gesloopt, compleet ontmanteld. Het idee was om chaos te creëren, waarna Big Oil ingevlogen moest worden om orde op zaken te stellen. Liefst Amerikaanse Big Oil uiteraard.
Dit motief klinkt bekend.
Het doet denken aan de shock doctrine, zoals Noami Klein dat verwoord heeft. De schock doctrine houdt in dat er een vooropgezet neoconservatief plan is om een crisis te veroorzaken, dan wel te verergeren, teneinde de situatie te gebruiken om een gedereguleerde bonanza te creëren waar (Amerikaanse) bedrijven de vruchten van kunnen plukken.
Meteen na de inval werd een Iraakse banneling in de VS tot minister van Olie benoemd, zonder dat hij enige kennis van zaken had. De zittende managers en tegensprekers werden uit het ministerie gewerkt. In plaats daarvan werd bijvoorbeeld een exploitant van een pizza keten binnengehaald.
Het gevolg?
Here, as a start, is a little scorecard of what’s gone on in Iraq since Big Oil arrived two and a half years ago: corruption’s skyrocketed; two Western oil companies are being investigated for either giving or receiving bribes; the Iraqi government is paying oil companies a per-barrel fee according to wildly unrealistic production targets they’ve set, whether or not they deliver that number of barrels; contractors are heavily over-charging for drilling wells, which the companies don’t mind since the Iraqi government picks up the tab.
Meanwhile, to protect the oil giants from dissent and protest, trade union offices have been raided, computers seized and equipment smashed, leaders arrested and prosecuted. And that’s just in the oil-rich southern part of the country.
In Kurdistan in the north, the regional government awards contracts on land outside its jurisdiction, contracts which permit the government to transfer its stake in the oil projects — up to 25% — to private companies of its choice. Fuel is smuggledacross the border to the tune of hundreds of tankers a day.
Muttitt beschrijft vervolgens de enorme druk die de VS hebben uitgevoerd om een impopulaire Oliewet door het Iraakse parlement te krijgen. Die Oliewet zou de huidige verdeling moeten codificeren. Dat is niet gelukt, tot de dag van vandaag wegens enorme tegenstand van maatschappelijke groepen en de vakbonden.
Dat deze Oliewet er niet is, is goed en slecht nieuws.
Het goede nieuws is dat Big Oil zijn positie niet kan consolideren. Er is dus nog een kans – al moeten we niet vreselijk optimistisch zijn – dat het Iraakse volk zelf ook nog een pietsie van zijn olie kan profiteren. Het slechte nieuws is dat de bonanza zijn ontwrichtende werk blijft doen. Er is de potentie voor een drama van enorme proporties. Oliebelangen, sektarisch geweld, corruptie, inmenging van buitenlandse mogendheden: de realist in mij ziet vooral problemen.
Ik zou zeggen lees dit stuk en/of bekijk een kort interview met de auteur hieronder.
Artikel bij: TomDispatch, Guernica, Mother Jones.
Fuel on the Fire: Author Greg Muttit on Oil & Politics in Occupied Iraq, Arab Spring. 1 of 2 from Democracy Now! on Vimeo.
Foto Flickr cc Thomas Hawk
Reacties (12)
Deze complottheorie komt toch niet erg serieus over. Neem nou de gedachte dat (buitenlandse) bedrijven zouden profiteren van chaos. Het tegenovergestelde is natuurlijk het geval.
Hoezo ‘natuurlijk’? Heb je nog iets van argumenten? Linkjes?
The 25 Most Vicious Iraq War Profiteers
Western oil firms remain as US exits Iraq
Het begrip ‘chaos creëren’ is wat verwarrend. Wat Greg Muttit beschrijft is dit:
“There turned out, however, to be a small kink in the plan: the oil companies declined the American-awarded contracts, fearing that they would not stand up in international courts and so prove illegitimate. They wanted Iraq first to have an elected permanent government that would arrive at the same results. The question then became how to get the required results with the Iraqis nominally in charge. The answer: install a friendly government and destroy the Iraqi oil industry.“
En dat slaat natuurlijk wel degelijk ergens op, aangezien Irak voor een groot deel afhankelijk is van de opbrengsten van de olievelden. En zolang de Irakese regering zelf de expertise, knowhow en infrastructuur heeft om die olie uit de grond te halen, heeft ze Westerse bedrijven niet nodig. Dan kan ze bij wijze van spreken ook naar de Chinezen lopen.
Kijk anders ook eens ‘W’, de film over George w Bush van Oliver Stone, waarin als de motivatie voor de oorlog ook olie, olie, olie word gegeven. Ik heb een gezonde scepsis tegenover complot theorieën, maar je moet ook niet naïef zijn.
Lees Naomi Klein’s boek, waarin uiteengezet wordt hoe deze ‘shock and awe’ tactiek werkt en hoe het al decennia lang ingezet wordt om landen en hun burgers te beroven van alles wat ze hebben. Ook heel verhelderend om de huidige ‘crisis’ te begrijpen en het plunderen van o.a. Griekenland.
En voor de luiaards:
http://www.youtube.com/watch?v=7iW1SHPgUAQ
“vooropgezet neoconservatief plan is om een crisis te veroorzaken, dan wel te verergeren, teneinde de situatie te gebruiken om een gedereguleerde bonanza te creëren waar (Amerikaanse) bedrijven de vruchten van kunnen plukken.” Klinkt warempel als het script van Kuifje “het gebroken oor”
Als je de olie belangen wilt veiligstellen is er natuurlijk niets handiger om een dictator te laten zitten die alle zaakjes in handen heeft. In een (beginnende) democratie telkens weer de vraag wie er aan de macht komt, en welke afspraken je met die desbetreffende regering kan maken. Dit verhaal lijkt een beetje aluhoedjes complot denken waarin het vooroordeel van de “kwaadaardige” Amerikanen weer eens bevestigd moet worden.
Hoezo “natuurlijk”?
http://en.wikipedia.org/wiki/Divide_and_rule
Naar verluidt tekende Saddam z’n doodvonnis toen hij rond 2000 bekend maakte dat de Iraakse olie in euro’s moest worden betaald.
Maar de VS’ tovenaarsleerling sinds 1980, toen de VS hem aan de macht bracht om Iran te onderwerpen, viel natuurlijk al eerder in ongenade, het lukte niet, en Saddam kreeg kapsones, hij schafte een Frans luchtafweersysteem aan.
Ook begon hij met voorbereidingen voor het kunnen lanceren van intercontinentale projectielen, de supergun van een Canadese geleerde, en probeerde atoombommen te gaan maken.
De Canadees werd in Brussel door Mossad vermoord.
Daarom gaf April Glaspy, VS ambassadeur in Irak, hem toestemming Koeweit te annexeren.
Dat was de smoes voor de eerste golf ooorlog.
En zo kwam alles bij elkaar, een machthebber met kapsones en veel olie, en de dreiging tegen Israel.
Daarom werd 1 sept on elkaar gezet, het nieuwe Pearl Harbour, waar PNAC 1993 om vroeg.
Japan was ook zo’n VS tovenaarsleerling.
Amerikaanse (USA) Documentaire van Charles Ferguson. Een kijk in het politieke bedrijf achter de oorlog in Irak. Documentairemaker en politicoloog Charles Ferguson maakt een heldere analyse van de besluitvorming die leidde tot de oorlog in Irak.
http://video.google.com/videoplay?docid=-3165309591520786688
http://video.google.com/videoplay?docid=-4496740044013049308
http://video.google.com/videoplay?docid=-93617494053797724
@3: Precies, in Griekenland is ook olie gevonden, maar dat wordt nog niet aan de grote klok gehangen.